Ορίζεται με σαφήνεια η θεία πρόβλεψη και πρόρρηση παρηγορίας περι των κεκοιμημένων πιστών στην επιστολή Απ.Παύλου προς Θεσ/κείς κεφ δ΄,13-18 και συγκεκριμένα το ακόλουθο γεγραμμένο του θείου λόγου :
”Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον,έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.”
Αυτός ακριβώς είναι ο εκ πνευματος Θεού εκφραζόμενος λόγος παρηγορίας που είναι ο μόνος δυναμενος να παρηγορήσει επαρκως τον ανθρωπο που χάνει αγαπημενα προσωπα .
Το εκ Θεού παρηγορητικό είναι αποκλειστικό στοιχείο ιδιότητας του Θεού,πρέπει να είναι απόλυτα αληθές και να επιβεβαιώνεται απο το γεγραμμένο του θείου λόγου.Δεν μπορεί κανένας να παίξει με τον πόνο και το πένθος και να βάζει λογίδρια λογοτεχνικής και δογματικής επεξεργασίας που δεν προκύπτουν απο τον Λόγο του Θεού...
Δεν μπορεί κανενας να δινει ψευτικες παρηγορίες στους πενθούντας λέγοντας οτι η ψυχή του τωρα ειναι ενα πουλί που εχει πεταξει στο Παραδεισο,αυτα ειναι λόγια ανθρωπινης ψευδοδιδασκαλίας που εννοειται δεν υπάρχουν στο Ευαγγελιο του Ιησού Χριστού. Ο Θεός δια του Χριστού ενεφυσησεν πνοή ζωής εις τους μυκτήρες του κατασκευασμενου εκ πηλου προσωπου του Αδάμ και έτσι εγινε ο Αδαμ ψυχή ζωσα δηλ. ενα ζωντανός οργανισμός που ψυχεται δηλ.αναπνεει και ετσι τιθεται σε λειτουργία το ανθρωπινο σώμα.
Ο ανθρωπος λοιπον ειναι ψυχή ζωσα οταν ζει και ψυχή θανούσα οταν αποθνήσκει. Ο προφ. Ησαίας λέγοντας για τον θανατο του Χριστού αναφέρει πολύ καθαρά οτι ο Χριστός παρέδωσε την ψυχή Του εις τον θανατο και όσοι το πιστευουμε αυτό μπορούμε να λέμε οτι ο Χριστός πεθανε για τις αμαρτίες μας και ανεστη για την δικαιωσή μας .
Οσοι πιστευουν στο πλατωνικό δόγμα περι αθανασίας της ψυχής το οποιο ας σημειωσουμε βασίλευε σε ολους τους ειδωλολατρικούς λαούς, οπως στους Αιγυπτιους που μαζί με τον Φαραω θνησκοντα θανατωναν και ολους τους οικειους και υπηρέτες ακομα και τα αλογα των αμαξων του για να τα εχει στον κατω κόσμο..., απλά απατουν εαυτούς και αλλήλους με λογια ψευτικης παρηγορίας και ετσι γινονται παραβατες ψευδολογίας και ψευδοδιδακαλίας και ετσι ως εργαζόμενοι εις το εθελοθρησκευτικο ψευδος μέλλουν να κατακριθούν ματα του κόσμου της απειθείας .
Ειναι αυτοί για τους οποιους ο απ Παυλος τους λέγει "οι λοιποί οι μη εχοντες ελπίδα " Ειναι αυτοί ακριβως που τότε μεν δεν πιστευαν στην ανασταση του Χριστού, σημερα δε ειναι οι πιστευοντες στην αθανασία της θνησκουσας ψυχής τους, σαν τους τοτε Αθηναιους οι οποιοι ακουσαντες υπο του απ. Παυλου ανασταση νεκρων αρχισαν να τον χλευαζουν...και αυτο το εκαναν επειδη ακριβως πιστευαν στην πλατωνικη ιδέα περι της αθανατης ψυχης τους.
