ΕΒΡΑΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΓΙΑ ΕΠΙΓΕΙΑ ΧΙΛΙΕΤΗ ΕΒΡΑΙΚΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
Η χιλιαστική δοξασία κυρίως "εστηρίζετο επί του 20ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως" και αναπτύχθηκε με εμφανείς τις "επιδράσεις της αποκαλυπτικής γραμματείας του Ιουδαϊσμού"(ΥΠΟΣΗΜ 1). Τέτοια έργα ήταν τα "Δ' Έσδρα (κεφ. 5,7,10,12), Ενώχ (45,50, 51,61), Βαρούχ[12] (29,40,53,72), Ιωβηλαίων (1,13, 20,23), Ψαλμ. Σολομώντος (17), Αποκ. Πέτρου κ.ά.." που "συνεδέοντο δε και με την έξαρση του μεταγενέστερου Ιουδαϊκού μεσσιανισμού, ήτοι με την έντονη Ιουδαϊκή προσδοκία της ελεύσεως του Μεσσία για την εγκαθίδρυση στη γη χιλιετούς Ιουδαϊκής βασιλείας με κέντρο την Ιερουσαλήμ, στην οποία θα υποτάσσοντο όλοι οι λαοί της γης."[13]. Η ιδέα αυτή που "συνεδέετο προς φαινόμενα ενθουσιαστικά και προφητικά, εκαλλιεργήθη δε κυρίως υπό του Μοντανισμού"[14]. ΑΠΟ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΥΠΟΣΗΜ 1 Θεοδώρου Ανδρέας, Ιστορία των Δογμάτων (τόμ. 1ος, μέρος 2ον - Η ιστορία του δόγματος από της εποχής των Απολογητών μέχρι του 318 μ.Χ.), Γρηγόρης, Αθήνα, 1978, σελ. 518.
Την ίδια άποψη βλέπουμε να εχουν και οι Σπουδαστές των Γραφών …καθόσον μιλούν για τον σαρκικό Ισραηλ
Διαβαζουμε στη Βικιπαιδεια : Το σύγχρονο κίνημα Σπουδαστών της Γραφής πιστεύει ότι ο Ιησούς έχει έρθει στον κόσμο αόρατα από το 1874 για να αναστήσει τους νεκρούς και να εδραιώσει μια νέα τάξη πραγμάτων ειρήνης και δικαιοσύνης, στην οποία όλη η αμαρτία, η θλίψη κι ο θάνατος θα καταστραφούν. Σύμφωνα με αυτή την ομάδα, η εδραίωση του έθνους του Ισραήλ και η επιστροφή των Εβραίων στην πατρίδα των προγόνων τους θεωρούνται ως ένδειξη της αποκατάστασης της χάρης του Θεού σ' αυτό το έθνος, αλλά και ένδειξη της εγγύτητας του μεσσιανικού βασιλείου. Οι Σπουδαστές της Γραφής προσδοκούν την επιστροφή του Ισραήλ στα σύνορα τα οποία ο Θεός είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ, και μια τελική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, κατά την οποία θα αναστηθούν οι αρχαίοι προφήτες και ο Θεός, μέσω αυτών, θα επιφέρει μια απροσδόκητη θαυματουργική απελευθέρωση εγκαινιάζοντας την παγκόσμια βασιλεία του Χριστού, η οποία από εκείνη την περιοχή θα επεκταθεί σε μια παγκόσμια κυριαρχία ειρήνης.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΩΝ ΩΣ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΡΙΣΤΕΙΣ
Σημειωση επι γραφομενων των Χαραυγιστων οι οποιοι διαιρούν τους πιστους του Θεού δηλ το λαό του Θεού σε πιστους βασιλεις και ιερεις που κατ αυτούς ειναι οι πιστοί μ.Χ ....του δε πιστούς π.Χ τους ονομαζουν "αρχαιους αριστείς "!!!
