Παραθέτω παρακάτω ενα πρώτο απόσπασμα του πονήματος που ετοιμάζω και που αφορά σχολιασμό των ευρεθεντων χειρογραφων του Νευτωνος . Ο Νεύτων έχει γράψει ότι οι πιστοί Χριστιανοί οφείλουν να γνωρίζουν τον προφητικό λόγο εν προκειμένω της Αποκάλυψης η οποία έχει δωθεί από τον Θεό ακριβώς για να προφυλάξει τους γνήσιους πιστούς από το να εξαπατηθούν από την γοητεία του εθελοθρησκευτικου Ψευδους που θα βασιλεύει στους έσχατους μ.Χ καιρούς επί της γης.
Για αυτό ο Νεύτων θεώρησε τον εαυτό, ότι έπρεπε κύρια και πρωταρχικά να ασχοληθεί με την ερμηνεία της Αποκάλυψης του Απ Ιωάννου καθώς όλοι οι μΧ καιροι ονομάζονται από την αγία Γραφή ως έσχατοι καιροί...Ο Νευτων ήταν ένας άνθρωπος ταπεινόφρων παρότι ήταν ένας προικισμένος πανεπιστήμων ...και φοβόταν -σεβόταν τον Ύψιστο και για αυτό ο Θεός του αποκάλυψε μυστικά της Σοφίας Του που κανένας άλλος δεν εφτασε !
Ο Νεύτων έκανε σχολαστική και επίπονη μελέτη της Αποκάλυψης και έφθασε σε ερμηνευτικά συμπεράσματα τα οποία κατέγραψε στα χειρόγραφα του. Σ' αυτα τα χειρόγραφα ο Νεύτων αποδεικνύει με ιστορικά τεκμηριωμένα στοιχεία ποιά ειναι η Αντιχριστιανική Διδαχή του Συστημικού Ανθρώπου της Ανομίας που βασιλεύει κατά τους έσχατους καιρούς επι του κόσμου των υιων της απειθίας.
Ο Νεύτων ερμηνευει την Αποκάλυψη καταθέτοντας πλείστα ιστορικά επιβεβαιωμένα στοιχεία !
(Αρχίζω να παραθέτω ερμηνευτικά αποσπάσματα απο τα θεολογικά χειρόγραφα του, που ανακαλύφθηκαν μετα το θανατό του ,και που ευρίσκονται τώρα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ . Τα γραφόμενα του Νεύτωνα συνοδεύονται απο σχόλια δικης μου μελέτης). Η μελέτη είναι σε εξέλιξη.
----------------------------------------------
Ο ΝΕΥΤΩΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΔΕΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ 13,11
"και είδον άλλο θηρίο αναβαίνον εκ της γης, και είχε κέρατα δύο όμοια αρνίω ,και ελάλει ως δράκων." ΑΠΟΚ.13,11
και η η οποία είναι η παρακάτω αναφερόμενη
"Η Εκκλησιαστική ιεραρχία της Ομοουσιανής (Homousian) Εκκλησίας/ Τριαδικής (Triunitarian) που ξεκίνησε μετα τον θάνατο του Κωνστάντιου και είχε επικεφαλής τους δυο πάπες : αυτόν της Ρώμης αλλά και αυτόν της Αλεξάνδρειας, ήταν το Θηρίο με τα δυο κέρατα !"(Θέση 74 /ενότητας 1.5 Πραγματείας της Αποκάλυψης γραμμένη από τον σερ Ισαάκ Νεύτωνα )
Ο Νεύτων αναφέρει ότι ο Δράκων ήταν ολόκληρη η Ρωμαϊκή Αυτ/ρία μέχρι τη διαίρεσή της, και μετά τα έθνη της Δυτικής Αυτοκρατορίας ήταν το Θηρίο με τα δέκα κέρατα, τα δε έθνη της ανατολικής αυτοκρατορίας ηταν ο ανατολικός δράκος...
Στην Αποκάλυψη 13,2 αναφέρεται οτι "...ο δράκων έδωκε εις το θηρίο την δύναμιν αυτού και τον θρόνο αυτού και εξουσία μεγάλη" και επ αυτού ο Νεύτων λέγει ότι ο Δράκων παραχώρησε στο Θηρίο τη δυνατότητα να επιλέξει μια νέα εδρα για τον εαυτό του.
Εδώ για να καταλάβουμε ποιος ειναι ο δράκων πρέπει να πάμε στο προηγ. κεφάλαιο 12 εδ.9: ‘’ καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων ὁ μέγας, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ o Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ ἐβλήθησαν.”
Εδώ ο απ Ιωάννης μας λέγει ποιος είναι ο δράκοντας ο μέγας: ότι είναι ο καλούμενος Διάβολος , αυτός δηλ. που ονομάζεται Διαβολος καθως εχει την ιδιότητα (όνομα σημαίνει την ιδιότητα που τον χαρακτηρίζει ) και αυτή η ιδιότητα είναι να πλανά την οικουμένη όλη, και αυτό το κάνει συνεχώς μαζί με τους πονηρούς αγγέλους του.
Επ αυτού ο απ.Παυλος κατονομάζει τον Διαβολο στην προς Εφεσίους 2,1-3 ως « τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας…» Και στη συνεχεια στην Αποκάλυψη 9:12 διαβάζουμε: "...ουαι την γη και την θάλασσα, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμό μέγα, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει"
Αλλοίμονο δηλ. στους κατοίκους της γης και της θαλάσσης επειδή αυτός ο Διάβολος, ο οφις ο αρχαίος, ο οποίος είναι ο πλανών με ειδωλολατρία τους ανθρώπους .
Ο Δράκων λοιπόν αναγνωρίζεται από την ιδιότητα που έχει να πλανά όλο το κόσμο και αυτό το επιτυγχάνει με την ειδωλολατρία . Με την ειδωλολατρία ο Διάβολος εξαπατά και κάμνει να αμαρτάνει όλη η οικουμένη και αυτό απεικονίζεται με τα δυο ειδωλολατρικά θηρία που βγαίνει το ένα εκ της θαλάσσης και το άλλο εκ της γης και τα οποία συμβολίζουν αφ’ ενός μια ειδωλολατρία αρχαίας ρωμαϊκής κοπής δηλ. την ειδωλολατρία που επικρατούσε στην αρχ. ρωμαϊκή αυτοκρατορία (π.χ ο αυτοκράτωρ απαιτούσε να λατρεύεται ως θεός και παντού υπήρχαν τεράστια αγάλματα τόσο του ιδίου όσο και άλλων θεών, είτε ρωμαϊκων-αρχαιοελληνικων ,είτε ειδώλων των χωρών που ειχαν υποτάξει οι Ρωμαίοι.) –
Αφ’ ετέρου ο Διάβολος με ένα άλλο ειδωλολατρικό θηρίο εμφανίζει μια ειδωλολατρία άλλης μορφής χριστεπώνυμης κληρικαλιστικής με λατρεία πλέον όχι αρχαίων θεοτήτων αλλά λατρεία νεκρών, λειψάνων, με ειδωλογραφίες αγιοποιημένων μαρτύρων, με εικόνες και αγάλματα. Το δευτερο λοιπόν θηρίο με τα κερατα σαν του αρνίου εμφανίζεται μολις σταματαει η παλαιά ειδωλολατρία και αυτό γίνεται απο το κλεισιμο των ειδωλολατρικών ναων σε ολη την αυτοκρατορία ,τούτο εγινε επι Γρατιανού και Θεοδοσίου . Σε αντικατασταση αυτης της παλαιας κοπης ειδωλολατρίας εμφανίστηκε την ιδια περιοδο η χριστεπώνυμη ειδωλολατρία αγιων και λειψανων. Αυτα αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νευτων έγιναν στην αρχή της βασιλείας του Γρατιανού και του Θεοδοσίου. Και τότε άρχισε ο Διάβολος να διαδίδει στον χριστιανικό(καλυτερα χριστεπώνυμο) κόσμο τη λατρεία των Αγίων & των λειψανων..
Βλέπουμε εδώ ότι ο Διάβολος πλανά τον κόσμο με μια χριστεπώνυμη πλην χριστο-ανυπάκουη θρησκεία, την οποια σερβιρει με την γενική ονομασία, μάλιστα οικουμενική, που είναι ένας κοινός κατ όνομα «χριστιανισμός» , ο οποιος εχει διαφορα προσδιοριστικά δογματικά επίθετα ,τα οποια όλα,στη συντριπτική πλειονότητα εχουν ένα κοινό τριαδικό χαρακτηριστικό γνωρισμα ,το οποιο ασφαλώς δεν είναι τυχαίο.
Ομιλούμε λοιπόν για τύποις ονομαζόμενο «Χριστιανισμό» ο οποίος στην ουσία είναι Ψευδοχριστιανισμός ή Αντιχριστιανισμός. Εναι δηλ. μια οικουμενική θρησκεία που βασιλεύει επι της οικουμένης και η οποία υπηρετείται από διακόνους δόλιους, οι οποιοι υποδύονται τους διακόνους φωτός , ως επενδυμένοι μια δήθεν χριστιανική ευσέβεια πλην ηρνημενοι την δυναμη αυτης ,και οι οποιοι βεβαίως δεν υπηρετούν την Αληθεια του Χριστού, αλλά στην πραγματικότητα είναι διακονοι εθελοθρησκευτικού σκοτους , διάκονοι ενός αντιχριστιανικού Ψεύδους, ενός άλλου ευαγγελίου ,του τριαδικού ονομαζόμενου.
Στην Β΄Κορινθ.11:15 ο απ. Παύλος λέγει πολύ χαρακτηριστικά : " Και ουδέν θαυμαστόν· διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται εις διακόνους δικαιοσύνης, των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών"
Και προηγουμενως (εδ.3-14) ο απ Παυλος αναλύει τον τροπο εξαπάτησης, δια της πανουργίας ... που ο Διαβολος κανει εξ αρχης και βεβαιως συνεχίζει με τους διακόνους του να πλανα τους ανθρωπους της απειθίας …Λέγει λοιπον ο απ Παυλος θελοντας ασφαλώς να επιστησει την προσοχή στους Κορινθίους τότε αλλά και σ ‘εμάς σήμερον : “ Φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν διά της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νούς σας, εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν. Διότι εάν ο ερχόμενος κηρύττη προς εσάς άλλον Ιησούν, τον οποίον ημείς(οι απόστολοι του Χριστού) δεν εκηρύξαμεν, ή λαμβάνητε άλλο πνεύμα, το οποίον δεν ελάβετε (μέσω ημών), ή άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν εδέχθητε (απο ημάς τους αποστόλους που όρισε ο Χριστός ως συνεχιστές του έργου Του).Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού"
Αυτο το τελευταίο ειδωλολατρικό θηρίο που βγαίνει από τη θάλασσα είναι μια μεταλλαγμένη ειδωλολατρία επενδυμένη μια δήθεν ευσέβεια χριστεπώνυμη, και γι αυτό ονομάζεται Θηρίο με δύο κέρατα που μοιάζουν με αρνίου ...
Αλλάζει μορφή δηλαδή απο ειδωλολατρία Αυτοκρατορικής Ρωμαϊκής εξουσίας γίνεται ειδωλολατρία χριστεπώνυμης Θρησκευτοκρατορικής εξουσίας! και με αυτή τη μορφή βασιλεύει στους έσχατους καιρούς και το θηρίο αυτό το κατονομάζει πολύ καθαρά ο Νεύτων ως εξής:
"Η Εκκλησιαστική ιεραρχία της Ομοουσιανής (Homousian) Εκκλησίας/ Τριαδικής (Triunitarian) που ξεκίνησε μετα τον θάνατο του Κωνστάντιου και ειχε επικεφαλής τους δυο πάπες : αυτόν της Ρώμης αλλά και αυτόν της Αλεξάνδρειας, ηταν το Θηρίο με τα δυο κέρατα !" (Θέση 74 ενότητα 1.5 Πραγματείας της Αποκαλυψης)
Μετα τον θάνατο του αυτοκρ. Κωνστάντιου λέγει ο Νεύτων οτι η Εκκλησιαστική ιεραρχία της Ομοουσιανής (Homousian) Εκκλησίας/ Τριαδικής (Triunitarian) ξεκίνησε να βασιλευει επι της γης καθως μεχρι να συμβει ο θανατος του αυτοκρ. Κωνσταντιου δεν μπορούσε να κυριαρχήσει επειδή ακριβως ο αυτοκρ.Κωνστάντιος ήταν εναντίον της τριαδοθε-ι-στικής-Ομοουσιανής αίρεσης.
Επ’ αυτού ο Νεύτων αναφέρει για τον Αυτοκρ. Κωνστάντιο ότι ήταν αυτός που επέφερε θανάσιμη πληγή στην νεωτεριζουσα αυτή τριαδο-ομοουσιανή αίρεση που προώθησε ο πάπας Ρωμης, τη συνεργεία του πάπα Αλεξάνδρειας και του διακόνου του Αθανασίου. βλ. Αποκ.13,3: "Ένα απo τα κεφάλια του θηρίου φαινότανε να έχει θανάσιμη πληγή, ἀλλ’ ἡ θανάσιμη πληγή του θεραπεύθηκε και ολόκληρη ἡ γῆ ακολουθούσε το θηρίο με θαυμασμό." Και τούτο καθώς ο αυτοκρ. Κωνστάντιος ήταν αυτός που εκδίωξε όλους τους τριαδοεπισκοπους από την Αυτοκρατορία .
Μετά τον θάνατο όμως του Κωνσταντιου ήλθε στον θρόνο ο Ιουλιανός ο παραβάτης ο οποίος αυτός επανέφερε την λατρεία του δωδεκαθέου ως θρησκεία του κράτους και επανέφερε εκ της ενορίας όλους τους τριαδο-επισκοπους...στην ουσία ανέτρεψε το έργο του Κωνσταντίνου και έδωσε την ευκαιρία στο Θηρίο να θεραπευθεί από την θανάσιμη πληγή του και έτσι το Θηριο και οι υπηρέτες του επέζησαν και ξεκίνησαν πάλι το σκοταδιστικό τους έργο.
Περι του “ομοουσίου”
Υπογραμμίζουμε το πως ονοματίζει ο Νευτων το θηρίο: η Ομοουσιανή (Homousian) Εκκλησία/ Τριαδική (Triunitarian)!
Ας πουμε μερικά ιστορικά στοιχεία πότε εμφανίσθηκε η λέξη “ομοούσιο’” το οποιο ως έννοια δηλωνε μια ουσία ,δηλ ενα σωμα ! Δηλώνει δηλ οτι η θεότητα ειναι μια ουσία -οντότητα η οποια η ίδια εμφανίζεται με τρεις τρόπους-φανερωσεις ! Αυτη τη δοξασία διδαξε ο Σαβελιος και ουτε λίγο ουτε πολύ ο Σαβελλιος διδασκε περι ενος Τριωνύμου προσώπου δηλ περι ενος τριαδικού Θεού. Επ αυτού ο στο βιβλίο του Α.Θεοδώρου διαβαζουμε και το εξης <<Κατά τον Ζωναρά και τον Βαλσαμώνα ο Σαβέλλιος εδογμάτιζε «συναλοιφήν και σύγχυσιν, τας τρεις υποστάσεις της μιας ουσίας και θεότητας εις εν πρόσωπον συναιρών και συγχέων, και εν πρεσβεύων επί της Τριάδος Τριώνυμον πρόσωπον, λέγων τον αυτόν ποτέ μεν ως Πατέρα φανήναι, ποτέ δε ως Υιόν, ποτέ δε ως Πνεύμα άγιον μεταμορφούμενον και άλλοτε άλλως μετασχηματιζόμενον»>>
Η τριαδολογική λοιπον αυτη αιρεση(η με τρεις τρόπους εμφανίση του ενος Θεού στον ρου της Ιστορίας ) εμφανίσθηκε στη Δυση και ειχε ως κύριο μέλημα την πάση θυσία διαφύλαξη της μοναρχίας στη θεότητα, ότι δηλαδή ο Θεός είναι ένας και όχι πολλοί. Ηθελε δηλ.αυτή η τριαδολογική αιρεση να αφαιρέσει την Αλήθεια περι της προγεγενημένης θειας οντοτητας του μονογενούς θεού Υιού!
Απο Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 82-84 διαβαζουμε τα εξης:
[Ο Σαβέλιος ηταν ο κυριος εκπρόσωπος του τροπικού μοναρχινιασμου ή πατροπασχητισμού, μιας τριαδολογικής αιρεσης .. . Σ’ αυτήν καταλέγονταν ο Πραξέας και ο Νοητός. Η αίρεση ονομάζεται τροπικός μοναρχιανισμός, γιατί δίδασκε αυστηρά τη μοναρχία μία αρχή) στο Θεό (τον Πατέρα), αρνούνταν δε την ύπαρξη των προσώπων ως αυτοτελών υποστάσεων, χαρακτηρίζοντάς τες όχι σαν πραγματικές υποστάσεις στη θεότητα, αλλά σαν τρόπους με τους οποίους ο ένας Θεός ενεργεί κάθε φορά στον κόσμο. Πατροπασχιτισμός δε, γιατί μη διακρίνοντας τον Πατέρα, από τον Υιό, σαν πρόσωπο ξεχωριστό, στο πάθος του Χριστού έλεγαν ότι δεν έπαθε ο Υιός αλλά ο Πατήρ.
Ο Πραξέας δίδασκε ότι ο Υιός δεν υπάρχει κατ’ εαυτόν, είναι ένα άλλο όνομα του Πατρός, ένα «flatus νοcis» (φύσημα φωνής), «vox et sonus oris» (φωνή και ήχος στόματος), «aer offensus» (αέρας που κρούεται). Πατήρ και Υιός είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Μόνο ο Πατήρ γεννήθηκε και έπαθε πάνω στη γη Πατροπασχητισμός).{Τις ίδιες αντιλήψεις δίδασκε και ο Νοητός.}
Εδω παρενθετικά να σχολιάσουμε οτι η Πρεσβυτεριανή Εκκλησία και όχι μόνο ... πιστεύει το ιδιο ,οτι δηλ ο ίδιος ο Θεός γεννηθηκε επι της γης , πραγμα που δημόσια κηρυττει ο ποιμενας τους
Άλλωστε λένε ότι ο Χριστός επί της γης ήταν θεάνθρωπος...και άρα λένε αντίθετα από αυτά που λέγει το Ευαγγέλιο ότι ήταν άνθρωπος σαν και εμάς παρεκτος αμαρτίας . Παρατηρούμε ότι υπάρχει εθελοθρησκο τριαδικό κάλυμμα αφρωσυνης στους εθνικούς που όχι μόνο δεν μπαίνουν στη βασιλεία του Θεού αλλά εμποδίζουν και τους εισερχόμενους... Αυτό που λένε ότι ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος το γράφουν οι αθεοφοβοι ,ως συμπέρασμα ερμηνευτικό της έννοιας Λογος στο Γλωσσάριο που βρίσκεται στο τέλος της εκδοθείσας από την Ελληνική Βιβλική Εταιρεια, Καινής Διαθήκης με στοιχεία έκδοσης:.ISBN 978-960-7847-55-3...