Το ιδιο κανουν και Σημερα οι ψευδοδιδάσκαλοι της αθανασίας της ψυχης του οι οποιοι αυτοσυστηνονται ως μακαριστοί.... και αγνοούν τι λέγει η αγια Γραφή δια του προφ Ησαϊα για αυτους που ψευτομακαριζουν εαυτούς και αλλήλους: "Οι μακαριζοντες τον λαό τούτο πλανωσι αυτόν και οι μακαριζωνενοι υπ αυτών αφανίζονται . Δια τούτο ο Θεός δεν θέλει ελεήσει...επειδή πάντες είναι υποκριταί και κακοποιοί,και κάθε στόμα λαλεί ασεβώς."
Οσοι λοιπον πιστευουν σε τριαδικες - αθανατοψυχικές διδασκαλίες δεν εχουν αληθινή ελπίδα περι αναστασεως προς ζωη αιωνια ,που ειναι η μονη που δεν καταισχύνει αλλά εχουν ψευτικη -φλουδα ελπιδα που θα τους καταισχύνει καθως θα είναι υπόλογοι στην ημερα κρισεως και απωλειας ολων αδίκων.
Ασφαλώς δεν τυχαιο οτι οσοι πιστευουν στην αθανατοποιηση της ψυχούλας τους πιστευουν και στο δόγμα της τριαδοθεϊας καθως πιστευουν οτι ο Χριστός οταν πεθανε επι του Σταυρού ...ζουσε η ψυχή Του και αυτό είναι μια μεγαλη ψευδομαρτυρία αντιβιβλική εννοειται , καθως οπως ειπαμε παραπανω ο Χριστός παρεδωσε την ψυχή στον θανατο και αυτό είναι αληθές, επειδή ακριβως ο Χριστός εγινε ανθρωπος σαν εμας με μονη διαφορά οτι δεν ειχε αμαρτιες. Δεν ηταν λοιπον θεανθρωπος -λεξη ανυπαρκτη στη Γραφη- αλλα ο μοναδικος αγιος ανθρωπος που εστειλε ο Θεός,που εκενωσε την θεια φυση που είχε ως μονογενης θεός Υιός και έγινε ανθρωπος για να πεθανει υπερ των αμαρτιων του λαου Του δηλ ολων εκεινων που θα ακολουθούσαν το αγιο περπατημα Του.
Είναι απολύτως αναγκαίο οι αληθινοί Χριστιανοί να πιστεύουν στο γέγραπται του Θεού και όχι στο γέγραπται των ανθρώπων. Δεν πιστεύουν σε ότι αρέσκονται αλλά σε ότι είναι γεγραμμένο στο θείο λόγο. Η υγιαίνουσα διδασκαλία του Χριστού δεν έχει καμία σύγκλιση με τον προχριστιανικό ψυχοιδεαλισμό.Ο ανθρώπινος τεχνητά διακοσμημένος λόγος δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον θείο λόγο,δεν μπορεί να τον αλλοιώσει με καλολογικές και λυρικές προσμείξεις .Πολύ περισσότερο με στοιχεία αρχαικής ψυχοπομπικής διαδικασίας.
Ο Θεός έχει προβλέψει να μη καταβαλλόμαστε απο την υπερβάλλουσα λύπη και συστήνει προς τούτο τον δικό Του αληθινό παρήγορο λόγο,τον θεϊκά δομημένο λόγο Του,τον μόνο ικανό να φωτίσει τους οφθαλμούς του νοός μας με το " υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως Αυτού κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος Αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών" και την οποίαν υπεσχέθη και για μας, καθόσον "ο Θεός και τον Κύριο ανέστησε και ημάς θέλει αναστήσει εν τη εσχάτη ημέρα!"
Παρηγορείτε τον λαό Μου απαιτεί ο Θεός απο τους υπηρέτες λειτουργούς Του! Ο Θεός είναι θεός πάσης παρηγορίας,ο λόγος Του είναι αλήθεια και ένεκεν αυτού πειθόμαστε εν ασφαλεία “διά να μη έχωμεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ' εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς” . Ο λόγος Του μας στηρίζει, μας ενδυναμώνει,μας παρηγορεί με την ένδοξη και μακαρία ελπίδα της ανάστασης των δικαίων...Παρήγορος και πάσης αποδοχής άξιος ο λόγος που βγαίνει απο το στόμα του Θεού και όχι απο το στόμα των ανθρώπων.