Στη ουσία βγαζουν εξω απο την Εκκλησία των λυτρωμενων του Θεού τους π.Χ πιστούς !!!!! και δεν γνωρίζουν οτι με αυτό που κανουν κόβουν απο την Καλιελαια τους πρωτους κλάδους και γι αυτό πάνε προς κρίση,λέγει ο απ.Παυλος οτι θα περιμενουν την αποτομίαν εκ του Θεού.... καθως πεφτουν στο αμαρτημα να αφαιρούν απο το λαό του Θεού, τους φυσικούς κλαδους ,τους π.Χ πιστούς,στους οποιους το αιμα του Ιησού Χριστού βεβαιως εχει αναδρομική ισχύ !
Οι Χαραυγιστές και οσοι ακολουθούν την δοξασία της μελούσης χιλιαστικής ευκαιρίας μιλανε με ασαφεια ...λενε οτι ολοι οι πιστοί αλλά δεν εννοουν ολους , αλλα μονο τους μετα την Πεντηκοστή...οτι αυτοί θα βραβευθούν πρωτον οταν ελθει ο Χριστός και οτι θα βασιλευσουν μετ Αυτού χιλια ετη και μετα λενε "θελει εισθαι το τελος ,αρχης γενομενης εκ των αρχαιων αριστεων"...
(εδω προσθετουν στο τελος μια αρχή ο χαρακτηρισμός "αρχαιοι αριστεις" ειναι των Χαραυγιστων αυθαιρετη επινόηση και ετσι ονοματίζουν τους προφήτες-και ολους τους πιστους απο του Αβελ εως του Ιωαννου Βαπτιστού.
Ο Νευτων περι χιλιασμου οτι ανηκει σε εβραϊκες παραδόσεις
Ο Παπίας , αναφέρει ο Νεύτων, έγραψε περί ενός δόγματος χιλίων ετών το οποίο ήταν εβραϊκή παραδοση...,το οποίο ακολούθησαν ο Ειρηναίος και ο Απολιναριος και άλλοι, οι οποίοι στην ουσία αναπαράγουν παραδόσεις των Εβραίων,που ομιλούν ότι οι Εβραίοι θα ζήσουν ευτυχισμενοι χίλια χρόνια ..που μιλούν για δυο ανάστασεις και περί χιλίων ευτυχισμένων χρόνων μεταξύ των δύο αυτών αναστάσεως,για τον πόλεμο του Γωγ και Μαγωγ...αυτά αναφέρονται σε παλαιά γραπτά εβραϊκά κείμενα που τα κατονομαζει ο Νεύτων και είναι τα εξής: Targum Megilla 2.12,Abenasra and Saadia to Daniel , Vajicra Rabba c.28.
Αυτά τα εβραϊκά κείμενα ομιλούν περί χιλίων ευτυχισμένων ετών των Εβραίων ήτοι του κατά σάρκα Ισραήλ...και όχι του κατά πνεύμα Ισραήλ .
Αυτό είναι στην ουσία αλλοίωση της πνευματικότητας του έργου του Απ.Ιωαννου με σαρκικές εβραϊκές παραδόσεις, οι οποίες ερμηνεύουν κατά γράμμα το κεφ. Κ/20ο της Αποκαλύψεως.
Ο Νευτων αναφερει οτι ο Κηρυνθος και αλλοι ισχυριζόντουσαν οτι ελαβαν απο τους Αποστόλους ψιθυριστα στο αυτί οτι κηρυτταν....