Λένε όλοι οι τριαδολάτρες εθνικοί οι ταυτίζοντες τον Θεο Πατέρα με τον Υιό και επ αυτού τι ο Σαβέλιος πρεσβευε περι της θεότητας ενν. του τριαδικού θεού :"Τη θεότητα την απαρτίζει μόνο ο Πατήρ. Ο Υιός και το Πνεύμα είναι περιστασιακές αυτοφανερώσεις του Πατρός. "αναφέρω παρακατω πιο αναλυτικά τι ψευδο-δίδασκε ο Σαβέλλιος
Ο Σαβέλιος λοιπον πρεσβευε τα εξης :Ο Θεός δεν είναι Πατήρ και Υιός, αλλ΄ «Υίοπάτωρ». Τα ονόματα Υιός και Πνεύμα δεν σημαίνουν εσωτερικές διακρίσεις στη θεότητα, αλλ΄ εξωτερικές σχέσεις του Θεού προς τον κόσμο και τον άνθρωπο. Είναι διαδοχικές ιστορικές εμφανίσεις της θεότητας, που κάνουν εμφανείς τις εξωτερικές ενέργειες του ενός κατ’ ουσίαν Θεού. Τη θεότητα την απαρτίζει μόνο ο Πατήρ. Ο Υιός και το Πνεύμα είναι περιστασιακές αυτοφανερώσεις του Πατρός. . Στο πεδίο της οικονομίας ο ένας Θεός πλατύνεται και συστέλλεται ανάλογα με τις ενέργειες του στον εξωτερικό κόσμο. Κατά το Ζωναρά και το Βαλσαμώνα ο Σαβέλλιος εδογμάτιζε «συναλοιφήν και σύγχυσιν, τας τρεις υποστάσεις της μιας ουσίας και θεότητας εις εν πρόσωπον συναιρών και συγχέων, και εν πρεσβεύων επί της Τριάδος Τριώνυμον πρόσωπον, λέγων τον αυτόν ποτέ μεν ως Πατέρα φανήναι, ποτέ δε ως Υιόν, ποτέ δε ως Πνεύμα άγιον μεταμορφούμενον και άλλοτε άλλως μετασχηματιζόμενον».(απο Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 82-84)
περί της εφευρεθείσης ακυρολέξεως "υιοπάτωρ" ενός εφευρεθέντες μεσαιων-νεολογισμού απο λεξικό...διαβάζουμε σε λεξικό τα εξής-υιοπατήρ!!! ο υιοπάτωρ...μεταγενέστερη και μεσαιωνική εκκλησιασική λέξη, συνήθως κατά πληθ. ο κηρύσσσων την ταυτότητα του Πατρός και του Υιού,παράβαλε υιοπατορία παρά Σαβέλλιου και Αθανασίου...Επίσης έτερη όμοια δογματική ακυρολεξία ...η "υιοπατορία" !-υιοπατορία!!! ...μεταγενέστερη,μεσαιωνική κ. νεώτ εκκλησιασιστική.Αναφέρεται στο λεξικό ως χριστιανική αίρεσις,καθήν τα δύο πρόσωπα της τριάδος.Πατήρ και Υιός,συνενούνται εις εν,του Πατρός ενανθρωπήσαντος εν Χριστώ... Καισάριος,Κύριλλ.Σκυθ.4,8
συμπέρασμα
Βαριά άρρωστος ειναι οποίος λέγει ότι ο Ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος ...διότι αυτό αποτελεί τον ορισμό της μη υγιαινουσας διδασκαλίας των ανθρώπων.Επαναλαμβανω ότι αρρωστος βαριά πλησίον οριστικού αφανισμού είναι όποιος δεν πιστεύει ότι ο Θεός πριν την Δημιουργία του κόσμου είχε έναν μονογενη θεό Υιό και Αυτόν έστειλε στον κόσμο για να σώσει τους πιστεύοντας εις Αυτόν,δηλ.τον Υιό Του.
Αν πιστεύουμε σε ένα τριαδικό Θεό που άλλοτε παίζει τον ρόλο του πατέρα και άλλοτε του υιού η του πνεύματος... τότε είμαστε απειθεις και ασυνετοι και το χειρότερο γινόμαστε αίτιοι αφανισμού και όσων ακούνε τις δοξασίες του κόσμου της εθελοθρησκευτικης αφροσυνης,που είναι η χειρότερη μορφή αφροσυνης .Αφρών είναι αυτός που δεν πιστεύει στον Πατέρα και στον Υιο ως δύο ξεχωριστές Υπάρξεις και εννοείται δεν έχει ούτε τον Πατέρα ούτε τον Υιό καθώς δεν εννοεί την σχέση μεταξύ Αυτών των δύο θείων Υπάρξεων! Και φυσικά δεν είναι θέμα αριθμητικής που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν και να απαξιώνουν τα λεγόμενά μου αλλά είναι κρίσιμο θέμα που αφορά την σωτηρία μας καθόσον όποιος ακολουθεί παραδόσεις και εντάλματα ανθρώπων δεν δύναται να είναι μαθητής πιστός του Χριστού καθόσον γίνεται απειθης και ανυπότακτος εις τον Χριστόν.
Η έννοια λοιπον αυτη εμφανίσθηκε και γαλουχήθηκε στους κόλπους της Δυτικής Καθολικής Ομοουσιανής Εκκλησίας και αναφερεται βεβαιως στο δόγμα της τριάδος (αγια τριας ομοούσιος και αδιαιρετος )
Η εννοια αυτή θεσπίστηκε κατα την Α΄ Συνοδο της Νικαιας η οποια συνεκλήθη το 325 μ.Χ η οποια ομως επιβλήθη με αυτοκρατορική διαταγή του Κωνσταντίνου επειτα απο εισήγηση του θρησκευτικου Συμβούλου που ειχε και ο οποιος ηταν ο δυτικός επίσκοπος Κορδούης -καθολικός Οσιος.
Ο Κωνσταντίνος εξαπατήθηκε στηριζόμενος στον εκκλησιαστικό του σύμβουλο Όσιο καθώς ο ίδιος δεν ειχε γνώση περι της υγιαίνουσας χριστιανικής πίστης, ήτις ητο η Αποστολική και θεώρησε οτι οτι του ελεγε ο Οσιος ηταν ορθό και βέβαια αυτό που ηθελε ο Κωνσταντίνος ηταν η ενότητα στην Αυτοκρατορία και όχι η αναζήτηση της ορθότητας-αγιότητας της πίστης.
Ο όρος του ομουσίου αποτελεί μιά ασάφεια που ο ίδιος ο Κωνσταντίνος όπως λέγει ο Τζόουνς στη σ. 150 επεξηγούσε ως εξής:" οτι δεν υπονούσε καμία διαίρεση της ουσίας του Πατρός,ή καμία αλλαγή ή μετατροπή της εξουσίας Του,αλλά απλά τόνιζε οτι ο Υιός δεν ειχε καμία ομοιότητα με τα πράγματα της δημιουργίας,ήταν οπως ο Πατήρ (δηλ. όμοιος με τον Πατέρα στη θεία φύση ) και δεν ηταν απο άλλη ουσία παρα απο την ουσία του Πατρός" Αυτό δε θεωρούσε και ο Ευσέβιος οταν υπέγραψε στην Συνοδο της Νικαιας οτι το ομούσιον σημαίνει ότι ο Υιός ήτο "εκ της αυτής ουσίας μετα του Πατρός " δηλ εκ της ιδίας θείας ουσίας ήτοι ειχε ιδιο -όμοιο θείο επουρανιο Σώμα όπως εχει και ο Πατηρ δικό του επουρανιο θείο Σώμα ύπαρξης καθώς ο ο Υιός ήταν οπως εξηγεί ο Ευσέβιος" εκ του Πατρός" και όχι μέρος Του.
Τελικά Ο Οσιος επέβαλε την δοξασία του Σαβελιου που ηταν η πίστη σε ενα τριαδικό θεό που παιζει ρόλους στην ιστορία και που αυτή η δοξασία ηταν το δόγμα που ειχε ο παπας της ρώμης .... Ο Οσιος ηταν καθολικός και με το "ομοούσιον" αυτό ακριβώς ειχε πετύχει. Παρότι το ομοούσιον ειχε απορριφθεί απο τους επισκόπους της Ανατολής σε προγενεστερη σύνοδο (268). πληροφ σ. 488-492 Κωνσταντινος αυγουστος ν.Μπατσιούλας.
Πραγματι η Αποστολική πίστη σε δυο μόνο θειες οντοτητες του Πατρος και Του Υιού ισχυε στην Ανατολή και αυτό γινεται κατάδηλο με το εξης γεγονός
Ο παπας Αλεξάνδρειας Διονύσιος (247-265) είχε πει ότι ο Χριστός ήτο ποίημα και κτισμα του Θεού(το αναφερει ο Αθανάσιος σε συγγραμμα του). Αναφέρουμε εδώ τις εκφρασεις του που ειπε στην προσπάθειά του να αντικρούσει τον Σαβελλιανισμό διατύπωσε ότι ο «Υιός ουκ ήν πριν γέννηται»* και πως σε σχέση με τον Πατέρα «μήτε φύση ίδιος» και «ξένος κατ'ουσίαν και ποίημα και κτίσμα»*! (* αναφερεται υπο Αθανασιου σε πατερ. Κειμενο του)
Αυτές οι εκφρασεις τον κατεστησαν αντιπαθή στους Σαβελλιανιστές. Έτσι, οι οπαδοί του Σαβελλίου διεμήνυσαν στον Ρώμης Διονύσιο τις απόψεις που εξέφρασε ο Διονύσιος Αλεξανδρείας και αυτός μη μπορώντας να αντεξει την πίεση του παπα… αναιρεσε -πρόδωσε τα ίδια του τα λόγια δηλ τον εαυτό του! Αυτη η προδοτική σταση του Διονυσίου Αλεξανδρειας βεβαιως δεν προχώρησε στην Ανατολή καθως στη Συνοδο Αντιοχείας καταδικάσθηκε η εννοια “ομοούσιο”
Ο όρος «ομοούσιον» επιστευετο μόνο στην παπική Δύση … Οι εκκλησίες της Ανατολής απέρριπταν το παπικό αυτό δόγμα και δεν επιστευετο εις την Ανατολή, μέχρις ότου ο πάπας Αλεξάνδρειας και ο Αθανάσιος λειτούργησαν ως εγκάθετοι του πάπα Ρωμης και επέβαλαν το ομοούσιον και στην Ανατολή.
Στην συνοδο της Αντιόχειας(268) ο όρος “ομοούσιον” ειχε καταδικασθεί ως σαβελλιανίζων (Παύλου Σαμοσατέα δοξασία) και ετσι ο όρος αυτός δεν ητο συμπαθής στην πόλη της Αντιοχείας στην οποία υπήρχον μαθηταί του Λουκιανού, του διδασκάλου του Αρείου,
Εδώ λοιπον να αναφέρουμε οτι ο Ευσταθιος Αντιοχείας που διαδραματισε σπουδαίο ρόλο στην επιβολή του ομοουσιου στην Α οικουμ συνοδο ηταν προδότης ως προς την πίστη καθώς η Εκκλησία της Αντιόχειας με επίσημη Συνοδο χαρακτηριζε το παπικό ομοούσιο αιρετικό … Ο Ευσταθιος ειχε δογματική ερι με τον Ευσέβιο Καισαρείας .Ο Ευσταθιος μετεχειρίζετο το ομοούσιο ως ταυτοούσιον ("εν ον) και σωστά κατηγορήθη απο τον Ευσέβιο ως Σαβελιάζων.
Ο Ευσέβιος Καισαρείας εδέχετο το ομοούσιον ,οχι ως ταυτοούσιον αλλά με την έννοια του "όμοιου " δηλ ότι ο Υιός ειχε τη δική του θεία οντότητα, η οποια είναι όμοια με την θεια οντότητα του Πατρός . Ο Ευσέβιος εθεσε τις σωστές αρχές θεολογικής πίστεως περι το ορθού όρου δηλ. “ Ομοιο-ούσιο” και αυτό οχι περι τριαδικής θεότητας αλλά περι της θεϊκής ομοιότητος Πατρός και του Υιού Αυτού! Και βεβαιως το “ομοιο-ουσιο” ητο σαφές και αρα σοφόν αντί του ασαφούς “ομοούσιο” που ηταν σαβελιανιστική παραδοξότητα.
Οι τριαδοθε-ι-ζοντες που ισχυρίζονται ότι ο Χριστός ήτο συνάναρχος με τον Θεό Πατέρα στην ουσία δεν πιστεύουν στην προκοσμια γένεση του μονογενούς θεου Υιού (βλ.αρχ κειμενο Ιωαν α΄18:”μονογενής θεός υπάρχων εις τον κόλπο του Πατρός”)
Στην ουσία οι ομοουσιανοι-τριαδικοί αρνούνται τον προϋπάρχοντα -προγεγενημένο,πριν τη Δημιουργία μονογενή Υιό του Θεού και έτσι προδίδουν την πίστη στον Χριστό !
Ετσι όσοι δεν εννοούν τον Υιό , ως γενηθεντα θεό που ειχε αρχή γενεσης διότι αυτό σημαινει Υιός Θεού και διδάσκουν εθελοθρησκευτικά ομοουσιανά-τριαδικά ψευδη καθίστανται αρνητες του Δεσπότη που τους εξαγόρασε ...και ο Απ.Πέτρος λέγει πολύ καθαρά οτι οι ψευδοδιδασκαλοι ειναι οι αρνητές του Χριστού Κυρίου-Δεσπότη ..."και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν με πλάγιο τρόπο αιρέσεις απώλειας, καθώς θα αρνούνται και τον Δεσπότη που τους αγόρασε, φέρνοντας επάνω στον εαυτό τους γρήγορη απώλεια. Και πολλοί θα ακολουθήσουν στις απώλειές τους, για τους οποίους ο δρόμος της αλήθειας θα δυσφημηθεί. Και θα σας εμπορευθούν με πλαστά λόγια, χάρη πλεονεξίας. των οποίων η καταδίκη, από τον παλιό καιρό, δεν μένει αργή, και η απώλειά τους δεν νυστάζει"Β΄Πέτρου 2,1-3
Εννοειται λοιπόν οτι οι αρνητές του προγεγενημένου Υιού του Θεού , αυτοκατακρίνονται οπως λέγει και ο απ Πέτρος καθως φερουν οι ιδιοι επάνω τους την απώλεια ενεκεν της τριαδικής-ομοουσιανής ψευδοδισκαλίας.
Ευνόητο οτι ο Χριστός δεν εχει αδελφούς, που ειναι αρνητές της προκόσμιας θεϊκης γενεσης Του, οι οποιοι Τον προδίδουν με την ψευδοδιδασκαλία τους.
Πρώτοι που έγιναν προδότες της Χριστιανικής Πίστεως λοιπόν είναι ο παπας Ρώμης εις την Δύση διότι εκεί εισήχθη η δοξασία περί του ομοουσίου μιας τριαδικής αδιαιρετης θεότητας,η οποια ως ειδωλολατρική-κατασκευασμένη εικόνα βρισκόταν μονο στο ασύνετο μυαλό ανθρωπων, αποστερημένων την αλήθεια…
Πρωτεργάτες ο Τερτυλλιανός,(Ο Τερτυλλιανός απο πριν ειχε χρησιμοποιήσει ορολογία που σαφώς υπονοούσε το τριαδικο "ομοούσιο"και ως γνωστόν ο Τερτυλλιανός θεωρείται ως πρωτεργάτης κατασκευαστής του τριαδικού ομοουσίου θεού !
Επίσης ο Αυγουστίνος, Ειρηναίος και λοιποί....στην δε Ανατολή πρωτεργάτες έγιναν ο παπας Αλεξάνδρειας συνεπικουρούμενος με τον διάκονο του Αθανάσιο .
Λέγω ότι έγιναν προδότες καθ ότι ο παπας Αλεξανδρείας Αλέξανδρος πριν πάει με το μέρος του συνονόματου του παπα Ρώμης, πίστευε ότι και ο Άρειος , ότι και ο Ευσέβιος Καισαρείας και ο Ευσέβιος Νικομηδείας και γενικά όλοι οι επίσκοποι στην Ανατολή καθότι είχαν αφορίσει όλους όσους προσπάθησαν να εισάγουν τον παπικό-τριαδικό όρο "ομοούσιον" .
Πρώτοι λοιπόν στην Ανατολή ήσαν οι παραπάνω οι οποίοι εισήγαγαν ξαφνικά το τριαδοθε-ι-στικο ομοούσιο ,το οποίο πριν δεν πίστευαν.
Για να δούμε τι γραφει ο Νευτωνας περι του εν αρχη λόγου ....πως η δοξασία ενός χριστεπώνυμου γνωστικισμού εφερε το δόγμα της ομοουσιανής τριαδοθεϊας να εισέλθει και να αλλοιώσει την πιστη την αγια που παρέδωσαν οι Απόστολοι του Χριστού και που ηταν πίστη σε δυο θειες ξεχωριστες οντοτητες ,οπως ηταν η θεια οντότητα του Πατρός Θεού Υψιστου και η θεια οντοτητα του θεού Υιου ,του Χριστού αναστηθεντος και ο οποιος ευρίσκεται στα δεξια του Θεού Πατρός Του .
Ο Νευτων λοιπον συνεχίζει και λέγει οτι “την Εννοια , την οποια οι Βαλεντινιανοί εξηγούσαν ως την κατανόηση ,την δυναμη σκεψης , και γνωση, οι Ελληνες την αποκαλούσαν λόγο ενδιάθετο, τον εγγενή Νου και Λόγο του Πατέρα. Στην αρχή , λένε αυτός που απο μονος του ηταν ο πατερας περιειχε τα πάντα μεσα του.
επ αυτού ο Νευτων αναφέρει οτι " ο Ειρηναίος λέει ότι σύμφωνα με τον Βαλεντινο / Valentinus ο Βυθός και η Εννοια Bythos & Eννοια /Νοῦς ησαν like & equal (δηλαδή ὀμοούσιος στον πατέρα του, & ότι Ο Νοῦς ονομαζόταν και μονογενής & πατέρας & Αρχή όλων των πραγμάτων.
Έτσι οι Βαλεντινιανοί ερμηνευουν ως “λογον ομοούσιον οντα τω πατρί” και ετσι αναφέρονται σε βιβλίο του Επιφάνιου. Στην αρχή , λένε, αυτός που από μόνος του είναι ο πατέρας περιέχει τα πάντα μέσα του.
Σχετικα με το τι γραφει ο Επιφάνιος ….<<ηὐδόκησε γὰρ ὁ θεὸς πρὸς σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων τὸν ἴδιον υἱὸν κατελθόντα ἐν μήτρᾳ παρθενικῇ συλληφθῆναι, Λόγον ὄντα ἀπ' οὐρανοῦ, ἐκ κόλπων πατρῴων γεγεννημένον ἀχρόνως καὶ ἀνάρχως (F1), ἐλθόντα δὲ ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, θεὸν Λόγον ὄντα ἐκ θεοῦ πατρὸς ἀληθινῶς γεγεννημένον, ὁμοούσιον ὄντα τῷ πατρὶ καὶ οὐδὲν παρὰ τὸν πατέρα ἠλλοιωμένον, ἀλλὰ ἄτρεπτον ὄντα καὶ ἀναλλοίωτον>>ΒΛ. Συγγραμμα Επιφανιου <Ἐνδημία Χριστοῦ καὶ ἐνσάρκου παρουσίας καὶ ἀληθείας πρόσωπον,ἡ μία καὶ μόνη οὖσα τοῦ θεοῦ πίστις.>
(F1) Παρατηρούμε οτι ο Επιφάνιος διδάσκει αντιχριστιανική δοξασία καθώς λέγει το αντίθετο απο αυτό που λέγει ο απ Ιωαννης με πνευμα Χριστού στο Ευαγγέλιο βλ. στο α΄1 εν αρχή ην ο λόγος προς τον Θεό . Ερμηνευουμε επι του εδαφίου το εν αρχή σημαινει εν χρόνω και οχι αχρόνως οπως αντιθέτως λένε οι τριαδο-ομοουσιανοί .Εν αρχή σημαινει οτι ο θεός λόγος(εδώ να εξηγήσουμε οτι θεός σημαινει αυτός που εχει την θεια φύση, δεν λέγει ο θεός αλλά θεός χωρίς άρθρο και γραμματικά είναι κατηγορούμενο στο λόγος καθώς δηλώνει την θεϊκή ιδιότητα της Προσώπου που ονομάζεται λόγος δηλ αίτιος ενν της Δημιουργίας που επακολούθησε (λέγει στο επόμενο εδάφιο μετα οτι ολα εγιναν μεσω του θεού λόγου) και οχι βέβαια οτι καποια ομιλία ή λογική σκέψη ή ιδέα ενδιάθετη ή προφορικό verbum του Θεού ….και βέβαια αυτός ο θεός λόγος ητο προς τον Θεό άρα δεν ηταν μια ενιαια ουσία με τον Θεό,δεν ηταν ομοούσια οντότητα αλλά μια ξεχωριστή θεια προσωπικότητα που ηταν στραμμένη προς τον Θεό έτοιμη να φερει εις πέρας την εντολή υλοποίησης της έμπνευσης του Θεού και Πατρός Του περι της Δημιουργίας των παντων! Και στο α΄18 αυτός ο θεός λόγος λέγει ο απ Ιωαννης στο αρχ ελληνικό κειμενο οτι ηταν εις τον κόλπο του Πατρός ως θεός μονογενής Υιός ,ως μια δευτερη-ξεχωριστή θεια οντότητα γεννηθεισα απο του Θεού Πατρός ο οποιός βεβαιως δεν εχει αρχή καθως τον Θεό Πατερα δεν τον γεννησε εννοειται κανείς.