Ο λόγος της αληθείας Του μας δίνει ελπίδα ζώσα που δεν καταισχύνει, είναι ελπίδα ανάστασης των κεκοιμημένων αγίων,είναι η υπόσχεση ζωής αιωνίου που σφράγισε ο Θεός με το αίμα του Χριστού, το Αίμα της Καινής Διαθήκης του Θεού με κάθε πιστό Του παιδί.
Οι αληθινοί λόγοι παρηγορίας είναι λόγοι υπόσχεσης για ανάσταση και αφθαρσία.Η προσμονή της ζωής και της αφθαρσίας κατακαυχάται της λύπης του θανάτου .
Με τα μάτια ψηλά προσμένουμε την ένδοξη ημέρα της ανάστασης ,την ημέρα του ερχομού του Χριστού μας . Αυτή είναι η θεϊκή παρηγορία για όλους μας και γι αυτό ας μη λυπόμαστε καθώς και οι λοιποί άνθρωποι που δεν έχουν ελπίδα.
Οσοι λοιπον πιστευουν σε τριαδικες - αθανατοψυχικές διδασκαλίες δεν εχουν αληθινή ελπίδα περι αναστασεως προς ζωη αιωνια ,που ειναι η μονη που δεν καταισχύνει αλλά εχουν ψευτικη -φλουδα ελπιδα που θα τους καταισχύνει καθως θα είναι υπόλογοι στην ημερα κρισεως και απωλειας ολων αδίκων.
Ασφαλώς δεν τυχαιο οτι οσοι πιστευουν στην αθανατοποιηση της ψυχούλας τους πιστευουν και στο δόγμα της τριαδοθεϊας καθως πιστευουν οτι ο Χριστός οταν πεθανε επι του Σταυρού ...ζουσε η ψυχή Του και αυτό είναι μια μεγαλη ψευδομαρτυρία αντιβιβλική εννοειται , καθως οπως ειπαμε παραπανω ο Χριστός παρεδωσε την ψυχή στον θανατο και αυτό είναι αληθές, επειδή ακριβως ο Χριστός εγινε ανθρωπος σαν εμας με μονη διαφορά οτι δεν ειχε αμαρτιες. Δεν ηταν λοιπον θεανθρωπος -λεξη ανυπαρκτη στη Γραφη- αλλα ο μοναδικος αγιος ανθρωπος που εστειλε ο Θεός,που εκενωσε την θεια φυση που είχε ως μονογενης θεός Υιός και έγινε ανθρωπος για να πεθανει υπερ των αμαρτιων του λαου Του δηλ ολων εκεινων που θα ακολουθούσαν το αγιο περπατημα Του.
Είναι απολύτως αναγκαίο οι αληθινοί Χριστιανοί να πιστεύουν στο γέγραπται του Θεού και όχι στο γέγραπται των ανθρώπων. Δεν πιστεύουν σε ότι αρέσκονται αλλά σε ότι είναι γεγραμμένο στο θείο λόγο. Η υγιαίνουσα διδασκαλία του Χριστού δεν έχει καμία σύγκλιση με τον προχριστιανικό ψυχοιδεαλισμό.Ο ανθρώπινος τεχνητά διακοσμημένος λόγος δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον θείο λόγο,δεν μπορεί να τον αλλοιώσει με καλολογικές και λυρικές προσμείξεις .Πολύ περισσότερο με στοιχεία αρχαικής ψυχοπομπικής διαδικασίας.
Ο Θεός έχει προβλέψει να μη καταβαλλόμαστε απο την υπερβάλλουσα λύπη και συστήνει προς τούτο τον δικό Του αληθινό παρήγορο λόγο,τον θεϊκά δομημένο λόγο Του,τον μόνο ικανό να φωτίσει τους οφθαλμούς του νοός μας με το " υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως Αυτού κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος Αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών" και την οποίαν υπεσχέθη και για μας, καθόσον "ο Θεός και τον Κύριο ανέστησε και ημάς θέλει αναστήσει εν τη εσχάτη ημέρα!"