Ο Νεύτων αναφέρει ότι η καθολική Εκκλησία ονομάζει παράδοση τη διδαχή η οποία δημόσια παραλήφθηκε ,παραδόθηκε,εκφράσθηκε , οι δε αιρετικοί(ετσι αναφερει τους εχοντες την χιλιαστική δοξασία) ονομάζουν παράδοση ένα είδος μυστικής Διδαχης,η οποία συλλέχθηκε από ιδιωτική συζήτηση με τους Αποστολους, η μάλλον ισχυρίζονται ότι οι Απόστολοι εκτός από το ότι δημόσια δίδαξαν τον κόσμο,είχαν και ένα άλλο μυστικιστικό/ mystical τρόπο κατάλληλο να αρμόζει σε λόγιους, περισσότερο αγαπητο ,ο οποίος τρόπος ερχόταν σε αντιθεση από την κοινή αντίληψη -κατανοηση των πολλών...καθώς η δύναμη της παραδοσης βασίζεται -ενυπάρχει ακριβως στο πλήθος των ακουόντων" δηλ. δεν μπορεί να ειναι μια μυστικά παραδοθεισα αλήθεια .... καθώς οι διδάσκοντες το χιλιαστικό δόγμα μνημονεύουν κάποιους συγκεκριμένους ιερείς ,οι οποίοι, όπως οι ίδιοι λένε ότι άκουσαν αυτή την την χιλιαστική ερμηνεία από τον ίδιο τον μαθητή του Χριστού,τον Ιωάννη ...Έτσι όμως προτάσσεται από τους Χιλιαστες μια παράδοση προφορική και όχι γεγραμμενη στο Ευαγγέλιο των Αποστόλων.
Αυτό βεβαίως από μόνο του καταπίπτει καθώς παράδοση της Εκκλησίας είναι ο γεγραμμενος λόγος του Χριστού και των Αποστόλων Του και όχι κάποιοι προφορικοι ψιθυριστικοι στο αυτι λόγοι που δήθεν άκουσαν από τους Αποστόλους κάποιοι αμφιβόλου πνευματικής σοβαρότητας άνδρες…
Αυτό δηλ παραπέμπει στις ονομαζόμενες από τους ανθρώπους "ιερές παραδόσεις" η " βίους αγίων" που όλα έχουν βάση προφορική και οι οποίες αν συμφωνούσαν με την γραπτή παράδοση δεν θα ετίθετο καμία αντίρρηση ,ούτε θα επέφεραν σχίσματα στην Εκκλησία ...αλλά βεβαίως αυτές οι προφορικές παραδόσεις ήσαν αντίθετες των Αποστολικών γεγραμμενων λόγων και για αυτό δημιουργήθηκαν οι αιρέσεις οι οποίες στην ουσία είναι ολες οι αναφορές των ανθρώπων που συνέστησαν εαυτούς ως Αποστόλους η διαδόχους των Αποστόλων. Ήτοι πρόσθεσαν δικά τους αυθαίρετα συμπεράσματα στον γεγραμμενος λόγο τον Αποστολικό και στην ουσία αλλοίωσαν το θείο νόημα Αλήθειας.
Το ίδιο συνέβαινε πάντοτε ....ο Χριστός έλεγε ότι αθετησατε την παράδοση του Θεού που λέγει να τιματε τον πατέρα και την μητέρα σας ,θέτοντας εσείς τις δικές σας παραδόσεις λέγοντας ότι είναι το κορμπαν ,δώρο προς το ιερό αντικαθιστα..την υποχρεωση περί δόσης αγαθης προς τους γεννήτορες.
Ο Νεύτων γραφει
Αναφεροντας τον οπαδο του Χιλιασμού Ιουστίνο τον Μαρτυρα,οτι εχει πει ο ιδιος, οτι αυτη είναι μια γνωμη οχι γενικά -καθολικά αποδεκτή, πιστευτή στην Εκκλησία καθώς πολλοί απο τους Ορθοδόξους την απορρίπτουν.