Συνεπώς ο θεός λόγος/αίτιος της Δημιουργίας ητο ο ως Υιός θεός μονογενής θεός Υιός και βεβαιως δεν ηταν ομοούσιος με τον Πατερα Θεό ! Ετσι οι ομοουσιανοί τριαδοθεϊστές ευρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τον Απόστολο Ιωαννη και αρα εκ των λόγων τους ειναι ψευδοχριστοι και ψευδοπροφήτες-ψευδοερμηνευτές
εδω να πούμε οτι η λατινική μεταφραση που εκανε ο Ιερώνυμος την λέξη "λογος" την αποδίδει "verbum" και εξ αυτής ολες οι ξένες μεταφρασεις απεδωσαν "word, parole, wort "κλπ εδω παρατηρούμε οτι προέκυψε αλλοίωση θειου νοήματος άρα προδοσία επι του θειου αρχετύπου ...
Το ζήτημα της νοηματικής ισοδυναμίας μεταξύ πρωτοτύπου θείου κειμένου και των μεταφράσεων της Βίβλου είναι ένα απο τα ουσιώδη και πρωτεύοντα αν όχι το μείζον θέμα διότι έχει να κάμει με την αποκαλυφθείσα Αλήθεια του Θεού ήτις είναι η μόνη παρέχουσα τον αγιασμό χωρίς του οποίου ουδείς άνθρωπος δύναται να ίδει τον Θεό!
Ο καθ.Γ.Μπαμπινιώτης σχετικά με τις μεταφράσεις γενικώς των ανθρωπίνων εκδόσεων σημειώνει με εμφαντικό τρόπο το εξής: "Traduttore traditore" ("μεταφραστής θα πει προδότης") είναι η γνωστή ιταλική ρήση για το έργο του μεταφραστή,μιά και η μετάφραση θεωρείται-όχι χωρίς λόγο-προδοσία του πρωτοτύπου κειμένου!" "Η ΓΛΩΣΣΑ ΩΣ ΑΞΙΑ" Το Παράδειγμα της Ελληνικής/ Γλωσσολογική Βιβλιοθήκη των εκδόσεων " Gutenberg " Αθήνα 1999 ...
Αν αυτό συμβαίνει μεταξύ των ανθρωπίνων εκδόσεων-έργων,της βαβελικής συγχίσεως γράμματος και νοήματος,μπορούμε να αναλογισθούμε τι επικρατεί στην πρόθεση περί μετάφρασης των αγίων κειμένων απο τη θεία πνευματική γλώσσα στην σαρκικά εργαλειακή γλώσσα ανθρώπων διακατεχομένων υπο προσμεικτικής θρησκευτόδοξης γλώσσας !...Καταδεικνύεται η αδυναμία πνεύματος κατανόησης που διακατέχει τους διαχρονικούς μεταφραστές της Αγίας Γραφής που απερίσκεπτα και με θρησκευτική κατεξουσιαστική διάθεση προσπάθησαν να ερμηνεύσουν και να μεταφέρουν τον τύπο της θείας Διδαχής απο πνευματική γλώσσα σε εθνοθρησκευτική δογματίζουσα γλώσσα.
Ωστόσο ,η δημιουργία ενός ισοδυνάμου νέου κειμένου (του μεταφρασμένου) προυποθέτει πλήρη και εις βάθος κατανόηση του πρωτοτύπου...απαιτεί αυξημένα προσόντα πολύ πέρα απο την γνώση της γλώσσας του πρωτοτύπου.Ένας άριστος γνώστης της γλώσσας δεν είναι οπωσδήποτε και καλος μεταφραστής...Πρώτα και πάνω απόλα είναι η διαπότιση του μεταφραζομένου κειμένου με το πνεύμα,τις προθέσεις και τις κατευθύνσεις του πρωτοτύπου με την γενικότερη επικοινωνιακή στρατηγική και τις συγκεκριμένες τακτικές του δημιουργού του κειμένου. Αλλίμονο σε μιά μετάφραση που θα ανταποκρίνεται στη λεκτική οργάνωση του πρωτοτύπου,αγνοώντας το πνεύμα του κειμένου και τους σκοπούς που επιδιώκει!...."
Και εδώ αν ο Δημιουργός του πρωτοτύπου είναι το Πνεύμα του Θεού, πρέπει και ο μεταφραστής να έχει πληρότητα Πνεύματος αγίου για να μπορεί να δίνει το ίδιο νόημα και στην μετάφραση που διαχειρίζεται!...
Συνεχίζει ο Μπαμπινιώτης και λέγει " η μετάφραση ενός κειμένου είναι ακόμη πιο σύνθετη διαδικασία αφού ο μεταφραστής λειτουργεί ως ενδιάμεσος επικοινωνιακός κρίκος,ως σύνδεσμος ανάμεσα στο παραγωγό ενός κειμένου-του οποίου παίρνει την θεση- και στον αναγνώστη...κάθε κενό ή παρανόηση στην πρόσληψη του αρχικού κειμένου θα έχει άμεσο αντίχτυπο στην απόδοση μετάφραση του κειμένου."
Συνεπώς διακόπτεται ο επικοινωνιακός λόγος μεταξύ του Θεού που είναι ο Παραγωγός ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ και του ανθρώπου αναγνώστη μιάς μη ισοδύναμης εις πνεύμα και γράμμα πλημελούς και ανακριβούς μεταφράσεως!
Δυστυχώς υπάρχουν τόσες ανακριβείς και δογματοαναφορικές μεταφράσεις που αντί να φωτοδώσουν, προσφέρουν-συντηρούν τον δογματικό συσκοτισμό που έχει καλύψει όλη την μεταποστολική εποχή.
Θα μου επιτρέψετε να επικεντρωθώ στην ουσία της ασφαλούς και βεβαίας κωδικοποίησης του Λόγου της Αληθείας.
Βεβαίως οι προθέσεις μετάφρασης του θείου λόγου δεν μπορούν να αγιάσουν και το αποτέλεσμα αν δεν υπάρχει πληρότητα αληθείας φωτίζουσα τον σοφό εξ απλότητας πνεύματος Θεού μεταφραστή! Το πνεύμα το Άγιο του Θεού το δίδει ο Θεός στους πειθαρχούντας εις Αυτόν και γι αυτό η σοφία του Θεού φωτίζει-συνετίζει μόνο τους απλούς,δηλ τους μη έχοντες ουδεμίαν προσμεικτική ανθρωποθεολογίζουσα σκέψη και παραδοχή-παράδοση δογματισμού! Απλός άνθρωπος του Θεού είναι ο αφιερωμένος- αφοσιωμένος εν τη οσιότητι της Αληθείας και ούτω φωτισμένος ωστε να δύναται φωτίσαι εις πάσαν την αλήθεια και τους αδελφούς του. Χαρακτηριστικό αυτό που λέγει ο απ.Παύλος περί φωτισμού των εθνών...φωτίσαι το μυστήριον της ευσεβείας το αποκεκρυμμένο των αιώνων τώρα δε φανερωθέν εις τους αγίους!
Πάσα νεώτερη μετάφραση θα πρέπει για να σέβεται τον εαυτό της και μάλιστα να μη προδίδει την γεννήσαντα αυτήν που δεν είναι άλλη απο την πρωτότυπη εκ Θεού δημιουργηθείσα τέλεια αρχαία κειμενική έκδοση (εις ημάς γνωρισθείσα δια του κριτικού πρωτοτύπου κειμένου που έχει λάβει υπ όψιν όλους τους ευρεθέντες κώδικες) να διορθώνει τα λάθη της προηγουμένης,να μαθαίνει δηλ απο τα λάθη και όχι να τα διαιωνίζει υποκύπτουσα εις μία δογματίζουσα βασιλευομένη ερμηνευτολογία ήτις είναι η τριαδική ανθρωποθεολογική μετάφραση! Την αναφέρω ως τριαδική διότι στην ουσία μετέτρεψε τον Μονοθεισμό του κατα πνεύμα πάντοτε λαού Ισραήλ σε ένα Εθνικοτριαδισμό με εθνοχριστιανίζουσα ετικέτα (ρωμαιοκαθολικισμός-ελληνοχριστιανισμός) των Εθνών των μη γνωριζόντων και μη υπακουόντων το Ενα και Μοναδικό Θεό του Αβραάμ αλλά και του Ιησού Χριστού!
Αν δεν κατανοηθεί η Αλήθεια του Θεού (τούτο εφικτό μόνο με αφαίρεση όλων των προκαταλήψεων που δουλαγωγούν τον νουν του ανθρώπου)δεν μπορεί και να νοηματοδοθεί ισοδύναμα η μετάφραση του τύπου της θείας Διδαχής!
Παράδειγμα τρανό εσφαλμένης ερμηνείας του Λόγου ως ομιλίας και όχι ως Αιτίου/Εντεταλμένου παρατηρείται σε ολες τις ερμηνείες του εδαφίου "εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην προς τον Θεό και θεός ην ο λόγος" όπου μάλιστα οι πιο πολλές αλλάζουν αυθαίρετα την πρόθεση "προς " με άλλες όπως "με" ή "παρά".Είναι ένα ερώτημα γιατί αλλάζουν την πρόθεση "προς" μήπως δεν βολεύει την δογματική προκατάληψη;
Η πρόθεση "προς" δηλώνει κατευθυνση προσώπου προς πρόσωπο...που σημαίνει ότι ο Λόγος είναι πρόσωπο ξεχωριστό απο τον Θεό και η έννοια αυτή "Λόγος" ήταν γνωστή στους αρχαίους ως πρωταρχική αιτία της Δημιουργίας,εν προκειμένω ο Απ.Ιωάννηςλέγει ότι ο Λόγος ήταν θεός και ήταν ο Χριστός πριν υπάρξει ο κόσμος...και είχε μιά θέση στραμμένη προς τον Θεό τον Πατέρα Του.Επομένως δεν ήταν ο Λόγος ομιλία γιατί η ομιλία δεν μπορεί να είναι χωριστή και να κοιτάζει τον ομιλούντα.
Μιά προκατειλημμένη δογματική κυριάρχησε απο τον 3ο μ.Χ αιώνα ότι ο θεός είναι ένας τριαδικός και γιαυτό δεν μπορούσαν να εννοήσουν ότι στην προκόσμια κατάσταση εκτός απο τον Θεό Πατέρα υπήρχε και ο θεός Λόγος ,ο Υιός του Θεού ως λόγος-Αίτιος της Δημιουργίας του Θεού...εκείνος δηλ.δια του οποίου ο Θεός δημιούργησε τα πάντα!Γι αυτό και ο ερμηνευτές-μεταφραστές δεν μετέφρασαν τον Λόγο,ως Πρόσωπο Αίτιο Δημιουργίας , ως θεό Υιό ξεχωριστό αλλά τον Λόγο τον εξέλαβαν ως ομιλία Του Θεού, αφού η τριαδικότητα του Θεού εθεωρείτο ότι ήταν a priori η αλήθεια που δεν είχε κανένας δικαίωμα να αμφισβητήσει επι ποινή αποσυναγώγου και αιρετικού... όμως αυτός ο τριαδικός αγνωστικισμός περί του Θεού έκαμε την ολική πλύση του εγκεφάλου τους ...ώστε να μη μπορούν να εννοήσουν το λεγόμενο του απ. Ιωάννου ότι ο Χριστός δεν ήταν η ομιλία του Θεού,ούτε ότι ήταν ο ίδιος,αλλά ήταν θεός μπροστά στον Θεό ως αγαθός συνεργός του Υψίστου Πατρός Του έτοιμος να πραγματοποιήσει την έμπνευση του Παντοδυνάμου Μοναδικού Θεού και Πατρός Του,έτοιμος να κάμει το θέλημα του Πατρός που ήταν η δημιουργία του κόσμου!
Αν το βασικό κυρίαρχο νοούμενο περι του ξεχωριστού προσώπου του Χριστού εξηγείται ως ομιλία και όχι ως ο Αίτιος-λόγος της γένεσης/ποίησης των πάντων, πάνω στον οποίο στηρίζεται όχι μόνο η Δημιουργία των πάντων αλλά και η Νέα Διαθήκη - η Νέα Δημιουργία των Υιών του Θεού...τότε όλη η ερμηνεία της Γραφής αλοιώνεται νοηματικά και άρα προδίδεται απο μία προκατειλημένη εξ ανθρώπων δογματική παράδοση!
Ο Νευτων αναφέρει οτι αυτοί (οι Βαλεντινιανοί ) φαινεται να εννοούν με τον ορο Εννοια ότι είναι η δύναμη ή η ικανότητα της σκέψης ,(που προήλθαν) απ τον Νου και την Αλήθεια και Ζωή ,το αποτέλεσμα της γνωσης και αληθειας με τη βοήθεια της θέλησης .Και αυτό το αποτέλεσμα αυτοί το ονομασαν λόγο προφορικό Verbum prolativoum. Τωρα αυτοί οι οι αιωνες του Βαλεντινιανού ….και των φιλοσόφων της Ελλάδος (κειμενο απο f 38 συμπερασμα)
Εχει τη σημασία του να δούμε τη διδασκαλία του Βασιλιδειανιμισμού η οποια μιλάει οτι ο Χριστός ηταν ο πρωτοτοκος νους του αρρητου Θεού που κατηλθε στη γη ….δηλ οτι λένε οι τριαδοθειστές που δεν πιστευουν στην προυπαρξη του μονογενους θεού Υιού που ηταν προς τον Θεό πριν την Δημιουργία του κόσμου ….
Έλεγε λοιπον ο Βασιλειδης οτι :Από τον αγαθό Θεό προήλθε κατ'απορροή η πρώτη ογδοάδα αιώνων. Από τον πρώτο αιώνα (Νουν), προκύπτει ο ''Λόγος'' από τον οποίο απορρέει η «''Φρόνησις''» και εξ αυτής οι ''Σοφία'' και η ''Δύναμις''. Από αυτές προέρχονται οι δυνάμεις, οι αρχές, οι άγγελοι, ενώ εξ αυτών απορρέουν κατ'αναδίπλωση οι 365 ουρανοί (ημέρες του χρόνου).
Οι αιωνες οπως ειπαμε η οποια εκπέμπεται απο τον Βυθό ή τον εναν άγνωστο Πατερα και ειναι ο εκπεμπόμενος Νους που είναι η Φρονησις και η Σοφία.
Ο κατώτερος Ουρανός, είναι αυτός ο οποίος ζούμε και ανήκει στο Θεό του Ιουδαϊσμού, που βρίσκεται προς ρήξη με τους αγγέλους ή τις θεότητες, διότι ήθελε να πατάξει τα έθνη στην εξουσία των Ιουδαίων, με αποτέλεσμα να αντιδράσουν οι υπόλοιποι αιώνες και να προκληθεί σύγχυση στο σύμπαν.
Αυτός μάλιστα κατά το δυαλιστικό σύστημα του βασιλειδιανισμού είναι και ο λόγος για τον οποίο όλα τα έθνη συσπειρώνονται, εναντίον των Ιουδαίων.
Η υπογραμμιση δική μου καθως εδω παρατηρούμε οτι ο Βασιλειδης ομιλει περι της αιτιας που τα εθνη συσπειρωθηκαν εναντιον των Εβραιων.Πρωιμο σταδιο γενεσης του αντιεβραϊσμού τον οποιο βλέπουμε διαχρονικά να υπαρχει σε ολες τις εποχές μεχρι σημερα. Και απο τα λεγομενα του βασιλειδη βλέπουμε τη διαμαχη μεταξύ ενός αρρητου -αγνωστου τριαδικού ομοούσιου Θεού των χριστεπωνυμων εθνων και ενός θεού των Ιουδαιων που θελει να παταξει τα εθνη κατω απο την παγκόσμια εξουσια των Ιουδαιων….περισσότερα στο κεφαλαιο περι αντιεβραϊσμού.
Ο δημιουργός Θεός(δηλ.κατα τον Βασιλειδη ο θεός του Ιουδαϊσμου….) ήρθε σε ρήξη με τον άρρητο Θεό που αγνοούσε την ύπαρξη του. Έτσι για τη λύτρωση του ανθρώπου κατήλθε στη κόσμο ο «''πρωτότοκος Νους''» υιός του αρρήτου Θεού ως Χριστός. Αυτός δε, εγκατείκησε εις τον σώμα του Ιησού κατά το βάπτισμα, ενώ στο Σταυρό σταυρώθηκε ο Σίμων ο Κυρηναίος, που είχε πάρει τη μορφή του Χριστού, και όχι ο Χριστός. Ισχυριζόταν δηλαδή πως η παρουσία του Χριστού δεν ήταν πραγματική, αλλά είχε φαινομενικό χαρακτήρα, όπως και το πάθος του. Αφού ο υιός επέστρεψε στον Πατέρα ελευθέρωσε όσους αναγνώρισαν το μυστήριο, ενώ τους υπολοίπους τους άφησε στην εξουσία των δυνάμεων αυτού του κόσμου. Ο Βασιλείδης επίσης κήρυττε την ανυπαρξία της αμαρτίας και της αναστάσεως του σώματος.
Συνεχίζοντας ο Νευτων αναφέρει οτι αυτούς τους αιωνες (ενν. την διδασκαλία αυτή)την ειχε ο Βαλεντινιανός απο τον δασκαλό του Βασιλειδη .
Καθως αυτοί οι δύο ζουσαν μαζί στην Αλεξάνδρεια και ο Βασιλειδης διδασκε οτι απο τον αγνωστο Πατέρα εκπορευονταν ο Νους και απο τον Νου εκπορευοταν ο Λογoς( και ο Λογος εξεπεμπε Φρονηση και απο την φρονηση η Σοφία και η Δυναμις και απο αυτές προέρχονταν οι αρετές, οι δυνάμεις ,οι αρχές ,οι Αρχαγγελοι και οι Αγγελοι..