Παρηγορείτε τον λαό Μου απαιτεί ο Θεός απο τους υπηρέτες λειτουργούς Του! Ο Θεός είναι θεός πάσης παρηγορίας,ο λόγος Του είναι αλήθεια και ένεκεν αυτού πειθόμαστε εν ασφαλεία “διά να μη έχωμεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ' εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς” . Ο λόγος Του μας στηρίζει, μας ενδυναμώνει,μας παρηγορεί με την ένδοξη και μακαρία ελπίδα της ανάστασης των δικαίων...Παρήγορος και πάσης αποδοχής άξιος ο λόγος που βγαίνει απο το στόμα του Θεού και όχι απο το στόμα των ανθρώπων.
Ο λόγος της αληθείας Του μας δίνει ελπίδα ζώσα που δεν καταισχύνει, είναι ελπίδα ανάστασης των κεκοιμημένων αγίων,είναι η υπόσχεση ζωής αιωνίου που σφράγισε ο Θεός με το αίμα του Χριστού, το Αίμα της Καινής Διαθήκης του Θεού με κάθε πιστό Του παιδί.
Οι αληθινοί λόγοι παρηγορίας είναι λόγοι υπόσχεσης για ανάσταση και αφθαρσία.Η προσμονή της ζωής και της αφθαρσίας κατακαυχάται της λύπης του θανάτου .
Με τα μάτια ψηλά προσμένουμε την ένδοξη ημέρα της ανάστασης ,την ημέρα του ερχομού του Χριστού μας . Αυτή είναι η θεϊκή παρηγορία για όλους μας και γι αυτό ας μη λυπόμαστε καθώς και οι λοιποί άνθρωποι που δεν έχουν ελπίδα.
"ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα,ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα.δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.
Παρατηρούμε ότι η προσδοκομενη ανάσταση των δικαίων προς ζωή αιώνια είναι για τους εν τοις μνημασι δίκαιους κεκοιμημένους που έχουν πράξει τα αγαθά στον επίγειο βίο τους και η οποία σνασταση θα γίνει εν ριπή οφθαλμού δηλ θα είναι στιγμιαίας διάρκειας.
Αυτό μας δίνει να καταλάβουμε ότι η ανάσταση των δικαίων αφού δεν έχει χρονικό διάστημα καθώς είναι εν ριπή οφθαλμού δεν έχει καμία σχέση με την αναφερόμενη ως πρώτη ανάσταση που υπάρχει στην Αποκάλυψη κεφ κ' η οποία έχει διάρκεια 1000 χρόνια όσο διαρκεί δηλ μια ημέρα του Θεου...άρα αυτή η ανάσταση η πρώτη αναφέρεται σε κάτι διαφορετικό από την ανάσταση των κεκοιμημένων .
Η διαφορετικότητα της ανάστασης της πρώτης του κ΄/20ου κεφ.της Αποκάλυψης συνιστάται στην ανάσταση πνεύματος Αλήθειας που προηγείται ως προαπαιτουμενο συμμετοχής στην ανάσταση των κεκοιμημένων δικαιων και η οποία αφορά τους ζώντες πνευματικά πιστούς του Χριστού της Σήμερον μ.Χ εποχής, οι οποίοι πολύ συγκεκριμένα είναι αυτοί που δεν έλαβαν το χάραγμα (βλ.τριαδικο ) ούτε προσκύνησαν την εικόνα του Αντιχριστιανικου Συστήματος .
Η μεν ανάσταση η πρωτη οπως αναφερεται στο κ κεφ Αποκαλυψης δεν είναι ένα στιγμιαίο χρονικό σημείο, αλλά διαρκεί ένα μεγάλο αλλά συγκεκριμένο χρονικό διάστημα το οποίο συμβολιζεται με 1000 χρόνια! Και το οποίο βασικά διαρκεί απο την ημερα της Πεντηκοστής εως την δευτέρα ελευση του Χριστού! Τα χίλια χρόνια των ανθρώπων με τη γλώσσα της Αγίας Γραφής σηματοδοτεί την διάρκεια μιας Ημέρας του Θεού καθώς τούτο είναι γεγραμμενο! και η Ημέρα που την ορίζει ο Θεός είναι ο καιρός της Σήμερον ευπροσδέκτου Ημέρας Σωτηρίας.