Ειναι αληθεια οτι ο Παπίας φαίνεται να υπαινίσσεται σαν να αυτό να ειχε προκύψει με καποιο απόκρυφο-(μυστικό-μη φανερό) τρόπο απο τον Χριστό,οχι δηλ. σαν ενα πραγμα--θέμα που δωθηκε ως εντολή,που ητο διατεταγμένο να κηρυττεται και να διδάσκεται . Αυτός το είπε -ανεφερε αυτό σαν ενα μυστήριο ή μυστικό ψιθυρισμένο (σφυριγμένο στα αυτιά του ) δήθεν απο κάποιο απο τους Αποστόλους ,απο τον οποίο ο Παπίας ειχε υποχρέωση περισσότερη απο τους ακολουθους των Αποστολων να μεταδώσει κατι για την γνωση-πληροφορηση τους ,για το οποιο οι υπόλοιποι θα πρεπει να ηταν αδαεις (θα πρεπει να το αναγνοούσαν).Αλλά κανενα τετοιο “παραποταμακι” (αν και αυτό θα ερχοταν απο την αληθινή πηγή ) μπορεί ποτέ να πέσει μεσα στο κύριο ομολογούμενο κανάλι-οδό -κοίτη ποταμού της Εκκλησιαστικής παραδοσης .
Πραγματι είναι σαν αυτόν τον Κήρυνθο τον Αιρετικό που δηλωνε -δικαιολογουσε την νεα του -την νεωτερίστικη του ιδέα-αποψη οτι του δοθηκε ως ιδιαιτερη πατερική συμβουλή απο τον απ Ιωάννη σαν να ηταν ψιθυρισμενη σ αυτόν απο τον Χριστό σε ιδιωτικη συναντηση (conference) και από αυτόν ο Παπίας που ηταν ενας ευκολος(ευκολοπιστος) και απλοϊκός (simple) ανθρωπος παιρνοντας αυτός περασε με το όνομά του και οτι του παραχωρηθηκε-επιχορηγηθηκε ιδιαιτέρως -μονο απο τους Αποστόλους.
….
…Λήφθηκε απο αυτόν απο εκεινους που ευλαβουντο και εσεβοντο την αρχαιότητα /και την ευσεβεια-υπακοή του ανθρωπου που παραδόθηκε–προωθηθηκε με συσταση προς τους διαδόχους των , και ετσι έλαβε αξία φημη-τιμη απο τους περισσότερους Διδάκτορες των μεταγενέστερων χρόνων-αιώνων..Σαν την περιπτωση του Κηρυνθου ,(σχετικά με αυτο του Κηρυνθου) ,Εγω πιστευω μαζί με τον Σιξτο Senensis οτι αυτή (του Κηρυνθου η χιλιαστική αποψη) ηταν μια ξεκαθαρα διακριτη αιρεση η οποία εθρεψε σαρκικούς ανθρώπους με ελπίδες-επιθυμίες για τερατώδεις-ζωωδεις και αισθησιακές απολαύσεις γι αυτό δεν είναι πιθανό οτι ενα δόγμα ληφθεν απο εναν τετοιο στρεβλό Αιρετικό οπως ο Κηρυνθος μπορούσε να εχει βρει τετοια υποδοχή μεταξύ των καθολικών πατερων ; και τέλος πάντων ειναι αυτό (άραγε)πιθανό; οτι ο Κήρυνθος μπορούσε να εχει λάβει αυτό ως πατερική συμβουλή απο τον Απ.Ιωάννη, για τον οποιο(Κήρυνθο) ο Αποστολος λεγεται οτι τον απεχθανόταν τόσο πολύ, που ο Ειρηναίος ( βιβλιο 3 κεφ 3 ) ενας αρχηγός πρωτοπορος του Χιλιασμού , σ αυτο ακριβως το κεφάλαιο οπου οπως λες υπολόγιζε πάνω τη διαδοχή των Επισκόπων στις διαφορες Εκκλησίες, αναφερει οτι οταν ο απ. Ιωαννης εισήλθε μεσα σένα Δημόσιο Λουτρό οπου ο Κηρυνθος πλενόταν ,ο Απ Ιωάννης μόλις τον ειδε ,εκανε ενα βημα πισω φωναζοντας .” ας εγκαταλειψουμε τον τοπο τουλάχιστον γιατι αυτός ο εχθρός της αληθειας θα γινει αιτια να κατεδαφισθει το σπιτι πανω του η στα κεφαλια μας :
ενας ικανος Συγγραφεας για τοσο ασχημο δόγμα,αλλά πολύ απιθανο να πιστευει κανεις οτι γνωρίζει τους ψιθύρους…του Χριστού προς τον απ.Ιωαννη.