Και αυτή η Θεολογία μοιάζει τοσο πολύ με τους Καμπαλιστές που θεοποίησαν τις δυναμεις/ιδιότητες του Παντοδύναμου Θεού .Μοιαζει πολύ με την Καμπαλιστική θεολογία των Ιουδαίων επειδή για τον πρωτο Θεό που κληθηκε απο εκεινους τους αιρετικούς Βυθός ή Απειρον ή απεραντοσύνη , και ο αγνωστος πατέρας είναι ο AEn-Soph,αμέτρητος/ το απειρο των Καμπαλιστών ,και η Εννοηση τους ειναι ο Νους και λόγος μοιαζουν με τους τρεις πρωτους σεφιροθ που ονομάζονται Στεμμα ,Εννοια -Σοφία , και Συνεση (**)
(**)Σημειωση σχετική οτι η καμπαλιστικη θεολογία αναφέρει τα τρια πρωτα σεφιροθ (εκπορευσεις ) :1. ΚΕΤΕΡ – Στέμμα 2. ΧΟΧΜΑ – Σοφία 3. ΜΠΙΝΑ – Κατανόηση, Αγάπη
Συνεχιζοντας ο Νευτων αναφέρει και για τα δέκα σεφιροθ δηλ εκπορευσεις δεν ειναι τιποτε άλλο απο τις δυνάμεις του και χαρακτηριστικές ιδιότητες αντιπροσωπευομενες με τη μορφή θειων προσώπων. Απο που (άραγε) ειναι πιθανό οτι αυτοί οι αιρετικοί ειχαν πάρει αυτές τις μεταφυσικες δοξασίες; τις είχαν πάρει τόσο απο τους Καβαλιστικούς Ιουδαίους της Αιγύπτου όσο και απο τους ποιητές και φιλοσόφους της Ελλάδος.
Ο Νευτων λέγει οτι ο Αρειος ειχε δικιο!
Ο Αρειος ειχε δίκιο ! αυτό ηταν το τελικό συμπερασμα μελετων του Νευτωνα
Οπως περιγράφει ο Γερμανός Μαθηματικός Harro Heuser στο βιβλίο του «Der Physiker Gottes – Isaac Newton oder Die Revolution des Denkens»(Ο Φυσικός του Θεού - Ισάκ Νεύτων ή η επανάσταση της σκέψης), εκδ. Herder Spektrum 2005.
“Από τις προσωπικές μελέτες του κατέληξε ο μεγάλος Φυσικός στο συμπέρασμα, όπως θα κατέληγε κάθε λογικός θεοσεβής άνθρωπος, ότι ο Άρειος είχε δίκιο. Αυτό το συμπέρασμά του δεν τολμούσε όμως να το γράψει ή να το δηλώσει ο Νεύτων δημόσια, γιατί εκείνη την εποχή οι εκπαιδευτικοί του (ειρωνεία της σύμπτωσης) «Trinity College of Cambridge», στο οποίο δίδασκε ο Νεύτων, έπρεπε να ορκιστούν ότι δεν είναι αθεϊστές και αρειανιστές!"
Παραθετουμε επιστολή του Αρειου προς Ευσεβιο
1. ᾿Επιστολὴ ᾿Αρείου πρὸς Εὐσέβιον Νικομηδείας. **(Περὶ τὸ 318μ.Χ )
Κυρίῳ ποθεινοτάτῳ ἀνθρώπῳ θεοῦ πιστῷ, ὀρθοδόξῳ Εὐσεβίῳ 5
Αρειος ὁ διωκόμενος ὑπὸ ᾿Αλεξάνδρου πάπα ἀδίκως διὰ τὴν πάντα
νικῶσαν ἀλήθειαν ἧς καὶ σὺ ὑπερασπίζεις ἐν κυρίῳ χαίρειν.
Τοῦ πατρός μου ᾿Αμμωνίου εἰς τὴν Νικομήδειαν ἀφικομένου εὔλο-
γον καὶ ὀφειλόμενον ἐφάνη μοι προσαγορεῦσαί σε δι᾿ αὐτοῦ, ὁμοῦ τε καὶ ὑπομνῆσαι τὴν ἔμφυτόν σου ἀγάπην καὶ διάθεσιν, ἣν ἔχεις πρὸς 10 τοὺς ἀδελφοὺς διὰ τὸν θεὸν καὶ τὸν Χριστὸν αὐτοῦ, ὅτι μεγάλως ἡμᾶς ἐκπορθεῖ καὶ διώκει καὶ πάντα κάλων κινεῖ καθ᾽ ἡμῶν ὁ ἐπίσκοπος, ὥστε ἐκδιῶξαι ἡμᾶς ἐκ τῆς πόλεως ὡς ἀνθρώπους ἀθέους, ἐπειδὴ οὐ συμφωνοῦμεν αὐτῷ δημοσίᾳ λέγοντι, ἀεὶ θεὸς ἀεὶ υἱός, ἅμα πατὴρ ἅμα υἱός, συνυπάρχει ὁ υἱὸς ἀγεννήτως τῷ θεῷ, ἀειγεννής, ἀγεννητο- γενής, οὔτ᾽ ἐπινοίᾳ οὔτ᾽ ἀτόμῳ τινὶ προάγει ὁ θεὸς τοῦ υἱοῦ, ἀεὶ θεὸς ἀεὶ υἱός, ἐξ αὐτοῦ τοῦ θεοῦ ὁ υἱός.
Καὶ ἐπειδὴ Εὐσέβιος ὁ ἀδελφός σου ἐν Καισαρείᾳ καὶ Θεόδοτος
καὶ Παυλῖνος καὶ ᾿Αθανάσιος καὶ Γρηγόριος καὶ ᾿Αέτιος καὶ πάντες
οἱ κατὰ τὴν ἀνατολὴν λέγουσιν, ὅτι προϋπάρχει ὁ θεὸς τοῦ υἱοῦ ἀνάρχως, ἀνάθεμα ἐγένοντο δίχα Φιλογονίου καὶ Ἑλλανικοῦ καὶ Μακαρίου, ἀνθρώπων αἱρετικῶν ἀκατηχήτων τὸν υἱὸν λεγόντων οἱ μὲν ἐρυγήν, οἱ δὲ προβολήν, οἱ δὲ συναγέννητον. καὶ τούτων τῶν ἀσεβειῶν οὐδὲ ἀκοῦσαι δυνάμεθα, ἐὰν μυρίους θανάτους ἡμῖν ἐπαπειλῶσιν αἱρετικοί. ἡμεῖς δὲ τί λέγομεν καὶ φρονοῦμεν καὶ ἐδιδάξαμεν διδάσκομεν, ὅτι ὁ υἱὸς οὐκ ἔστιν ἀγέννητος οὐδὲ μέρος ἀγεννήτου τρόπον οὔτε ἐξ ὑποκειμένου τινός, ἀλλ᾽ ὅτι θελήματι καὶ βουλῇ ὑπέστη πρὸ χρόνων καὶ πρὸ αἰώνων, πλήρης (χάριτος καὶ ἀληθείας) *, θεός, μονογενής, ἀναλλοίωτος.πρὶν γεννηθῇ ητοι κτισθή ητοι ορισθῇ ἦ θεμελιωθῆ, οὐκ ἦν ἀγέννητος γὰρ οὐκ ἦν ἡ διωκόμεθα δὲ ὅτι εἶπομεν, ἀρχὴν ἔχει ὁ υἱός, ὁ δὲ θεὸς ἄναρχός ἐστι. διὰ τοῦτο διωκόμεθα απ καὶ ὅτι εἴπομεν, ἐξ οὐκ ὄντων ἐστίν. οὕτως δὲ εἴπομεν, καθότι οὐδὲ μέρος θεοῦ ἐστιν οὐδὲ ἐξ ὑποκειμένου τινός. διὰ τοῦτο διωκόμεθα, λοιπὸν σὺ οἴδας, ἐρρῶσθαί σε ἐν κυρίῳ εὔχομαι μεμνημένον τῶν θλίψεων ἡμῶν, συλλουκιανιστὰ ἀληθῶς Εὐσέβιε.
—--------
Υποσημειώσεις
* Επιφανίου, Κατὰ αἱρέσεων ὀγδοήκοντα 69,6.
**Κατὰ τὴν ἔκδοσιν H. G. Opitz, Athanasius Werke, τ. 3ος, 1ον μέρος. Berlin και Leipzig, 1934.
1. Πρβλ. Ψαλμ. 44,2.
2. 'Iω. 1,14.
Ο Άρειος σε επιστολή διαμαρτυρίας για την προδοτική στάση του πάπα Αλεξανδρειας Αλέξανδρου του γράφει χαρακτηριστικά ότι εσύ μας έμαθες να πιστεύουμε στον Γεννηθέντα προ καταβολής κόσμου Υιό του Θεού...βλ. επιστολή Αρείου.
Για να δουμε πριν τον Αλέξανδρο τι ελεγε ο προηγουμενος του Διονυσιος παπας Αλεξανδρειας…
Ο Διονύσιος Αλεξανδρείας (247-265)λοιπον ήταν ένας δραστήριος επίσκοπος, ο οποίος, κατά το Μέγα Αθανάσιο, διακρινόταν στην εποχή του για την άρτια θεολογική του κατάρτιση αλλά και το σημαντικό αγώνα για την αντιμετώπιση των κυριοτέρων εκκλησιαστικών ζητημάτων που είχαν προκύψει στην τοπική εκκλησία, σε ότι αφορά τη μετάνοια των πεπτωκότων, τον εορτασμό του Πάσχα, του Σαβελλιανισμού και του δυναμικού Μοναρχιανού Παύλου Σαμοσατέα. Υπήρξε μαθητής του Ωριγένη και σφοδρός πολέμιος του Σαβελλιανισμού, γράφοντας πλήθος επιστολών[1]. Στην προσπάθειά του να αντικρούσει τον Σαβελλιανισμό και την πεποίθηση που εξέφραζεο Σαβελλιος πως ο Υιός και ο Πατήρ είναι ως υποστάσεις το ίδιο και το αυτό, προχώρησε στη διατύπωση ότι ο «Υιός ουκ ήν πριν γέννηται» και πως σε σχέση με τον Πατέρα «μήτε φύση ίδιος» και «ξένος κατ'ουσίαν και ποίημα και κτίσμα»[2], ουσιαστικά υιοθετώντας παρεμφερείς, Ωριγενιστικές απόψεις. Ο Διονύσιος μάλιστα απέφυγε επιμελώς την διατύπωση «πρόσωπο», που ήταν προσφιλής στους μοναρχιανούς, χρησιμοποιώντας τον όρο «υπόσταση». Αυτή η διδασκαλία του, αλλά και η επιτυχής αντιμετώπιση του Σαβελλιανισμού, τον είχαν καταστήσει ιδιαίτερα αντιπαθή ανάμεσα στους Σαβελλιανιστές. Έτσι, οι οπαδοί του Σαβελλίου διεμήνυσαν στον Ρώμης Διονύσιο τις απόψεις που εξέφρασε ο Διονύσιος Αλεξανδρείας, συνακολουθούμενοι και από πολλούς πιστούς της εκκλησίας που διαφωνούσαν με τις απόψεις αυτές.
Η έριδα και η επίλυσή της
Η έριδα θεολογικά προκλήθηκε κατά κύριο λόγο από τον όρο «υπόσταση» και το πώς χρησιμοποιείτο ως όρος σε κάθε εκκλησία, καθώς στη Δύση αποδιδόταν με τον όρο «substantia» δηλαδή με το όρο που προσδιοριζόταν και η «ουσία», ενώ στη ανατολή υπήρχε σαφής διαχωρισμός. Ο Αλεξανδρείας ουσιαστικά διαιρούσε την ουσία της θεότητος σε 3 διαφορετικές υποστάσεις και έτσι ο Ρώμης Διονύσιος συγκάλεσε Σύνοδο, καταδικάζοντας τις διατυπώσεις του Αλεξανδρείας, δεχόμενος τη διατύπωση 3 πρόσωπα, μία υπόστασις[4] και ζητώντας εξηγήσεις για τις εκφράσεις τις οποίες διατύπωσε. Με νέα επιστολή του εξέφραζε επίσης τις απόψεις της εκκλησίας περί «μοναρχίας» της θεότητος. Ο Διονύσιος Αλεξανδρείας πριν λάβει όμως τις επιστολές, έστειλε δική του επιστολή στον Ρώμης, αντιλαμβανόμενος την αστοχία των δηλώσεών του[5], χαρακτηρίζοντας τον Υιό «Λόγον, Σοφία, ατμίδα και απαύγασμα του Πατρός» και επιτέθηκε σε όσους τον διέβαλαν, εξηγώντας γιατί προέβη σε αυτές τις ατυχείς διατυπώσεις. Με νέο έργο του, «Έλεγχος και απολογία» αντέκρουε τις πλάνες που του απέδιδαν, δεχόμενος πως προέβη σε ατυχείς διατυπώσεις, τονίζοντας πως ο Πατήρ είναι «συναΐδιος» και «άναρχος» και «αειγενής». Η απολογία του θεωρήθηκε από τη Ρώμη τελικά ορθόδοξος, όμως η έννοια «υπόστασις» μεταξύ ανατολικής και δυτικής θεολογίας παρέμεινε με διαφορετική έννοια, καθότι φαίνεται πως ο Διονύσιος Ρώμης δεν την αποδέχτηκε.
Ο πάπας Αλεξανδρειας Διονύσιος (247-265) αλλάζοντας οτι ειχε πει οτι ο Υιός ηταν ποιημα του Πατρός συνεμορφωθην με τις υποδειξεις του παπα Ρωμης και ετσι εγινε ομοουσιανός τριαδικό υποχειριο του συνονοματου τηε Ρωμης….Ηταν αυτός που εισηγαγε στην Ανατολή το παπικό τριαδικό ομοούσιο πλην οι της Ανατολής δεν το απεδέχθησαν μέχρις ότου ο παπας Αλεξανδρειας Αλέξανδρος θυμήθηκε την προδοτική σταση αποστασίας που ειχε κανει ο Διονυσιος και σέρβιρε παλι το τριαδικό ομούσιο στην Ανατολή ερχόμενος σε συγκρουση με τον Αρειο ο οποιος διαμαρτυρηθηκε για τον αποστατικό λογο του Αλεξανδρου και του Αθανασίου...
Ο πάπας Αλέξανδρος και ο διακονός του Αθανάσιος διαστρέβλωσαν τα λόγια του Αρείου που έλεγε ότι ο Χριστός ήταν θεϊκό κτίσμα ,και όχι βεβαίως ανθρώπινο, όπως διεμήνυαν συκοφαντώντας τον Άρειο αλλά και όλους όσους υπερασπίστηκαν την Αληθινή Χριστιανική πίστη που ήταν η πίστη σε δύο θείες ξεχωριστές οντότητες του Θεού Πατρός και του θεού Υιού Του…και οι οποίοι έλεγαν ανοησίες του τύπου ότι ο Χριστός ήτο άναρχος δηλ συναναρχος με τον Πατέρα Θεό ....κλπ.
Σημειώνουμε οτι ο Λούθηρος φερεται να παραδέχεται το 1521 ότι "μισεί τη λέξη ομοούσιο", αλλά το 1539 ,στο συγγραμμα του "περί των Συνοδων και των Εκκλησιών ", το αποδέχεται. Σελίδα 470 Καρλ Ντρεσνερ
Το ομοούσιο επέβαλε ο Κωνσταντίνος τη εισηγήσει του παπικού επισκόπου Οσίου Κορδούης (Κόρντομπα Ισπανίας) στη Σύνοδο της Νίκαιας ,την άποψη αυτή δεν ενέκριναν οι επίσκοποι αφού αυτή είχε, οπως προαναφεραμε ,καταδικαστεί ως αιρετική στη Σύνοδο της Αντιοχείας το 268.
Η τριαδική /Ομοουσιανή Ιεραρχία λοιπόν αναφέρει ο Νεύτων ότι είχε 2 έδρες εξουσίας-κέρατα που μάλιστα μοιάζουν με κέρατα αρνίου, και επ’ αυτού επίσης ο Νεύτων λέγει οτι "ο ψευδοπροφήτης που αναφέρεται στο κεφ.16 και 19 της Αποκάλυψης είναι ο ίδιος με το θηρίο με τα δυο κέρατα (που μοιάζουν με αρνίου )που αναφέρονται στο κεφ. 13."
Παρατηρούμε ότι ο Νεύτων ταυτίζει τα δυο κέρατα (βασιλεύουσες εξουσίες) του Θηρίου με τους δυο πάπες Ρώμης και Αλεξάνδρειας, οι οποίοι είχαν περιβληθεί χριστιανική ευσέβεια - έμοιαζαν δηλ. με αρνί, αλλά δεν ησαν, ήτοι παρουσιάζονταν ως εξουσίες χριστιανικές, εκ του Χριστού δοσμένες (Αρνί όπως γνωρίζουμε συμβολίζει τον Χριστό), πλην στην πραγματικότητα δεν ησαν εκ του Χριστού δοσμένες -απεσταλμένες ,άρα δεν ησαν χριστιανικές αλλά ψευτοχριστιανικές.
Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε καθώς στην Αγία Γραφή είναι γεγραμμένο ότι ο Χριστός απέστειλε ως Αποστόλους Του μόνο 12 για να σωθούν όλοι οι μεταγενέστεροι δια του λόγου(γεγραμμένης διδαχής ) αυτών και μόνο ! (βλ. αρχιερατική προσευχή του Κυρίου). Γι’ αυτό και οι πυλώνες της Νέας Ιερουσαλήμ είναι 12 και δι’ αυτών εισέρχονται οι πιστοί του Χριστού.
Επομένως οι δυο παπικές εξουσίες Ρώμης και Αλεξάνδρειας δεν απεστάλησαν απο τον Χριστό, αλλά απέστειλαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, και ήταν οι πρώτοι που σφετερίστηκαν-ιδιοποιήθηκαν την εξουσία-διαδοχή των Αποστόλων του Χριστού και οι οποίοι κάθισαν πάνω σε αποστολικές καθέδρες και οι οποίοι είχαν ως βασικό δόγμα το τριαδικό, το οποίο ήταν αντίθετο από τα γεγραμμένα – παραδεδομένα - εγκεκριμένα Αποστολικά δόγματα.
Παρουσιάζονταν δηλ. ως Απόστολοι του Χριστού ενώ δεν ήταν, καθώς έλεγαν αντίθετα του λόγου των Αποστόλων, αφού όπως είπαμε δίδασκαν το τριαδικό δόγμα .
Ήταν δηλ. ψευδαπόστολοι και ψευδοπροφήτες ( Εδώ πρέπει να ορίσουμε ότι στη Κ.Δ προφήτης μ Χ είναι ο ερμηνεύων με πνεύμα άγιο Χριστού την Αλήθεια των Γραφών)
Ο Νεύτων αναφέρει στο χειρόγραφό του Πραγματεία για την Αποκάλυψη ενότητα 1.5 ότι η Πόρνη Βαβυλώνα που αναφέρεται στο κεφ. 17 της Αποκάλυψης ταυτίζεται (είναι το ίδιο) με το Θηρίο με τα δυο κέρατα που μοιάζουν με αρνίου που αναφέρεται στο κεφ. 13, εδ.11 και το οποίο μιλούσε σαν Δράκοντας.
Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε για την «Βαβυλώνα τη Μεγάλη.» Ο Θεος δίνει την προσταγή: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλ. 18:4) Στο προηγούμενο κεφάλαιο αυτού του Γραφικού βιβλίου της Αποκαλύψεως, η Βαβυλών η Μεγάλη περιγράφεται συμβολικά ως η πόρνη η μεγάλη.. Σημειώστε τι λέγει η Αγία Γραφή γι’ αυτήν:
«Ελθέ, θέλω σοι δείξει την κρίσιν της πόρνης της μεγάλης, της καθημένης επί των υδάτων των πολλών· μετά της οποίας επόρνευσαν οι βασιλείς της γης, και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής. . . .
«Και η γυνή ήτο ενδεδυμένη πορφύραν και κόκκινον, και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τιμίους και μαργαρίτας, έχουσα εν τη χειρί αυτής χρυσούν ποτήριον, γέμον βδελυγμάτων και ακαθαρσίας της πορνείας αυτής· και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον, Μυστήριον, Βαβυλών η Μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού. . . .
«Τα ύδατα τα οποία είδες, όπου η πόρνη κάθηται είναι λαοί και όχλοι, και έθνη και γλώσσαι. Και η γυνή την οποίαν είδες, είναι η πόλις η μεγάλη η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γης.»—Αποκάλ. 17:1-6,
Για να δούμε τι λέγει ο Δανιήλ για τη Βαβυλώνα "Και συ... δεν εταπεινωσας την καρδία σου, ενώ γνώριζες πάντα ταύτα· αλλ' υψώθης εναντίον του Κυρίου του ουρανού·... και εδοξολόγησας τους θεούς τους αργυρούς και τους χρυσούς, τους χαλκούς, τους σιδηρούς, τους ξύλινους και τους λίθινους, οίτινες δεν βλέπουσιν ουδέ ακούουσιν ουδέ νοούσι· τον δε Θεόν, εις του οποίου την χείρα είναι η πνοή σου και εις την εξουσία αυτού πάσαι αι οδοί σου, δεν εδόξασας. Διά τούτο εστάλη απ' έμπροσθεν αυτού η παλάμη της χειρός και ενεχαράχθη η γραφή αύτη."
Αυτά τα λόγια δεν είναι μόνο για την τότε Βαβυλώνα ,είναι και για την Ρώμη αλλά και την Νέα Ρώμη ,όπως αυτές αποτελούν τη σύγχρονη Βαβυλώνα!
Η συγχρονη βαβυλώνα προέκυψε οπως θα δούμε παρακάτω απο τα 10 βασίλεια που αντικατέστησαν την αρχαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τα οποία προσηλυτίσθηκαν όλα στον τριαδοθεϊσμό του πάπα . Στην ουσία δεχθηκαν επι της διανοιας τους το τριαδοαριθμητικό χάραγμα 666 το οποιο ο Νευτων λέγει οτι ειναι τρεις ισοι θεοί και γι αυτό οταν ηταν να πάρει την διδακτορική πιστοποίηση στο Κεϊμπριτζ δεν ηθελε να ορκισθει στο ονομα της αγιας και ομοουσίου τριάδος ακριβως για να μη παρει το χάραγμα της αντιχριστιανικής θρησκειας προσκυνώντας μια ψευτικη κατασκευασμενη εικονα των τριών ίσων θεων ενωμένων...
Και οπως βλέπουμε η εγκαθίδρυση της τριαδοθείας, που ειναι μια ειδωλοποίηση του Θεού , που εγινε και στη Δυση με τον Πάπα και στην Ανατολή με τον παπα Αλεξανδρείας θεσπισε και την ειδωλοποίηση νεκρών με σωρεια λειψανων και λατρευτικων εικόνων-αγαλμάτων,στην ουσία λοιπον εχουμε την συγχρονη πόρνη-ειδωλολατρική Βαβυλώνα η οποια συμβολίζεται με πόρνη γυναικα που καθεται πανω στα υδατα -εθνη και η οποια ειναι γεματη απο βδελύγματα που μαζί της κοινωνουν οι βασιλεις των αθνων πορνεια πνευματική δηλ αποστασία απο τον αληθινό Θεό πο οπως ειπαμε λέγει ο Νεύων η αποστατική τριαδικη-ομοουσιανη ονομαζομενη Εκκλησία η οποια μεθάει εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού. Και πραγματι η τριαδοθείστική θρησκεια η ψευδοχρισταινική εδίωξε με ολα τα μεσα πολιτικά και θρησκευτικά τους πνευματικούς Ισραηλίτας τους εν πνευματι και αληθεια λατρευτές του Αληθινού Θεού !
Η εγκληματική θρησκ.οργάνωση των αυτονομαζομένων καθολικών και των λεγομένων εαυτών ορθοδόξων ευθύνεται για τα εγκλήματα θρησκευτικού μίσους που έγιναν απο την ίδρυση της καθολικορθόδοξης " εκκλησίας " έως την εποχή του Βολταίρου 1700 ο οποίος αναφέρει με ακρίβεια πόσα θύματα εσφαγιάσθηκαν και δολοφονήθηκαν απο αυτούς που επαγγέλονταν ευσέβεια..
Εδώ πρέπει να πούμε οτι εξ αρχής του κληρικαλιστικού η καλύτερα του κληρικαληστρικού φαινομένου της εθνικιστικής καθολικορθοδοξίας , που ενέσκηψε μετα την κοίμηση των Ιουδαίων Αποστόλων, ο ορος "καθολικός" γεννηθηκε ως ταυτόσημος με τον όρο "ορθόδοξος" καθότι ορθοδοξία δεν σημαίνει κατι άλλο απο δόξα του τριαδοθρησκευτικού δόγματος που αυθαιρέτως προκαταλήφθηκε ως αποστολικό "καθόλου" ενώ δεν ειχε καμία σχέση με τον Ιουδαιοχριστιανικό Αποστολικό μονοθεϊστικό λόγο.
Ετσι λοιπόν πας μη δεχόμενος ορθοδοξα να καθολικοποιηθεί δηλ. να εκτριαδισθεί ...εφέρετο βιαίως εις την πυρράν ως περικάθαρμα της κοινωνίας.
Ο Γερμανός συγγραφέας μιλάει περι εγκληματ.ιστορίας του "χριστιανισμού" και "χριστιανισμό" εννοεί αυτό το συνοθύλευμα σφετεριστών της αποστ.πίστης οι οποίοι ίδρυσαν την αγία θρησκ.αυτοκρατορία με δύο πόλους και οι οποίοι οδήγησαν στην αθεϊα τον κόσμο ένεκεν της εγκληματικής αντιχριστιανικής πρακτικής
Κοιτάξτε εδώ τι αναφέρει ο ο Βολταίρος στο βιβλίο... "π
Πραγματεία περι ανεκτικότητας" σ.150 εκδ. διαλέγεσθαι,
όπου ουτε λίγο ουτε πολύ 500.000.000 ανθρωποι σφαγιασθέντες απο την εγκληματική καθολικορθόδοξη ανθρωποθεολογία...
{ Επιστολή προς τον ιησουίτη Λε Τελιέ,
γραμμένη απο ένα τιτλούχο της καθολικής εκκλησίας στις 6 Μαϊου 1714
...απο τις ημέρες ακμής της "εκκλησίας" έως το 1707,δηλ. επι χίλια τετρακόσια χρόνια περίπου,η "θεολογία"!!!στάθηκε υπαίτια για τη σφαγή άνω των πεντακοσίων εκατομμυρίων ανθρώπων....(500.000.000 ανθρωποι σφαγιασθέντες απο την εγκληματική ανθρωποθεολογία!!!)Ενώ εγώ προτείνω να στραγγαλιστούν,ή να σφαγιασθούν,ή έστω να δηλητηριαστούν, μόλις 6.500.000 περίπου!!!
Και αν μας αντιτάξουν και πουν ότι σε 1400 χρόνια σκοτώθηκαν μόλις!!! 500 εκατομ. άνθρωποι για θεολογικές διακρίσεις,διλήμματα και αντιλογίες ,αυτό θα πει ότι τον χρόνο 35.714 σκοτωμένοι,ενώ εγώ σκοτώνω έτσι 6.464.285 παραπάνω για την φετινή χρονιά.
όμως στην πραγματικότητα ,πρόκειται για σόφισμα παιδαριώδες..,για να μη πω και ασεβές κιόλας...διότι πως να μη δει κανείς ότι με την μέθοδό μου σώζω τη ζωή όλων των καθολικών μέχρι το τέλος του κόσμου...πράγμα που δεν θα γινόταν ποτέ αν καθόμασταν να απαντήσουμε σε όλους αυτούς τους επικριτές.
με βαθύ σεβασμό προς την Πατρότητά σας,
ο ταπεινότατος,πιστότατος και ηπιότατος Ρ...
γεννηθείς εις Ανγκουλέμ,επικεφαλής της Συνόδου των καρδιναλίων}
Μη τυχόν αναθαρρήσουνε οι αναμορφωμένοι πάπες της αυτομεταρρύθμισης κοινώς διαμαρτυρόδοξοι πάπες ότι αυτοί έπρατταν κατι άλλο απο τους συνάδελφούς τους καθολικούς...Τα ιδια και χειρότερα επραττε η αναμορφωμένη ιερά εξέταση που διέθετε αυτή διαμαρτυρικά ξύλα επι της πυράς για τους μη συμμορφωμενους με την αναμορφωμένη τριαδική παπωσύνη τους! Θα πω μόνο για τον παπα Καλβίνο της Γενευης ,τον ιδρυτή της πρεσβυτερικής αναμορφωμένης εκκλησίας των προορισμένων.., τι γράφει ο Σαραντος Καργάκος όπου αναφέρει οτι ο Καλβίνος ως <εμπαθής και μισαλόδοξος, καίει επι της πυράς τον περίφημον ιατρόν Σερβέ (είχε θεωρήσει ακατανόητον το δόγμα της τριάδος}
μαθήματα ιστορίας απο Σαράντο Καργάκο σ.221.
Επίσης ο Κοντορσέ περιγράφει τα θρησκευτικά δρώμενα κατά τον μεσαίωνα και μετέπειτα..."η θρησκευτική μισαλλοδοξία ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όλων των θρησκευτικών παρατάξεων και την ενέπνεαν σε όλες τις κυβερνήσεις.Οι οπαδοί του παπισμού καταδίωκαν όλες τις προτεσταντικές ομολογίες.Αυτές αναθεμάτιζαν η μία την άλλη,αλλά συνασπίζονταν ενάντια σε όσους αντετίθεντο στο τραδικό δόγμα,οι οποίοι επιδεικνύνοτας μεγαλύτερη συνέπεια,είχαν υποβάλλει όλα εξ ίσου τα δόγματα στην εξέταση αν όχι του ορθού λόγου,τουλάχιστον μιάς λελογισμένης κριτικής και δεν θεωρούσαν πως όφειλαν να απαλλαγούν απο κάποιες παραδοξότητες μόνο και μόνο για να επιμένουν σε άλλες το ίδιο εξοργιστικές" Προσέξτε όλοι οι δήθεν διαμαρτυρόμενοι συμφωνούσαν με τον καθολικισμό ,και ήσαν με το μέρος του παπισμού και όλοι μαζί κυνηγούσαν τους αδελφούς εκείνους που με τόλμη πίστης στον Θεό παρά στους ανθρώπους αντιτίθεντο στην εξωβιβλική τριαδολογία.Γι αυτό οι θρησκευόμενοι...υπεαμύνονται της μη λογικής πίστης εις τον Θεό δηλ.κηρύττουν και καθοδηγούν ότι μόνο με μυστηριακή αγνωστικιστική επιννοητικότητα ευρίσκει κάποιος τον θεό...στην ουσία οι θρησκείες των ανθρώπων εναντιώνονται στη λογική λατρεία που είναι η μόνη αποδεκτή απο τον Θεό!
Υπερηφάνεια και έπαρση της θρησκοληπτης ειδωλολατρίας... Χρυσές και αργυρές εικόνες που δοξάζονται αντί του Θεού.
Δεν είναι τυχαίο που η τριαδοθεϊστική δοξασία περιελάβανε κάθε ειδωλολατρική προσκύνηση εικόνων-αγαλμάτων, νεκρών, λειψάνων ....Πρωτεργάτες ο Αθανάσιος συνεπικουρούμενος από τον Αντώνιο που ανέδειξαν τον ερημιτισμό , μοναχισμό ,την εναντίωση στο γάμο, την λατρεία των λειψάνων κλπ...Όλα λοιπόν δείχνουν ποια είναι η βασιλεύουσα διαχρονική Βαβυλώνα η οποία λατρεύει και δοξάζει μια ψεύτικη κατασκευασμένη τριπλοπρόσωπη εικόνα του Θεού, μαζί με όλα τα άλλα κατασκευασμένα είδωλα ,τα χρυσά και αργυρά που προσκυνά . Η Βαβυλώνα των εθνων είναι αυτή που ύψωσε το εαυτό της ως η από Θεού ισχύουσα και οτι η αντιχριστιανική της βασιλεία ,της υποκρισίας και της αποστασίας οπου ναναι θα αναλωθεί από τον ερχόμενο Χριστό ! Αυτήν λοιπον την αντιχριστιανική βασιλεία του θρησκευτικού Ψεύδους θα την καταργήσει ο Χριστός δια της επιφάνειας Του στην δεύτερη παρουσία Του! Μάλιστα λέγει στο κείμενο ανελεί - θα την αναλώσει, ήτοι θα την καταστρεψει (Β΄ Θεσσαλονικείς κεφ.2:8)
Η σύγχρονη Βαβυλώνα βεβηλώνει κάθε ιερό και όσιο με τα βδελύγματα της ειδωλολατρικής εθελοθρησκείας που έχει χορτάσει από του αίματος των γνήσιων πιστών του Χριστού και που βαλθηκε να κάθεται επί καθέδρας Αποστόλων και Προφητών πρέπει να ξέρει ότι ο Ύψιστος Θεός ήδη την κρίνει εκ των εργων της, και ήδη μέτρησε τα ζύγια της και τα βρήκε ελλιπή. Οι ψευδο-ιερείς της Βαβυλώνας είναι οι νοθεύοντες , δολωνοντες - παρερμηνεύοντες το Ευαγγέλιο, ας είναι έτοιμοι προς κρίσιν καθώς ο Θεός είναι ο δίκαιος Κριτής τους.
Το θηρίο με τα δύο κέρατα αναφέρει επίσης ο Νεύτων είναι το ίδιο με το μικρό κέρατο του τρομερού θηρίου που αναφέρει ο Δανιήλ με τα σιδερένια δόντια και τα σιδερένια πόδια της εικόνας του Ναβουχοδονόσορα που αντιπροσωπεύουν το 4ο βασίλειο -τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία »
Το μικρό κέρατο αναφέρει ο Δανιήλ ότι του είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ότι δεν είναι για τον καιρό το δικό του, αλλά θα είναι μια βασιλεύουσα κοσμοκράτειρα εξουσία (κέρας = βασιλική εξουσία), που θα βασιλεύει στους έσχατους καιρούς κάνοντας μάλιστα πόλεμο με τους αγίους και το οποίο θα έπραττε κατι ανάλογα βδελυκτο που έκανε ο Αντίοχος ο Επιφανής , που επέβαλε στον λαό Ισραήλ μια ειδωλολατρική ελληνιστική θρησκεία στη θέση της λατρείας του Θεού του Ισραήλ...
Στο Βιβλίο Α' Μακκαβαίων διαβάζουμε τι συνέβη στην Ιερουσαλήμ από έναν ασεβή ειδωλολάτρη βασιλιά που καταπάτησε την γη του Ισραήλ και βεβήλωσε στήνοντας το βδέλυγμα της ερημώσεως στον Ναό της Ιερουσαλήμ και απαγόρευσε τη λατρεία του αληθινού Θεού επιβάλλοντας επί ποινή θανάτου όσους δεν προσκυνήσουν την λατρεία του Δία Θεού των Ελλήνων από όλους.
Ο Αντίοχος ο επιφανής ήταν ένας από τους επιγόνους του Σελεύκου Νικάτορα, διαδόχου του Μεγ. Αλεξάνδρου (175-163 π.Χ.), ο οποίος ήταν φανατικός λάτρης του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και θέλησε να επιβάλει με τη βία τον ελληνικό τρόπο ζωής και την εθνική θρησκεία στους Ιουδαίους. Βεβήλωσε το Ναό με την τοποθέτηση βωμού του Ολυμπίου Διός και την τέλεση θυσίας από τον ίδιο το 168 π.Χ.
Εν προκειμένω είναι η κατασκευή ειδώλου του θεού των ελληνων-εθνικων (άγαλμα Διός ) εντός του Ναού που έκαμε ο Αντίοχος τότε στην εποχή των Μακκαβαίων...
Το ίδιο γεγονός αναφέρεται στο βιβλίο του Δανιήλ το οποίο όμως, όπως λέγει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, αφορά τους έσχατους καιρούς που είναι οι μ.Χ χρόνοι και που σκιαγραφεί ένα άλλο είδωλο...το είδωλο ενός ψεύτικου τριπλοπρόσωπου θεού, αγνώστου στον Ισραήλ του Αληθινού Θεού, το οποίο έστησαν τα έθνη που λένε ότι είναι χριστιανικά, αλλά δεν ποιούν λατρεία στον Θεό του Ισραήλ, αλλά ποιούν την εθνική λατρεία των Ελλήνων.
Όπως λοιπόν ο Αντίοχος καταπάτησε την γη του Ισραήλ και βεβήλωσε την τότε Ιερουσαλήμ έτσι και ο Αντίχριστος τους έσχατους καιρούς των εθνών, όπως λέγει ο Κύριος :"η Ιερουσαλήμ θα καταπατείται από τα έθνη μέχρι να συμπληρωθούν οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών." Λουκάς 24,21"
Έτσι λοιπόν ο Αντίχριστος ως ο Συστημικός Θρησκευτικός Άνθρωπος της Ανομίας, ο οποίος είναι εκ των εθνών, θα καταπατά, θα καταδυναστεύει την πνευματική πλέον γη του Ισραήλ , την πνευματική Ιερουσαλήμ - τον πνευματικό Ισραήλ του Θεού, ήτοι τους γνήσιους πιστούς του Χριστού οι οποίοι βεβαίως είναι αυτοί που δεν θα δεχτούν να προσκυνήσουν την εικόνα του Θηρίου , ούτε θα λάβουν στο μέτωπό τους (θα εισάγουν στο νου τους ) κανένα χάραγμα που να έχει ένα τριαδικό αριθμό του Θηρίου (666 =τριαδικός αριθμός που σημαίνει ένας τριπλός σύνδεσμος-μια τριπλή ένωση ), ένα δηλ. θρησκευτικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των εθνών (έθνη εδώ αναφέρονται τα απειθή έθνη αποστασίας που εναντιώνονται στον πιστό λαό του Θεού.
Οι εθνικοί της ψευδωνύμου γνώσεως είναι αυτοί που λένε ότι είναι χριστιανοί αλλά ψεύδονται και εναντιώνονται στην Ιουδαιοχριστιανική πίστη που δίδαξε ο Χριστός και που είναι πίστη σε δυο θείες ξεχωριστές οντότητες ,του Πατρός Θεού αφ’ ενός και του Κυρίου Ιησού Χριστού,του Υιού του Θεού αφ’ ετέρου, και που αυτή η πίστη ενυπάρχει μόνο στον εν πνεύματι αληθείας ιστάμενο Ισραήλ και αυτοί βεβαιως ειναι οι γνησιοι Χριστιανοί οι πιστευοντες συμφωνα με την ρητή εντολή του Χριστού στον Θεο Πατέρα και στον θεο Υιό και σε κανενα αλλο τριτο πρόσωπο.
Τα έθνη που καταπατούν την Ιερουσαλήμ -Σιών ερμηνεύεται όχι βεβαίως κατά γράμμα αλλά κατά πνεύμα , ότι δηλ. η καταπάτηση της γης της αγίας, πνευματικά ανακρίνεται ως η βασιλεύουσα θρησκεία των εθνών που δεν είναι άλλη από την τριαδική που πράγματι βασιλεύει σε όλα τα έθνη του κόσμου τούτου και βεβαίως είναι αυτή που εναντιώνεται στην κατά Θεό θρησκεία-πίστη του εν πνεύματι Ισραήλ του Θεού .
Ο Νεύτων είχε δηλώσει απερίφραστα : «Το ομοούσιον [η δοξασία ότι ο Υιός είναι της αυτής ουσίας με τον Πατέρα] είναι ακατανόητο. Δεν κατανοήθηκε στη Σύνοδο της Νίκαιας, ούτε σε καμιά μεταγενέστερη σύνοδο. Εκείνο που δεν μπορεί να κατανοηθή δεν μπορεί να είναι αντικείμενο πίστεως.» Sir Isaac Newton Theological Manuscripts, p. 17.