Αλλά καθως αυτό το τεραστιο μερος το οποιο περναει επίσης κατω απο το ονομα της χιλιαστικης αιρεσης ηταν γενικώς καταδικασμένο : ετσι οι αλλοι περισσότερο πνευματικοί απο τον Παπία, ειναι μακράν απο το να το αποδεχθούν σημερα ειτε απ την Εκκλησία σου ή αλλες ,πολύ περισσοτερο βρισκοντας τοση σταθερή και πληρη συγκαταθεση οπως εσυ θα ησουν υποχρεωμενος να δωσεις αυτό συμφωνα με τον κανονα της κατανοησης για ενα οπωσδηποτε αναντιρρητο και αλανθαστο δόγμα .
—-----
Ο Ευσέβιος Καισαρείας γράφει σχετικά με τον Παπία: «και άλλα δε ο αυτός ως εκ παραδόσεως αγράφου εις αυτόν ήκοντα παρατέθειται ξένας τε τινας παραβολάς τού σωτήρος και διδασκαλίας αυτού και τινα άλλα μυθικώτερα· εν οις και χιλιάδα τινά φησιν ετών έσεσθαι μετά την εκ νεκρών ανάστασιν, σωματικώς τής Χριστού βασιλείας επί ταυτησί τής γης υποστησομένης· α και ηγούμαι τας αποστολικάς παρεκδεξάμενον διηγή σεις υπολαβείν, τα εν υποδείγμασι προς αυτών μυστικώς ειρημένα μη συνεορακότα. σφόδρα γαρ τοι σμικρός ων τον νουν, ως αν εκ τών αυτού λόγων τεκμηράμενον ειπείν, φαίνεται, πλην και τοις μετ αυτόν πλείστοις όσοις τών εκκλησιαστικών τής ομοίας αυτώ δόξης παραίτιος γέγονεν την αρχαιότητα τανδρός προβεβλημένοις, ώσπερ ουν Ειρηναίω και ει τις άλλος τα όμοια φρονών αναπέφηνεν», Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία ΙΙΙ, 39.11-14
Σε κείμενό του προς τον Νέπωνα, ο Διονύσιος Αλεξανδρειας καταρρίπτει τη διδασκαλία του περί Χιλιασμού και επανέφερε στην Εκκλησία του Χριστού τον Κορακίωνα. Βλ.Φειδάς, Όπ.π., σ. 243-249. Επίσης, Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 344-345, 628-629. Πρβλ. Α. Δ. Δελημάνη, «Η Αίρεσις του Οικουμενισμού».
Σύμφωνα με τον Ειρηναίο και τον Ευσέβιο, ο Παπίας Ιεραπόλεως (περ. 70-135) υποστήριζε ότι έλαβε τη διδασκαλία περί κυριολεκτικής χιλιετούς βασιλείας επί γης από τον ίδιο τον Ιωάννη και ότι αυτό πίστευαν και άλλοι πρεσβύτεροι που γνώριζαν τον Ιωάννη. Ο Παπίας, μάλιστα περιέγραψε αυτή τη χιλιετή βασιλεία χρησιμοποιώντας τις εικόνες του προφήτη Ησαΐα για μια περίοδο που ακόμα και τα ζώα θα ζουν μεταξύ τους ειρηνικά, και η γη θα είναι πολύ γόνιμη.