Ο Νεύτων πίστευε ακλόνητα στην υπέρτατη κυριαρχία του Πατρός Θεού, και την κατάλληλη θέση* του Ιησού Χριστού, χωρίς να υποτιμά αυτόν ως τον Υιό του Θεού ούτε να τον εξυψώνει στη θέση που κατέχεται από τον Πατέρα του.15 15. The Religion of Isaac Newton, p. 61.
*(ως κατάλληλη θέση νοείται η τιμητική θέση του Υιού στα δεξιά του Θεού και Πατρός Του)
«Έχουμε εντολή από τον Απόστολο (Β΄ Τιμόθεου 1:13) να εμμένουμε σταθερά στη μορφή των υγιαινόντων λόγων. Η διαμάχη για μια γλώσσα που δεν παραδόθηκε από τους Προφήτες και τους Αποστόλους αποτελεί παράβαση της εντολής και εκείνοι που παραβαίνουν την εντολή είναι επίσης ένοχοι για τις αναστατώσεις και τα σχίσματα που προξενούνται από αυτήν. Δεν είναι αρκετό να λεχθεί ότι ένα άρθρο πίστεως μπορεί να εξάγεται από εδάφια της Αγίας Γραφής. Πρέπει να είναι εκπεφρασμένο στην ακριβή μορφή των υγιαινόντων λόγων με τους οποίους παραδόθηκε από τους Αποστόλους.»14 The Religion of Isaac Newton, pp. 54, 55. Yahuda Ms. 15.1.fol.11r.
Ο Νεύτων, με βάση την Αγία Γραφή, τη λογική και την αυθεντική διδασκαλία της πρώτης Χριστιανοσύνης, διαπίστωσε ότι η δοξασία της αγιας και ομοουσιας και αδιαιρετου Τριάδος είναι μια εξωβιβλική-αντιχριστιανική δοξασία ,η οποία εγκαθιδρύθηκε στους έσχατους καιρούς (ως έσχατοι καιροί η Αγ. Γραφή ονομάζει τους χρόνους μ Χ ) και αυτό ο χρόνος ήταν το 380 μ.Χ που ο αυτοκρ. Θεοδόσιος όρισε ως Απόλυτη Θρησκεία του κράτους την προσκύνηση της αγίας Τριάδος .
Πρόκειται περί του αυτοκρατορικού εδικτου, το "Imperium" που κατά τον Φεβρουάριο μήνα του 380 μΧ ο Θεοδόσιος ο Α΄ ο αποκαλούμενος μέγας επιβάλλει το τριαδικό δόγμα στη θέση της χριστιανικής μονοθεϊστικής πίστης που μέχρι τότε ίσχυε .
Διέτασσε λοιπόν το αυτοκρατορικό έδικτο του Θεοδοσίου ( απόσπασμα από τον Θεοδοσιανό Κώδικα) τα εξής:
"Επιθυμούμε όλοι οι λαοί που κυβερνώνται από την φιλευσπλαχνία μας να ακολουθήσουν τη θρησκεία που ο άγιος απόστολος Πέτρος έδωσε στους Ρωμαίους, αυτή που ακολουθούν σήμερα ο Ποντίφικας Δάμασος και ο Επίσκοπος Αλεξάνδρειας Πέτρος, άνδρας αποστολικής αγιότητας. Τοιουτοτρόπως , σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αποστόλων...,και το δόγμα των Ευαγγελίων..., ας πιστέψουμε στη μία και μοναδική θεότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ίσων σε μεγαλείο υπό την Αγία Τριάδα...Διακηρύσσουμε πως όσοι ακολουθήσουν τον νόμο τούτο θα ονομαστούν Χριστιανοί Καθολικοί...θεωρούμε δε τους υπόλοιπους φρενοβλαβείς και παράφρονες...,και διατάσσουμε...να ατιμαστούν ως αιρετικοί και οι παρασυναγωγές τους να μην ονομαστούν εκκλησίες, διότι πρέπει να τιμωρηθούν, πρώτον από την Θεία Δίκη...και ακολούθως από δική μας πρωτοβουλία...,την οποία θα λάβουμε σύμφωνα με το θεϊκό φρόνημα..."
Το παραπάνω ιστορικό απόσπασμα αναφέρει ο Pedro Olala στο βιβλίο του "Ελλάδος Ελάσσων Ιστορία" και επ αυτού αναφέρει τις σχετικές αρχαίες ιστορικές πηγές ...Θεοδοσιανός Κώδικας ΧVI,1,2,5.7, Σωζόμενος IV,4 ,Σωκράτης Σχολαστικός ,V,6 αλλά και νεώτερες όπως του Gibbon E,"Τhe Ηistory of the Decline and Fall of the Roman Empire...Penguin Classics,London 2001(1776-1788)Cochrane Ch.N Christianismo y Cultura Classic,1949 Norwich J.J a short history of Byzantium 1997
Επίσης ο Ολάλα δίνει και άλλες πληροφορίες όπως ότι ο Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος κατά το έτος 380 μ.Χ...ήταν ο πρώτος ηγεμόνας που βαπτίστηκε στην πίστη της αγίας τριάδος...και η οποία έγινε κατόπιν εσπευσμένης διαταγής του προς τον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Αχόλιο η Ασχόλιο να βαπτιστεί in articulo mortis, καθ’ ότι ήτο πολύ άρρωστος καθηλωμένος στη κλίνη του και εφοβείτο μη πεθάνει…
Ο Αχόλιος ήταν κοντά του και τον ενίσχυε συνεχώς. Τέλος, τον κατήχησε και τον βάπτισε. Το έδαφος για την επιβολή της Ορθοδοξίας ήταν κατάλληλο. Ο Αχόλιος «μυσταγωγήσας τον Θεοδόσιο» συνετέλεσε στην επιβολή της Ορθοδοξίας σ’ ολόκληρη την αυτοκρατορία.
Ο αυτοκράτορας εμπνεόμενος από το δόγμα της Νίκαιας, όχι μόνο δήλωσε επίσημα την αφοσίωσή του στο Σύμβολο της Νίκαιας, αλλά και εξέδωσε την 28η Φεβρουαρίου του 380 το περίφημο διάταγμα (Edictum) της Θεσσαλονίκης. Με το διάταγμα του 380 καλούσε ο Θεοδόσιος τους αιρετικούς «μη μετασχείν της Αρείου δόξης». Κάθε τιμή διατεινόταν ο Θεοδόσιος ότι αρμόζει στον Αχόλιο, γιατί ουσιαστικά το διάταγμα αυτό το προκάλεσε ο επίσκοπος Θεσσαλονίκης.
Για τον Αχόλιο ο Αμβρόσιος τον θέλει ως «παίδα όντα» μοναχό στην Αχαΐα. Αν οι πληροφορίες αυτές είναι ακριβείς, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι ήδη τον τέταρτο αιώνα είχε εμφανισθεί ο μοναχισμός στην Πελοπόννησο. Τώρα πως από μοναχός στην Αχαΐα έγινε επίσκοπος Θεσσαλονίκης αυτό εξηγείται καθώς ήταν εύχρηστο όργανο επιβολής του τριαδοθεϊσμού και έτρεφε θαυμασμό προς τους μάρτυρες και προς τον στύλο της τριαδικής ορθοδοξίας που ήταν ο Αθανάσιος . Η εκλογή του ως επισκόπου Θεσσαλονίκης, έγινε λοιπόν, όπως παρατηρούν τα κείμενα που οι ίδιοι οι τριαδικοί επικαλούνται , για την ειρήνευση του λαού της πόλεως και ολόκληρης της Μακεδονίας εναντίον βεβαίως του γνησίου έλλογου Χριστιανισμού που απέρριπτε το παράλογο του τριαδοθεϊσμού.
Ο Αχόλιος ή Ασχόλιος υπήρξε επίσκοπος Θεσσαλονίκης περί τα μέσα του τετάρτου αιώνα. Ο θάνατός του τοποθετείται μεταξύ των ετών 383 και 384.
Η εγγύτητα του θανάτου και οι συζητήσεις με τον Αχόλιο τον έκαναν να καταλάβει πως το Κράτος για να γίνει ισχυρό, ενωμένο και προπαντός “άγιο”...πρέπει κατ’ αρχήν να ασπαστεί την πίστη στην αγία τριάδα , γιατί έτσι θα ονομαζόταν καθολικός ορθόδοξος τριαδο-χριστιανός και βέβαια το “θείο” πλέον τριαδικό Κράτος θα μπορούσε άνετα να απελευθερωθεί από τη λατρεία των αρχαίων θεών και να υποδουλωθεί βεβαίως σε νέους πολλούς θεούς που η τριαδική θρησκεία παρείχε και βέβαια θα είχε την ισχύ ως θηρίο που ήτο να εξαλείψει δια πυρός και σιδήρου όλες τις αντιτριαδικές διαφωνίες και αντιδράσεις που είχαν οι αιρετικοί από την μία τριαδική καθολική-ορθόδοξη "χριστιανική" θρησκεία όπως αυτή επικυρώθηκε από το Σύμβολο της τριαδικής πίστεως της Νίκαιας.
Παρατηρούμε λοιπόν την εγκαθίδρυση “θεϊκού κράτους” το οποίο αρχίζει να βασιλεύει επί του κόσμου της αποστασίας μέχρι την Δεύτερη Έλευση του Χριστού !
Με τον όρο "θεϊκό κράτος " αναφέρεται από τον μελετητή του Αυγουστίνου Peter Brown η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρότυπο “χριστιανού” ηγεμόνα τον Θεοδόσιο, ο ο οποίος κάτω από την επιρροή του επισκόπου Μιλάνου Αμβροσίου επέβαλε το τριαδικό δόγμα ως την μόνη νόμιμη θρησκεία του Ρωμαϊκού κράτους Ανατολής και Δύσεως την οποία έπρεπε όλοι να προσκυνήσουν ….και όποιος αρνιόταν να προσκυνήσει την καθολικό-ορθόδοξη τριαδοθεϊα χαρακτηριζόταν παράνομος ... που δεν δέχονται την ορθόδοξη-καθολική τριαδικοθεϊστική θρησκεία.
Το επίγειο "θεϊκό κράτος" λαμβάνει σάρκα και οστά όταν συμμάχησαν επίσκοπος και αυτοκράτορας ,οι δύο "μεγάλοι" ή μάλλον "μεγαλύτεροι άνδρες της εποχής τους (Niederhuber), και πολέμησαν τους "αιρετικούς "...Ο Θεοδόσιος βαπτίστηκε πολύ πριν το θάνατό του στο όνομα της Τριάδος και έγινε ουσιαστικά ανδρείκελο στα χέρια του Αμβροσίου.
Θείο κράτος παραπέμπει στον καισαροπαπικό Άνομο που θα καθίσει ως θεός και θα επιβάλει την βασιλεία της θρησκευτικής ανομίας με ισχύ ως από Θεού εντεταλμένου να θύσει και να απωλέσει κάθε αλλόδοξο που δεν πιστεύει στον τριαδικό θεό εννοείται που είναι η απόλυτη αλήθεια ενώ είναι το απόλυτο ψεύδος.
Αυτό το ψευδοθε-ι-στικο ονομαζόμενο "θεϊκό κράτος" που βασιλεύει επί της γης και μάλιστα η καταδυναστευτική του ισχύς είναι πολιτικοθρησκευτικη και το οποίο δεν είναι άλλο παρά το Ρωμαϊκό της Δύσης μαζί με το Βυζαντινό της Ανατολής ταιριάζει με αυτό που αναφέρει ο απ. Παύλος στην Β Θεσ/κείς 2:3-4 περί ελεύσεως της ιεροκρατικής αποστασίας και βασιλικής εμφανίσεως του Ανθρώπου της ανομίας η αμαρτίας(Ανθρώπου ανομίας = άνομο άνθρωπο-θρησκευτικό σύστημα εξουσίας) ο αντικείμενος-εναντιωμενος και υπεραιρόμενος - υπερηφανευόμενος επί πάντα Θεόν ή σέβασμα, και μάλιστα να καθίσει εις τον ναό του Θεού αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι θεός "
Από τις 10 Ιαν. του 381 381 ο Θεοδόσιος με διάταγμα επιβάλλει την απαγόρευση των "αιρετικών λατρειών" και επίσης τη λειτουργία μόνο των ορθοδόξων(τριαδικών) εκκλησιών. Έστειλε το στρατηγό Σαπώρ στην Ανατολή για να διώξει τους αντιτριαδιστές επισκόπους από τις εκκλησίες. Παντού καταδιώχθηκαν ανελέητα ...μόνο οι Γότθοι υποστήριξαν για μερικές δεκαετίες ακόμα του μονοθεϊστές αντιτριαδικούς επισκόπους!
Το έτος 382 εμφανίζεται ο ορος "ιερά εξέταση". Οι κρατικοί κλητήρες έπρεπε να συλλαμβάνουν τους "αιρετικούς" κάθε έναν δηλ. που δεν πίστευέ στο τριαδικό δόγμα ...και να τους παρουσιάζουν στο δικαστήριο. .
Ο Θεοδόσιος θέσπισε πέντε νόμους από το 381 έως το 391 ενάντια στους αιρετικούς που δεν ακολουθούσαν την οδό της τριαδοθεϊας που τους δυσφημούσαν ως " αποστάτες" ποιοι ...; οι πραγματικοί αποστάτες της μονοθεϊστικής Ιουδαιο-χριστιανικής πίστης που ήταν οι εθνικοί τριαδοθεϊστές
Ο τέταρτος χρονικά νόμος του Θεοδοσίου επέβαλε τον κοινωνικό αποκλεισμό: " Θα προτείναμε μάλιστα να διωχθούν μακριά και να εξοριστούν, εάν δεν ήταν προφανώς πιο βαριά τιμωρία ΤΟ ΝΑ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥΣ. ΘΑ ΖΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΩΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ. Δεν θα μπορέσουν ποτέ πια να είναι όπως πριν. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει μετάνοια, δεν είναι απλά έκπτωτοι αλλά χαμένοι" {Θεοδοσ. Κώδ. 16,7,1 κ.ε 16,10,12, Geffcken, Der Ausgang 156. Tinnefeld 268 κ.ε.}
Ο τελευταίος νόμος χαρακτήριζε τους αποστάτες που ειχαν καταλάβει υψηλά αξιώματα "διεφθαρμένους" και όριζε να χάνουν την υπόληψή τους (infamia) και να μη συγκαταλέγονται ούτε καν στις κατώτερες τάξεις. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ. (σ. 583 Η Εγκλημ Ιστορία καρλ ντεσνερ .)
Έτσι αποτυπώνεται και το ότι αυτοί που δεν δέχτηκαν το τραιδοθεϊστικό χάραγμα στη διάνοια τους δεν μπορούσαν ούτε να αγοράσουν ούτε να πωλήσουν" Ήταν δηλ αποκλεισμένοι από κάθε κοινωνική συνδιαλλαγή!
Η τριαδικοποίηση του Θεού μαζί με την προσωποποίηση και του πνευματος ως τρίτου προσώπου της ομοουσίου τριαδος εγινε μονάχα μετά την Συνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381 επι Θεοδοσίου.
Πριν απο το 381 και στο διάστημα των 56 ετών απο το 325 της Νίκαιας έως την συνοδο της Κωνσταντινούπολης η χριστιανική πίστη διατήρησε μια πολύ πιο παραδοσιακή θέση (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πήτερ Χήδερ σ.130) και οταν λέμε παραδοσιακή θέση εννοείται οτι ηταν η αποστολική παράδοση, η οποία όριζε σαφώς τον Χριστό ως "όμοιο" ή "ομοιοούσιο" με τον Θεό Πατέρα Αυτού καθώς ητο θεός, δηλ. ειχε θεία φύση ως Υιός Θεού πριν σταλεί απο τον Θεό Πατέρα και την οποία εκκένωσε λαβων δούλου μορφή δηλ.ανθρωπινη φυση όχι μεικτή θεανθρωπινη που λένε οι τριαδοφρονούντες καθως ρητα το Ευαγγελιο ομιλει οτι ο Ο Χριστός εγινε ομοιος με τους ανθρωπους παρεκτός ομως αμαρτίας.Ο θεός Υιός εν προκειμενω ο εν αρχή Λόγος που ητο σε μια θεση προς τον Θεό δηλώνοντας την αφιέρωση του Υιού στον Πατερα εκανε το θέλημα του Θεού Πατρός το οποιο ηταν να γίνει απο Υιός Θεού ,Υιός Ανθρωπου και ως ο μοναδικά αγιος ανθρωπος να προσφερει τον εαυτό Του θυσία υπέρ των αμαρτωλων του κόσμου!
Εννοειται οτι οι συμμειξεις φύσεων απαγορευονται απο τον Θεό ως σφόδρα αμαρτωλές(βλ.συμμειξεις πονηρών αγγελων πεπτωκότων που κατα την εποχή του Νωε ελαβαν γυναικες και γεννησαν τους γιγαντες και οι οποιοι τιμωρηθηκαν απο τον Θεο (βλ απ Πετρου γεγραμμενο “ταρταρωσας αυτούς για να φυλάσσονται για την ημέρα της κρίσεως των αδικων” ) Αρα απαγορεύεται να λέμε τον Χριστό οτι ητο θεάνθρωπος καθως ετσι διαπράττουμε ανεπίτρεπτη αμαρτία που ειναι οπως ειπαμε η συμμιξη διαφορετικών φυσεων . Αλλη ειναι η θεϊκή φύση,αλλη η αγγελική φυση και αλλη η ανθρώπινη φύση αυτες παντοτε ειναι διακριτές και δεν πρέπει να τις συγχέουμε.
Ομοιος λοιπόν με τον Θεό ηταν ο Υιός του Θεού, ο μονογενής θεός Υιός καθώς ειχε ομοια θεία φύση με αυτή του Πατρός και Θεού Του! Το ομοούσιο ηταν απλά ενας παραλογισμός εθελοθρησκευτικός που ειδωλοποιούσε τον Θεό και τον παρουσίαζε ως τριπλοπρόσωπο μάλιστα κατασκευασμένο με μία φαντασίωση που παραπέμπει σε σιαμαία σύνδεση...
Στο διάστημα αυτό δηλ. Απο το 325 εως 381 ο καθε επίσκοπος επαιρνε θέση ή υπερ της μονοθεϊστικής Ιουδαιο-χριστιανικής πεποιθησης, ειτε να ακολουθήσει την τριαδοθειστική αίρεση εκ των εθνικών εν προκειμένω των εν τη Δυση τριαδοθεϊζόντων αλλά και του πρωτοπαλικαρου Αθανασίου ο οποίος συναυλιζόταν με τους καθολικούς δυτικούς ....
Διαβαζουμε στην Αποκάλυψη κεφ 12
Και σημειον μεγα ωφθη εν τω ουρανω γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον και η σεληνη υποκατω των ποδων αυτης και επι της κεφαλης αυτης στεφανος αστερων δωδεκα
2 και εν γαστρι εχουσα κραζει ωδινουσα και βασανιζομενη τεκειν
3 και ωφθη αλλο σημειον εν τω ουρανω και ιδου δρακων μεγας πυρρος εχων κεφαλας επτα και κερατα δεκα και επι τας κεφαλας αυτου διαδηματα επτα
4 και η ουρα αυτου συρει το τριτον των αστερων του ουρανου και εβαλεν αυτους εις την γην και ο δρακων εστηκεν ενωπιον της γυναικος της μελλουσης τεκειν ινα οταν τεκη το τεκνον αυτης καταφαγη
5 και ετεκεν υιον αρρενα ος μελλει ποιμαινειν παντα τα εθνη εν ραβδω σιδηρα και ηρπασθη το τεκνον αυτης προς τον θεον και τον θρονον αυτου
6 και η γυνη εφυγεν εις την ερημον οπου εχει τοπον ητοιμασμενον απο του θεου ινα εκει τρεφωσιν αυτην ημερας χιλιας διακοσιας εξηκοντα
….
9 και εβληθη ο δρακων ο μεγας ο οφις ο αρχαιος ο καλουμενος διαβολος και ο σατανας ο πλανων την οικουμενην ολην εβληθη εις την γην και οι αγγελοι αυτου μετ αυτου εβληθησαν
…
12…ουαι τοις κατοικουσιν την γην και την θαλασσαν οτι κατεβη ο διαβολος προς υμας εχων θυμον μεγαν ειδως οτι ολιγον καιρον εχει
13 και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εις την γην εδιωξεν την γυναικα ητις ετεκεν τον αρρενα
14 και εδοθησαν τη γυναικι δυο πτερυγες του αετου του μεγαλου ινα πετηται εις την ερημον εις τον τοπον αυτης οπου τρεφεται εκει καιρον και καιρους και ημισυ καιρου απο προσωπου του οφεως
15 και εβαλεν ο οφις οπισω της γυναικος εκ του στοματος αυτου υδωρ ως ποταμον ινα ταυτην ποταμοφορητον ποιηση
16 και εβοηθησεν η γη τη γυναικι και ηνοιξεν η γη το στομα αυτης και κατεπιεν τον ποταμον ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματος αυτου
17 και ωργισθη ο δρακων επι τη γυναικι και απηλθεν ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματος αυτης των τηρουντων τας εντολας του θεου και εχοντων την μαρτυριαν του ιησου χριστου και εσταθην επι την αμμον της θαλασσης.
Ας δούμε εδώ πως ερμηνευει ο Νευτων για την Γυναικα στην ερημο διωγμένη απο τον οφι τον αρχαιο
Τώρα, όταν η γυναίκα κατά τη διάρκεια αυτού του διωγμού έφυγε από τον Δράκοντα, αυτός έριξε από το στόμα του νερά σαν ποτάμι μετά από αυτήν ώστε να την παρασύρει το ποτάμι. Εδώ, καθώς ο Δράκοντας που δίωξε τη Γυναίκα είναι η Αυτοκρατορία, το όργανο του παλιού Όφεως, τα νερά που έριξε από το στόμα του πρέπει να είναι οι άνθρωποι της Αυτοκρατορίας, δηλαδή η πλημμύρα των εχθρών που η Αυτοκρατορία εξέβαλε εναντίον της στον διωγμό, και η Γη η οποία πήρε το μέρος της Γυναίκας εναντίον του Δράκοντα πρέπει (σύμφωνα με αυτό που εξηγήσαμε παραπάνω) να είναι οι άνθρωποι των ξένων εθνών που συνόρευαν με την Αυτοκρατορία.
Τα ξένα έθνη επομένως, τόσο σύντομα όσο ο Δράκοντας είχε εκβάλει νερά σαν ποτάμι μετά από αυτήν ήταν να πάρουν το μέρος της και να καταπιούν εκείνα τα νερά: και αναλόγως, τόσο σύντομα όσο ο διωγμός των 14 ετών του Θεοδοσίου τελείωσε, στον οποίο η Εκκλησία η οποία είχε ανθίσει από την εποχή των Αποστόλων μέχρι τότε σχεδόν βυθίστηκε κάτω από τους τεράστιους αριθμούς των Αποστατών που ο Διωγμός είχε κάνει να πέσουν από αυτήν, και άλλων εχθρών που η Αυτοκρατορία είχε σηκώσει εναντίον της· τόσο σύντομα, λέω, όσο αυτός ο διωγμός είχε έτσι γεμίσει τον αριθμό των εχθρών της Εκκλησίας, τα βόρεια έθνη εισέβαλαν στην Αυτοκρατορία και διεξήγαγαν τους πολέμους των τεσσάρων πρώτων Σαλπίγγων, και όσα από αυτά ήταν Χριστιανοί πήραν το μέρος της Εκκλησίας τόσο πολύ που μέσα σε λίγο καιρό ίδρυσαν διάφορα βασίλεια της αληθινής θρησκείας(Εδω να προσθεσουμε μια διασαφηση καθως ο Νευτων ομιλει περι της αληθινης θρησκειας ητοι της γνησιας Χριστιανικής την οποια ακολουθησαν τα Γερμανικά φύλα που συνορευαν με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.!
Τώρα, όταν η γυναίκα κατά τη διάρκεια αυτού του διωγμού έφυγε από τον Δράκοντα, αυτός έριξε από το στόμα του νερά σαν ποτάμι μετά από αυτήν ώστε να την παρασύρει το ποτάμι. Εδώ, καθώς ο Δράκοντας που δίωξε τη Γυναίκα είναι η Αυτοκρατορία, το όργανο του παλιού Όφεως, τα νερά που έριξε από το στόμα του πρέπει να είναι οι άνθρωποι της Αυτοκρατορίας, δηλαδή η πλημμύρα των εχθρών που η Αυτοκρατορία εξέβαλε εναντίον της στον διωγμό, και η Γη η οποία πήρε το μέρος της Γυναίκας εναντίον του Δράκοντα πρέπει (σύμφωνα με αυτό που εξηγήσαμε παραπάνω) να είναι οι άνθρωποι των ξένων εθνών που συνόρευαν με την Αυτοκρατορία.
Τα ξένα έθνη επομένως, τόσο σύντομα όσο ο Δράκοντας είχε εκβάλει νερά σαν ποτάμι μετά από αυτήν ήταν να πάρουν το μέρος της και να καταπιούν εκείνα τα νερά: και αναλόγως, τόσο σύντομα όσο ο διωγμός των 14 ετών του Θεοδοσίου τελείωσε, στον οποίο η Εκκλησία η οποία είχε ανθίσει από την εποχή των Αποστόλων μέχρι τότε σχεδόν βυθίστηκε κάτω από τους τεράστιους αριθμούς των Αποστατών που ο Διωγμός είχε κάνει να πέσουν από αυτήν, και άλλων εχθρών που η Αυτοκρατορία είχε σηκώσει εναντίον της· τόσο σύντομα, λέω, όσο αυτός ο διωγμός είχε έτσι γεμίσει τον αριθμό των εχθρών της Εκκλησίας, τα βόρεια έθνη εισέβαλαν στην Αυτοκρατορία και διεξήγαγαν τους πολέμους των τεσσάρων πρώτων Σαλπίγγων, και όσα από αυτά ήταν Χριστιανοί πήραν το μέρος της Εκκλησίας τόσο πολύ που μέσα σε λίγο καιρό ίδρυσαν διάφορα βασίλεια της αληθινής θρησκείας(Εδω να προσθεσουμε μια διασαφηση καθως ο Νευτων ομιλει περι της αληθινης θρησκειας ητοι της γνησιας Χριστιανικής την οποια ακολουθησαν τα Γερμανικά φύλα που συνορευαν με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.!
Το πως τα γερμανικά φυλλα εγιναν Γνησια Χριστιανικά και πως υπερασπίστηκαν τους γνησιους χριστιανους που διωκονταν απο τους ψευδοχριστους επισκοπους που βασιλευαν στην Ρωμαϊκη Αυτοκρατορία θα το αναφερουμε παρακατω στο κεφαλαιο “ΓΟΥΛΦΙΛΑΣ Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΟΤΘΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ ΠΛΗΝ ΦΡΑΓΚΩΝ” ) ,
Συνεχίζει ο Νεύτων και αναφερει τα Βασιλεια :” όπως το Βησιγοτθικό το Οστρογοτθικό το Βανδαλικό το Βουργουνδικό το Φραγκικό το Λομβαρδικό και το Βουργουνδικό. Και από αυτά η Εκκλησία ανακουφίστηκε τόσο πολύ που πέρασαν 200 χρόνια περισσότερο πριν μπορέσει να ξανανικηθεί ολοκληρωτικά και να εξαφανιστεί εντελώς στην Έρημο.
Έτσι η γη βοήθησε τη Γυναίκα για ένα διάστημα και κατάπιε τα νερά. Δεν λέει τα εξαφάνισε αλλά τα κατάπιε, δηλαδή στέρησε τη δύναμη από τους ανθρώπους που συμβολίζονται από τα νερά (Σχήμα) με το να τους μετριάσει ή να τους κατακτήσει. Διότι οι κατακτήσεις με τις οποίες τόσα πολλά νέα Βαρβαρικά Βασίλεια ιδρύθηκαν που καταβρόχθισαν τόσο μεγάλο μέρος της Αυτοκρατορίας δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν με καταλληλότερο ούτε σχεδόν με άλλο σχήμα εδώ, από τη Γη που καταπίνει τα νερά.
Τωρα λοιπον θα αναφερθούμε στα 10 αυτά βασίλεια τα οποια οπως λέγει ο Νευτων εξακολουθούν να υπάρχουν, εχοντας κατα την διαρκεια της ιστορίας καποια πέσει και τη θεση τους την ελαβαν ωστε παντοτε να ισχύει ο αριθμός τους δέκα. Γραφει επ αυτού ο Νευτων : στο κεφ. 6 /CHAP. VI.
Of the ten Kingdoms represented by the ten horns of the fourth Beast./περι των 10 Βασιλειών που αντιπροσωπεύονται απο τα δέκα κερατα του τεταρτου Θηρίου. Απο τους πολέμους που εκαναν τα βαρβαρικά -γερμανικά φυλλα εναντίον της Δυτικης Αυτοκρατορίας των Ρωμαιων προέκυψε η κατακτηση της απο τους Γότθους και ετσι διασπαστηκε στα ακολουθα 10 βασίλεια
Now by the wars above described the Western Empire of the Romans, about the time that Rome was besieged and taken by the Goths, became broken into the following ten kingdoms.
1. The kingdom of the Vandals and Alans in Spain and Africa.
2. The kingdom of the Suevians in Spain.
3. The kingdom of the Visigoths.
4. The kingdom of the Alans in Gallia.
5. The kingdom of the Burgundians.
6. The kingdom of the Franks.
7. The kingdom of the Britains.
8. The kingdom of the Hunns.
9. The kingdom of the Lombards.
10. The kingdom of Ravenna.
Και επ αυτου συνεχίζει ο Νεύτων και γραφει σε μια επιστολή του προς τους τότε πρεσβυτερους ... :
<<“Έχω απαρίθμηση τώρα τα δέκα βασίλεια, στα οποία η Δυτική Αυτοκρατορία διαιρέθηκε κατά την πρώτη της διάσπαση, δηλαδή την εποχή που η Ρώμη πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τους Γότθους. Μερικά από αυτά τα βασίλεια έπεσαν επί μακρόν και προέκυψαν νέα: αλλά όποιος κι αν ήταν ο αριθμός τους μετά, εξακολουθούν να ονομάζονται Δέκα Βασιλιάδες από τον πρώτο τους αριθμό.
Μετά από όλα αυτά, όταν η Γυναίκα είχε ολοκληρωτικά φύγει στην Έρημο, ο Δράκοντας, έχοντας σαν να έχασε τη Γυναίκα από τα μάτια του, πήγε να κάνει πόλεμο με το υπόλοιπο του σπέρματός της, (εδάφιο 17) δηλαδή με εκείνους τους αληθινούς Χριστιανούς που απέμειναν τόσο λίγοι και τόσο διεσπαρμένοι ώστε να μην έχουν την όψη Εκκλησίας, και συνεπώς δεν ονομάζονται Γυναίκα αλλά μόνο σπέρμα της. Διότι παρόλο που η γυναίκα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην έρημο είναι πραγματικά το ίδιο με αυτό το σπέρμα της, ωστόσο αντιπροσωπεύει κατά κύριο λόγο την Εκκλησία, όπως συνίσταται από τέτοιες ορατές Συναθροίσεις, που έχουν τη μορφή μιας συγκροτημενης Εκκλησίας, και συνεπώς για να διακριθεί αυτή η κατάσταση διασποράς και αφάνειάς της, από την ορατή της κατάσταση σε άλλες χρονικές στιγμές που αφορούσε το σύνολο των μελών της, και γι αυτό εδώ (όμως)καλείται μόνο το σπερμα της Γυναικός . ερμηνευτική σημειωση επ αυτού το σπέρμα της γυναικός σημαινει ενα τελευταιο μικρό υπόλοιπο της Εκκλησιας των εσχατων καιρων
Ο Δράκοντας πολέμησε το σπέρμα της Γυναίκας με μια οργή που, παρόλο που δεν ήταν τόσο έντονη όσο εναντίον της Γυναίκας, ωστόσο ήταν πολύ περισσότερο μακροχρόνια, βιαζόμενος πάντοτε να τους καταδιώξει από τόπο σε τόπο και από γενιά σε γενιά, και προκαλώντας νέες διώξεις τους όποτε εκείνοι άρχιζαν να αναδύονται. Και αυτή η δίωξη πρόκειται να διαρκέσει μέχρι τις μέρες της φωνής του εβδόμου αγγέλου, όταν θα αρχίσει να ηχεί η εβδόμη σάλπιγγα· για τότε υποδεικνύεται ότι θα τερματιστεί η κρυφή κατάσταση της Εκκλησίας, και πλήρης αποκάλυψη της όλης θα γίνει.
Μέχρι τότε πρέπει να προσμένουμε την παρουσία του Ιησού Χριστού, (=καθως εννοειται οτι τότε θα φανερωθει οι δίκαιοι ως συνολο της Εκκλησίας Του ), η οποια Σημερον είναι αφανής, κρυμενη (=και διωκώμενη ενεκεν της Αληθειας και της Δικαιοσύνης της πίστεως της) .
Αυτά είναι, όσον είμαι σε θέση να συλλάβω, τα μυστήρια του Δράκοντα και της Γυναίκας.
Και νομίζω ότι αυτή η Ερμηνεία, αν και όχι απαλλαγμένη από δυσκολίες, είναι η αληθινή. Γιατί η εναλλακτική λύση της ερμηνείας αυτού του τόπου στην Αποκάλυψη, με το να αναφέρεται ο Δράκοντας στον καιρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου και η Γυναίκα στην εκκλησία των ειδωλολατρών, παρουσιάζει ανυπέρβλητα εμπόδια. Έτσι, με όλη την υποταγή, υποβάλλω αυτή την Εξήγηση στην κρίση των Πρεσβυτέρων της Εκκλησίας, και παραμένω
Ο αφοσιωμένος σας,
Ισαάκ Νεύτων
--------
Ο ΟΥΛΦΙΛΑ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΓΟΤΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΦΥΛΛΑ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
είναι ευρέως γνωστό ότι όλα τα γερμανικά φύλα εκτός των καθολικών Φράγκων , οι Γότθοι,οι Οστρογότθοι,οι Βησιγότθοι ,οι Βάνδαλοι, οι Βουργουνδοί ,οι Σάξωνες,οι Αλαμανοί, οι Λομβαρδοί κλπ είχαν δεχθεί απο πολύ νωρίς τον 4ον αιώνα τον Χριστιανικό Μονοθεϊσμό μέσω του Γουλφίλα ,του πρώτου επισκόπου των Γότθων που τους κήρυξε όχι το τριαδικό ευαγγέλιο του πάπα αλλά το απολύτως μονοθεϊστικό Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού του Υιού του Ύψιστου Μοναδικού Θεού!
Ο Γουλφίλα γεννήθηκε το 311 στη Γοτθία αλλά η καταγωγή του δεν ήταν γοτθική αλλά ελληνική καθόσον ο ένας γονιός -η μητέρα του ήταν απο την Καπαδοκία . Ο Παππούς του Ουλφίλα ήταν Ελληνας Χριστιανός απο την Καπαδοκία γεννημένος στη περιοχή Σαδαγολθινά , πιθανή σημερινή Καραμολλαουσατζι / Karamollausağı .
Σημειωνουμε εδώ οτι ο απ Παύλος ειχε ιδρύσει πρωτοχριστιανική Εκκλησία στην Καππαδοκία , ετσι κατά πάσαν πιθανότητα ο παππούς του Ουλφίλα ανηκε στη τοπική Εκκλησία, η οποια βεβαιως ακολουθούσε την Αποστολική Διδαχή η οποια εννοειται δεν ηταν τριαδική. Ο απ Παυλος ποτέ δεν μίλησε για τριαδα ή τριαδικό θεό ,ουτε βεβαιως οι βαπτίσεις εγενοντο στο όνομα της τριάδος αλλά μονον στο ονομα του Χριστού ! Αυτό αποδεικνυεται απο το Βιβλίο των Πραξεων των Αποστόλων οπου πουθενά δεν υπαρχει βαπτιση στο ονομα της τριάδος.
Ο παππούς λοιπον του Ουλφίλα είχε συλληφθεί ως αιχμάλωτος απο τους Γότθους το 264 δηλ.50 χρόνια περίπου πριν γεννηθεί ο Ουλφίλα στην χώρα των Γότθων. Αυτό δείχνει ότι ο Ουλφίλα ήταν κατα το ήμισυ Γότθος και κατά το ήμισυ Έλληνας την καταγωγή.
Σε μιά επιδρομή των Γότθων-Βησιγότθων στη Καππαδοκία συλλαμβάνουν αιχμαλώτους Ελληνας και τους παίρνουν μαζί τους ως σκλάβους στη χώρα τους στη λεγομένη Δακία όπου είναι σήμερα η Ρουμανία. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ηταν o παππούς του Ουλφίλα που πιθανόν να ειχε μαζί του και την οικογένειά του.. Μέσα στά δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς έρχεται στη ζωή ένα παιδί που τον ονόμασαν Ουλφίλα ,στα γοτθικά το παιδί του λύκου...Το παιδί μεγαλώνοντας μαθαίνει για την μονοθεϊστική πίστη του Χριστού ,την γνήσια χριστιανική πίστη ,την πίστη δηλ.στον μοναδικό Θεό και πατέρα του Χριστού μέσω βεβαίως του ευαγγελίου του Χριστού το οποίο το ειχε η οικογένειά του στην αρχαία ελληνική γλώσσα!
Ο Ουλφίλας διατηρεί την μονοθεϊστική χριστιανική πίστη μέσα σ ένα περιβάλλον πολυθεϊστικού - πανθεϊστικού παγανισμού
Το παιδί εκτός απο τα αρχαία ελληνικά που μιλάει , μεγαλώνει μαθαίνοντας αναγκαστικά και την γοτθική γλώσσα δηλ.την αρχαία γερμανική γλώσσα που μιλούσαν οι γηγενείς Βησιγότθοι. Βησιγότθοι οι ωραίοι (απο το βησί = ωραίο) Γότθοι μιάς και ήσαν ξανθοί αφού είχαν έρθει απο τη Σκανδιναβία.
Η καλή μαρτυρία της μονοθεϊστικής χριστιανικής πίστης του Γουλφίλα αρχίζει να αγγίζει τους ειδωλολάτρες πολυθεϊστές οι οποίοι θέλουν να γνωρίσουν τον Θεό του Γουλφίλα, ο οποίος αρχίζει μεγάλο ιεραποστολικό έργο ανάμεσα στους Γότθους.
Ο Φιλοστόργιος ομιλεί περι της εκχριστιανίσεως των Γότθων αναφερόμενος και χαρακτηρίζων την καταγωγήν και το έργον του Ουλφίλα.
"Επι βασιλευοντος Ουαλλεριανού και Γαλιήνου μοίρα βαρεία εκ των πέραν του ποταμού ίστρου Γότθων διέβησαν εις την γην των Ρωμαίων,και πολλήν μεν κατέδραμον της Ευρώπης, διαβάντες δε και εις την Ασίαν,εις την Γαλατίαν και Καππαδοκίαν επήλθον,και πολλούς έλαβον αιχμαλώτους...και μετα πολλής λείας απεκομίσθησαν οίκαδε.