Ο Ευσέβιος λοιπόν καταφέρεται εναντίον του Παπία, διότι δίδαξε πρώτος τις χιλιαστικές ιδέες, και λέει ότι στη συλλογή του παρέλαβε «ξένας τέ τινάς παραλαβάς τοῦ Σωτῆρος καί διδασκαλίας αὐτοῦ, καί τινά ἄλλα μυθικώτερα…»[7=Παπαδόπουλος, Όπ.π., σ. 196. Επίσης, Παπίας Ιεραπόλεως, Επιστολή πρός Φιλιππαίους, ΒΕΠΕΣ, τ. 3, Όπ.π., σ. 113-115.]. επίσης ο Ευσέβιος ονομάζει τον Παπίαν "σφόδρα μικρόν τον νουν"και τον κατονομάζει άκριτον και αυτή η εκτίμησή του ητο επειδή ο παπίας πίστευε στην κατα γράμμα χιλιετή βασιλεία... και επειδή δεν ηδυνατο ο Παπίας να διακρίνει τας αλληγορικάς απο τας κατα γράμμα διηγήσεις των Αποστόλων
(σχετικά αναφερονται στην ερμηνεια Κ.Δ Υπο Δαμαλά Κ βιβλ 1,σ.40-44 και κεφ λδ΄Ευσεβίου)
Τέλος, ο Παπίας υπήρξε εισηγητής του «πνευματικού» Χιλιασμού[Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 209, 345.}.
Ο Παπιας εδιδασκε Χιλιασμο δηλ ότι επρόκειτο η βασιλεία του Χριστού επί της γης να έχει διάρκεια κατά γράμμα 1.000 έτη…. Η ερμηνεία των Ευαγγελίων από τον Παπία συνέχισε να ακολουθείται από Ανατολικούς και Δυτικούς θεολόγους μέχρι και τις αρχές του 4ου αιώνα .
Ο Ευσέβιος Καισαρείας παραθέτει τα εξής λόγια του Παπία:«Χιλιάδα τινά φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ τῆς γῆς ὑποστησομένης»Απόδοση: «Θα υπάρξει μια περίοδος χιλίων ετών μετά την ανάσταση των νεκρών, [και ότι] η βασιλεία του Χριστού θα ιδρυθεί με υλική μορφή εδώ στη γη». (Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία 3.39.3, 4, διαθέσιμο στα Αγγλικά εδώ, στο έργο του Philip Schaff Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, Τόμ. 1ος)
Αναφορικά με αυτό, η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει: «Ο Επίσκοπος Παπίας της Ιεράπολης, μαθητής του Αγ. Ιωάννη, εμφανιζόταν ως υπέρμαχος του χιλιασμού. Υποστήριζε πως έλαβε τη διδασκαλία του από συγχρόνους των Αποστόλων, και ο Ειρηναίος αφηγείται ότι άλλοι "Πρεσβύτεροι" που είχαν δει και ακούσει τον μαθητή Ιωάννη διδάχτηκαν από αυτόν την πίστη στο χιλιασμό ως μέρος της διδασκαλίας του Κυρίου.
Σύμφωνα με τον Ευσέβιο [...] ο Παπίας στο βιβλίο του ισχυρίστηκε ότι μετά την ανάσταση των νεκρών θα ακολουθούσαν χίλια χρόνια ορατής, ένδοξης επίγειας βασιλείας του Χριστού». (The Catholic Encyclopedia, λήμμα «Millennium and Millenarianism», Τόμ. X, έκδ. 1911, Νέα Υόρκη, Robert Appleton Company, διαθέσιμη στο ίντερνετ εδώ.)
Στη Μικρά Ασία κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα ήταν κυρίαρχη η αντίληψη περί κατά γράμμα χιλιετούς Βασιλείας του Θεού —όπου και εμφανίστηκε ο αποκαλούμενος «Μοντανισμός»—, την ίδια περιγραφή δίνει ο Ευσέβιος για την κατανόηση επί του θέματος ενός επίσκοπο από την Αίγυπτο, του Νέπωτος: «Νέπως [...] ἐπίσκοπος τῶν κατ' Αἴγυπτον, Ἰουδαϊκώτερον τὰς ἐπηγγελμένας τοῖς ἁγίοις ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς ἐπαγγελίας ἀποδοθήσεσθαι διδάσκων καί τινα χιλιάδα ἐτῶν τρυφῆς σωματικῆς ἐπὶ τῆς ξηρᾶς ταύτης ἔσεσθαι ὑποτιθέμενος. Δόξας γοῦν οὗτος ἐκ τῆς Ἀποκαλύψεως Ἰωάννου τὴν ἰδίαν κρατύνειν ὑπόληψιν, Ἔλεγχον ἀλληγοριστῶν λόγον τινὰ περὶ τούτου συντάξας ἐπέγραψεν». (Εκκλησιαστική Ιστορία 7.24.1, 2)
Από τους κυριότερους εκπροσώπους του Χιλιασμού υπήρξε ο Παπίας Ιεραπόλεως[3] της Φρυγίας,(Ο Παπίας δεν υπήρξε «αυτόπτης» των Αποστόλων, αλλά έλαβε «τα της πίστεως παρά των εκείνοις γνωρίμων». Εργα του: «Κυριακών λογίων εξηγήσεις» το οποίο γράφτηκε το 130 μ.Χ.. Βλ. Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 168.) και γενικότερα της ιδιαίτερης προφητικής παράδοσης της Φρυγίας και της ιουδαϊκής αποκαλυπτικής γραμματείας, υπό την επίδραση της οποίας δέχθηκε τον Χιλιασμό[Βλ. Φειδάς, Όπ.π., σ. 51,144,150. Πρβλ. Κον, Όπ.π., σ. 23.].
Τις απόψεις των προηγουμένων περί χιλιετούς βασιλείας του Χριστού φαίνεται ότι είχε υιοθετήσει και ο Ειρηναίος Λουγδούνου. Εκείνος γεννήθηκε στη Σμύρνη, μεταξύ των ετών 130-140 μ.Χ. Υπήρξε μαθητής του Πολύκαρπου Σμύρνης[16]. Ως επίσκοπος της Λυώνος προσπάθησε πολύ για να εδραιώσει στη Δύση τη χιλιαστική ιδέα. Τη χιλιετή βασιλεία την αντιλαμβανόταν ως μια περίοδο όχι μόνο πλούσια σε υλικά αγαθά(***εδώ ο Θεόδ.Χ.Λαναρας αναφέρει οτι ο Ειρηναίος ειχε τη γνώμη οτι ο Χριστός εζησε οχι 33 χρόνια αλλά 50...οτι εδίδασκε τον νηπιοβαπτισμό και οτι στη βασιλεία του Θεού θα τρώνε οι ανθρωποι πιλάφια και μπακλαβάδες(σημ δική μου-.>εδώ μαλλον θελει να πει περι του Ειρηναίου οτι δίδασκε οτι θα υπάρχουν υλικες βρώσεις και πόσεις καθώς τετοια γλυκά μαλλον δεν υπήρχαν την εποχή του Ειρηναίου αλλά πιλάφια υπήρχαν...), αλλά και με δυνατή την παρουσία του Χριστού που θα παρέχει τα πνευματικά[17=Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 345. Επίσης, Κον, Όπ.π., σ. 23].
ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΙΣΡΑΗΛ (σχόλια επι αναφερομενων πληροφοριων κ.Αγουριδη)
Εις ωρισμένας επισήμους εορτάς του Ισραήλ ως π.χ η πρωτη του ετους ο παραγων χρόνος υπο την μορφήν του παρελθόντος,του παρόντος και του μέλλοντος παυει να υπάρχει. Το παρελθόν γίνεται παρόν,αμφότερα δε προβάλλονται στο μελλον.Κατα την πρωτην του ετους ο Θεός ελιτανευετο ως βασιλευς και κριτής επι τον λαόν Του,επανηγυρίζετο δε κατ εξοχήν η δύναμις και η κραταιά Αυτού χειρ επι των εχθρών του λαού του Θεού.Οι εχθροί του Ισραήλ είναι και εχθροί του Θεού ,στρατευομενοι εναντίον εκείνου όπερ Αυτός εδημιούργησε.
σχολιο μου εδώ αρα και εχθροί της δημιουργίας του Θεού ελογίζοντο οσοι εναντιούντο στον Ισραηλ του Θεού ο πιστός υπάκουος λαός Ισραήλ ησαν τα εν πνευματι Αληθειας παιδιά του Θεού ήτοι αυτοί που γεννήθησαν εκ πνευματος του Θεού βασει της εμπρακτου υπακοής τους εις τις εντολές και τα διαταγματα του Θεού ! Εχθροί του λαού Ισραηλ και εχθροί του Θεού ήσαν όσοι αποστατούσαν απο την λατρεία του ενός και μοναδικού Θεού και ακολουθούσαν τα εθνη που λατρευαν θεούς και θεότητες ψευτικες , Αυτοί ως εχθοί του Θεού ησαν υπο κρίσιν ητοι υπο κατηγορίαν ως μη δίκαιοι εκ πίστεως ητοι αδικοι και οσους κατηγορούσε ο Θεός ως αδίκους δικαίως τους κατηγορούσε και τους καταδίκαζε εις απώλεια ένεκεν της αμετανοητου εν αδικία διαγωγής τους. Και τουτο συνεβαινε καθώς δεν τηρούσαν την βαση της Διαθήκης που ητο εξ αρχής οτι "δεν θα εχεις άλλους θεούς πλην Εμού" ήτοι δεν περπατούσαν την οδό πίστεως εις τον μοναδικό Θεό!
Ο καθ. Αγουρίδης αναφερει το εξής
"Κατα τον ραβί Ιωαχαναν (τελος 3ου αι.) τρία ειδη βιβλιων ηνοίγοντο κατα την ημέρα του Νεου Ετους...το βιβλίον των απολύτως δικαίων, το βιβλίον των απολύτως αδίκων,τα οποία αμφότερα απαξ εγραφοντο, εσφραγίζοντο, ώστε οι μεν να υπαγουν εις την ζωήν, οι δε εις τον θάνατον. Ο τρίτον όμως βιβλίον των ανθρώπων της μέσης διαβαθμίσεως εφυλάσσετο ανοικτόνν επι δέκα ημέρας, ήτοι μεχρι της ημέρας του εξιλασμού,ώστε να δοθεί εις αυτούς χρόνος μετανοίας..Τοιουτοτρόπως η πρωτη εκάστου ετους εμφανίζεται ως επανάληψις της αρχής του κόσμου,είναι δε εμφανής η εννοια της κρίσεως κατα των αντιθέων δυνάμεων.(βλ Βέλλα Β. , Η Καπορεθ και η εορτή των Κιππουρίμ ,Αθηνα 1930) . Ειναι επίσης φανερόν πως οι εννοιες αυτές της βασιλείας και κρίσεως του Θεού εν τη ιστορία προεβάλλοντο εις το τέλος αυτής ως κατ εξοχήν γεγονότα του τέλους." (σ. 38 χρονος και αιωνιότης Σάββα Αγουρίδη)
σχόλιο
10 ημ ως υποδιαιρεση του 1000 παραπεμπει στα χίλια συμβολικά χρόνια τους τέλους του ευαγελικού αιώνος επι της γης ,οπου η βασιλεία του Χριστού ιστορικά συντελείται και βιάζεται... απο την α΄ελευσή Του μέχρι της Β΄ ελευσής Του και εννοείται οτι Σημερον ενεργειται αθορύβως στις καρδιές των πιστευοντων εις Αυτόν και κυρύσσεται ευαγγελιο μετανοίας και σωτηρίας και απελευθερωσης σήμερον απο την βασιλεία του Διαβόλου αποτελεί το έσχατο περιθώριο ελεους και μακροθυμίας που ο Θεός δίδει στους ανθρώπους ωστε να επιστρέψουν εκ των αμαρτιών αυτών!