Ο δε αιχμάλωτος και ευσεβής όμιλος,συναναστραφέντες με τους βαρβάρους,ουκ ολίγους εξ αυτών εις το ευσεβές μετεποίησαν και τα Χριστιανών φρονείν αντί της Ελληνίδας δόξης παρεσκευασαν. Ταυτης της αιχμαλωσίας γεγόνασεν και οι Ουρφίλα πρόγονοι, Καππαδόκαι μεν γένος, πόλεως δε πλησίον Παρνασσού,εκ κώμης δε Σαδαγολθινά καλουμένης .Ο τοίνυν Ουρφίλας ούτος καθηγήσατο της εξόδου των ευσεβών,επίσκοπος αυτών πρώτος καταστάς"
απο βιβλίο "Το Βυζάντιο και οι Γότθοι "Ευαγγ.Χρυσού
Ο Ουλφίλας πρωτοστάτησε εις τον εκχριστιανισμόν των γερμανικών φύλων "τα οποία έζων υπο την ηγεσίαν των Γότθων εις την βορείαν του Δουνάβεως περιοχήν.
"Θα πρέπει νά διευκρινιστεί δτι σέ όλες σχεδόν τις περιπτώσεις έκχριστιανισμών ξένων λαών πού πραγματοποιούνταν μέ πρωτοβουλία ή μεσολάβηση του βυζαντινού αυτοκράτορα, ό τελευταίος επεδίωκε κατ' αρχήν την διάδοση του δόγματος πού ό ίδιος είχε υιοθετήσει. *Αν οι συνθήκες το επέτρεπαν, οπως συνέβη στην περίπτωση τών Γότθων, όπου το ίδαφος είχε προλειανθεί άπο τον ...επίσκοπο Ουλφίλα, τότε πράγματι διεδίδετο το επίσημο δόγμα τοϋ Κράτους." Σοφία Πατούρα
Ο ΟΥΛΦΙΛΑ ΚΑΙ Η ΓΟΤΘΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
Ο Ουλφίλας μετάφρασε στή Γοτθική όλα τα ιερά βιβλία, πλην τών Βασιλειών, πού περιείχαν πολεμικές ιστορίες. Τή σκοπιμότητα αυτής τής εξαίρεσης τήν αποδίδει ό Φιλοστόργιος ώς έξης: τοϋ τε έθνους τών Γότθων οντος φιλοπολέμου καί δεομένου μάλλον χαλινού τής επί τάς μάχας όρμής, αλλ' ουχί του προς ταύτα παροξύνοντας. . . (Bidez, σελ. 18)
Σελίδα από την Αγία Γραφή του Ουλφίλα
Ο Ουλφίλας κατασκεύασε ένα νέο αλφάβητο, με βάση τα κεφαλαία ελληνικά στοιχεία, την ελληνική ορθογραφία και την βοήθεια του υποτυπώδους και περιθωριακού ρουνικού αλφαβήτου, το οποίο παραμέρισε τελείως. Μετέφρασε την Αγία Γραφή και δίδαξε Ελληνικά στην Αυτοκρατορική σχολή της Τριέρης. Εισήγαγε επίσης πλήθος Ελληνικών λέξεων και εννοιών, άγνωστων μέχρι τότε στους Γότθους.
Γνώριζε πολύ καλά την αρχαία ελληνική γλώσσα και πιστεύουν οι μελετητές οτι το κείμενο που χρησιμοποίησε για την Γοτθική μετάφραση της Βίβλου ήταν αυτό που αναγνωρίζεται ως η Αντιοχειανή-Βυζαντινή κριτική αναθεώρηση του Λουκιανού Μάρτυρος.
Η Γοτθική μετάφραση του Ουλφίλα/Γουλφίλα βασίστηκε στη λουκιάνειο αναθεώρηση της μεταφράσεως των 70 /Ο΄.
Εργάζεται ακατάπαυστα ,κωδικοποιεί τους γερμανικούς ήχους σε γραμματικά σύμβολα και φτιάχνει γοτθικό αλφάβητο!!! και κάνει ένα τιτάνιο μοναδικό έργο για την εποχή του... μεταφράζει την Αγία Γραφή απο τα αρχαία Ελληνικά στα Γοτθικά και γίνεται ο πατέρας της γερμανικής λογοτεχνίας...1100 χρόνια περίπου πριν ο Λούθηρος επιμεληθεί την έκδοση της Αγίας Γραφής σε νεογερμανική γλώσσα!!!!
Μέσω του μονοθεϊστικού χριστιανικού μηνύματος του Γουλφίλα και των συνεργών του διαδίδεται απο τα μέσα του 3ου αι. ο μόνος γνήσιος καθαρός Χριστιανισμός ως πίστη Χριστού μοναδικά μονοθεϊστική σε όλα τα άλλα γερμανικά φύλα που δέχονται ακόμα και οι ηγεμόνες τους να ακολουθήσουν αυτή την νέα τελείως διαφορετική και ουσιαστική πίστη του Αληθινού Θεού αντί των πολλών θεοτήτων που είχαν!
400-450 μ.Χ Όλα τα Γερμανικά φύλα εκτός απο αυτό των Φράγκων είχαν δεχθεί τον Χριστιανικό Μονοθεϊσμό δεν πίστευαν δηλ στην τριαδικοποίηση του Θεού! Ο Ουλφίλας πρώτος έγραψε εποποιϊα αγαθής μαρτυρίας στους Γότθους κηρύττοντας την πίστη στον ένα και μοναδικό Ύψιστο Αληθινό Θεό αλλά και στον Υιό Αυτού Ιησού Χριστό! Και αυτό επεκτάθηκε και σε όλα τα άλλα Γερμαν φύλα. Χαρακτηριστικά έχουμε την σωζόμενη μαρτυρία του Ουλφίλα περι της πίστεως ότι δεν κήρυττε την τριαδοθεία...
" I, Wulfila, Bishop and Confessor, have always believed thus and in this sole and true faith I make my journey to my Lord,
I believe
that there is only one God the Father, alone unbegotten and invisible, and in His only-begotten Son, our Lord and God, creator and maker of all things, not having any like unto Him. Therefore there is one God of all, who is also God of our God, And I believe in one Holy Spirit, an enlightening and sanctifying power. As Christ says after the resurrection to his Apostles: "Behold I send the promise of my Father upon you; but tarry ye in the city of Jerusalem until ye be clothed with power from on high." (Luke 24.49) And again: "And ye shall receive power coming upon you by the Holy Spirit." (Acts 1.8) Neither God nor Lord, but the faithful minister of Christ; not equal, but subject and obedient in all things to the Son. And I believe the Son to be subject and obedient in all things to God the Father."
Παρακατω μετάφραση στα Ελληνικά του κειμένου περι της μόνης και αληθινής πίστης του Ουλφίλα...
"Εγώ ο Ουλφίλας, Επίσκοπος και Εξομολόγος, πάντοτε πίστευα ως εξής, και σε αυτήν τη μοναδική και αληθινή πίστη διάγω το ταξίδι μου στον Κύριό μου. Πιστεύω ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός ο Πατέρας, ο μόνος αγέννητος και αόρατος, και στον μονογενή Υιό Του, τον Κύριο και Θεό μας, δημιουργό και κατασκευαστή των πάντων, ο Οποίος δεν έχει όμοιό Του. Άρα υπάρχει ένας Θεός πάντων, που είναι επίσης Θεός του θεού μας. Και πιστεύω σε ένα Άγιο Πνεύμα, μια δύναμη φωτισμού και αγιασμού. Όπως είπε ο Χριστός μετά την ανάσταση στους Αποστόλους του: "Ιδού εγώ στέλνω την υπόσχεση του Πατέρα μου επάνω σας. Καθίστε στην πόλη της Ιερουσαλήμ μέχρι να ντυθείτε δύναμη από ψηλά." (Λουκ. 24:49) Και ξανά: "θα πάρετε δύναμη, όταν έρθει επάνω σας το Άγιο Πνεύμα" (Πράξ. 1:8) Ούτε Θεός ούτε Κύριος, αλλά ο πιστός λειτουργός του Χριστού. Όχι ίσο, μα κατά πάντα υποκείμενο και υπάκουο στον Υιό. Και πιστεύω ότι ο Υιός είναι κατά πάντα υποκείμενος και υπάκουος στον Θεό τον Πατέρα."
Βλέπουμε λοιπόν ότι ιστορικά τεκμαίρεται ότι η αρχή της πίστης των Γερμανών δεν ήταν τριαδοθεϊσμός αλλά χριστιανικός Μονοθεισμός διότι αυτό κήρυξε ο Χριστός και οι απόστολοί Του την πίστη στον Μοναδικό Θεό και Πατέρα Αυτού μέσω της θυσίας Του υπέρ όλων ανθρώπων!
Το 348 και μετά ο Ουλφίλας διαδραματίζει πολύ ενεργό ρόλο και μάλιστα στην επιστολή του Αυξεντίου περιλαμβάνεται η δήλωση πίστης που αφησε ο Ουλφίλας ως τελευταία του επιθυμία και διαθήκη και επεξηγεί συνοπτικά την πίστη αυτή. Ο Ουλφίλας ήταν ενας εκ των πλέον παραδοσιακών Χριστιανών (παραδοσιακών ενν.Αποστολικών )...θεωρούσε τον ορισμό της Νικαιας απαράδεκτο, διότι ερχόταν σε αντίθεση με τα βιβλικά στοιχεία και βεβαίως διαχωρίζει τα δύο θεία πρόσωπα του Θεού Πατρός και του θεού Υιού .
Στην περιγραφή του Αυξέντιου διαβάζουμε :
"Σε αρμονία με την παράδοση και την αυθεντία των θείων Γραφών, (ο Ουλφίλας) ποτέ δεν απέκρυψε ότι αυτός ο θεός(Υιός) ειναι σε δεύτερη θέση και η αρχή της κτίσης των πάντων απο τον Πατέρα και όμοια με τον Πατέρα και λόγω του Πατρός και για την δόξα του Πατρός...θεωρώντας ως μεγαλύτερο (απο τον εαυτό του) Θεό τον Πατέρα του(Ιωάννης 14,28)-τούτο πάντοτε καθιστούσε σαφές σύμφωνα με το Αγιο Ευαγγέλιο."
Και επιπλέον οι ανθρωποι τον ακουγαν και ερχόμαστε πάλι στα λόγια του Αυξέντιου που αναφέρει:
"Ακμάζοντας περίλαμπρα για σαράντα χρόνια στο επισκοπικό αξίωμα (ο Ουλφίλας) κήρυξε ακατάπαυστα με αποστολική χάρη στην ελληνική, τη λατινική, και την γοτθική γλώσσα...μαρτυρώντας ότι υπάρχει μονάχα ενα ποίμνιο του Σωτήρα μας Χριστού και του Θεού...Και όλα όσα είπε και όλα όσα καταγραφω,προέρχονται απο τις θείες Γραφές..."ας κατανοήσει όποιος αναγιγνώσκει" Ματθ. 24,15)
O Ουλφίλα αφησε πίσω του αρκετές πραγματείες και πολλές ερμηνευτικές σημειώσεις σε αυτές τις τρεις γλώσσες προς όφελος όλων εκείνων που είναι πρόθυμοι να τις αποδεχθούν καθώς και ως δική του αιώνια και αναμνηστική ανταμοιβή."
Δυστυχώς οι πραγματειες και οι ερμηνευτικές σημειώσεις του Ουλφίλα δεν εχουν διασωθεί. Ο Ουλφίλας κατέληξε να ειναι με την πλευρά των ηττημένων της διαμάχης που εγινε μεταξύ της τριαδικής βασιλεύουσας του κόσμου τούτου εναντίον της ερχομένης βασιλείς του Χριστού. Η βασιλεία του τριαδοθεϊσμού εγκαθιδρύθηκε ως η καταδυναστευουσα βασιλεία του κόσμου και επικράτησε απο το 381 βασει οικουμενικών θρησκευτο-αυτοκρατορικών διαταγμάτων ....
Ο Χριστός το ειχε πει οτι η βασιλεία η δική Μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και όσοι θέλουν να μετέχουν σ' αυτήν πρέπει να διωχθούν απο την εγκόσμια βασιλεία της ανομίας οπως Εκείνος διώχθηκε ετσι ολοι οι δικοί Του πρέπει να διωχθούν ενεκεν Δικαιοσύνης και Αληθειας για να κερδίσουν την Βασιλεια των Ουρανών! Ετσι και ο Ουλφίλα ηταν με τους ηττημένους του κόσμου τούτου.
Μεχρι το 381 ο Ουλφίλας μαζί με όλους όσους ακολουθούσαν πιστά την αποστολική παράδοση των Γραφών αγωνίστηκε κόντρα στην αποστασία που ήδη ενεργείτο με υποδαυλίζοντες τους εκ Δύσεως τριαδοφρωνες καθολικους επισκόπους αλλά και τους εξ Ανατολής συμπράττοντες ορθο-δοξόσοφους τριαδοθεϊζοντες .
Ειχε την ευτυχή συγκυρία ο αυτοκράτωρ Κωνστάντιος να ειναι πεπεισμένος για το δίκαιο αγώνα της πίστεως του Ουλφίλα αλλά και ο αυτοκρατωρ της Ανατολής Ουάλης υποστήριζε την μονοθεϊστική Ιουδαιο-χριστιανική πίστη του Ουλφίλα. Οι αποφάσεις των Συνόδων του 359 και του 370 ησαν πλέον αυτές που ειχαν πάρει την θεση της συνόδου της Νίκαιας. Υπηρχε μια εντονη συσπείρωση Βαλκάνιων μη Νικαϊστών επισκόπων οι οποίοι υποστήριζαν δυναμικά τη μαρτυρία και το εργο του Ουλφίλα. Ο Αυξέντιος ήταν ενας απο αυτούς όπως και ο Παλλάδιος της Ρατιαρίας.
Η τελευταία εικόνα που εχουμε για τον Ουλφίλα είναι να εφορμά στην ηλικία μάλιστα των εβδομήντα χρονων στη κρίσιμη σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381 οπου εκεί εδωσε πάλι τον αγώνα τον καλό της πίστης, αλλά πλέον τα απερίτμητα ώτα ήταν εκείνα που υπερίσχυσαν και πλέον έγινε πραγματικότητα η εδραίωση της βασιλείας της τριαδοθεϊστικής αποστασίας με την βούλα του αυτοκρατορος Θεοδοσίου ο ο επέβαλε την τραιδοθεϊα ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας με αυστηρά διωκτικά μέτρα κατα παντός αντιφρονούντος .
Τουτη ηταν η τελευταία προσπάθεια του Ουλφίλα και οι αποφάσεις της Συνόδου εστειλαν όπως λέγει ο Χήδερ τον ιδιο και τους ακολούθους του στις υποσημειώσεις της Ιστορίας εννοείται της θρησκευτικής ιστορίας οχι ομως της πνευματικής αληθινής ιστορίας .
Ο επίσκοπος των Γότθων υπήρξε ενας εκ των τελευταίων αληθινών μαρτύρων της Αληθείας του Ευαγγελίου,ενας πιστός ταπεινός εργατης Δικαιοσύνης που εποίησε εργο Ευαγγελιστού κάνοντας πλήρη την διακονία του και βεβαίως ο Θεός ως Δίκαιος μισθαποδότης θα δώσει κατα την πίστη του και κατα τα εργα της μαρτυρίας της Αληθείας που υπηρέτησε με πιστότητα και υπομονή !
Ετσι όλα τα Γερμανικά φύλα εκτός απο αυτό των Φράγγων είχαν δεχθεί τον Χριστιανικό Μονοθεισμό δεν πίστευαν δηλ στην τριαδικοποίηση του Θεού! Ο Ουλφίλας πρώτος έγραψε εποποιϊα αγαθής μαρτυρίας στους Γότθους κηρύττωντας την πίστη στον ένα και μοναδικό Ύψιστο Αληθινό Θεό αλλά και στον Υιό Αυτού Ιησού Χριστό!
Συνεχίζει ο Νεύτων και αναφερει τα Βασιλεια :” όπως το Βησιγοτθικό το Οστρογοτθικό το Βανδαλικό το Βουργουνδικό το Φραγκικό το Λομβαρδικό και το Βουργουνδικό. Και από αυτά η Εκκλησία ανακουφίστηκε τόσο πολύ που πέρασαν 200 χρόνια περισσότερο πριν μπορέσει να ξανανικηθεί ολοκληρωτικά και να εξαφανιστεί εντελώς στην Έρημο.
Έτσι η γη βοήθησε τη Γυναίκα για ένα διάστημα και κατάπιε τα νερά. Δεν λέει τα εξαφάνισε αλλά τα κατάπιε, δηλαδή στέρησε τη δύναμη από τους ανθρώπους που συμβολίζονται από τα νερά (Σχήμα) με το να τους μετριάσει ή να τους κατακτήσει. Διότι οι κατακτήσεις με τις οποίες τόσα πολλά νέα Βαρβαρικά Βασίλεια ιδρύθηκαν που καταβρόχθισαν τόσο μεγάλο μέρος της Αυτοκρατορίας δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν με καταλληλότερο ούτε σχεδόν με άλλο σχήμα εδώ, από τη Γη που καταπίνει τα νερά.
Τωρα λοιπον θα αναφερθούμε στα 10 αυτά βασίλεια τα οποια οπως λέγει ο Νευτων εξακολουθούν να υπάρχουν, εχοντας κατα την διαρκεια της ιστορίας καποια πέσει και τη θεση τους την ελαβαν ωστε παντοτε να ισχύει ο αριθμός τους δέκα. Γραφει επ αυτού ο Νευτων : στο κεφ. 6 /CHAP. VI.
Of the ten Kingdoms represented by the ten horns of the fourth Beast./περι των 10 Βασιλειών που αντιπροσωπεύονται απο τα δέκα κερατα του τεταρτου Θηρίου. Απο τους πολέμους που εκαναν τα βαρβαρικά -γερμανικά φυλλα εναντίον της Δυτικης Αυτοκρατορίας των Ρωμαιων προέκυψε η κατακτηση της απο τους Γότθους και ετσι διασπαστηκε στα ακολουθα 10 βασίλεια
Now by the wars above described the Western Empire of the Romans, about the time that Rome was besieged and taken by the Goths, became broken into the following ten kingdoms.
1. The kingdom of the Vandals and Alans in Spain and Africa.
2. The kingdom of the Suevians in Spain.
3. The kingdom of the Visigoths.
4. The kingdom of the Alans in Gallia.
5. The kingdom of the Burgundians.
6. The kingdom of the Franks.
7. The kingdom of the Britains.
8. The kingdom of the Hunns.
9. The kingdom of the Lombards.
10. The kingdom of Ravenna.
Και επ αυτου συνεχίζει ο Νεύτων και γραφει σε μια επιστολή του προς τους τότε πρεσβυτερους ... :
<<“Έχω απαρίθμηση τώρα τα δέκα βασίλεια, στα οποία η Δυτική Αυτοκρατορία διαιρέθηκε κατά την πρώτη της διάσπαση, δηλαδή την εποχή που η Ρώμη πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τους Γότθους. Μερικά από αυτά τα βασίλεια έπεσαν επί μακρόν και προέκυψαν νέα: αλλά όποιος κι αν ήταν ο αριθμός τους μετά, εξακολουθούν να ονομάζονται Δέκα Βασιλιάδες από τον πρώτο τους αριθμό.
Μετά από όλα αυτά, όταν η Γυναίκα είχε ολοκληρωτικά φύγει στην Έρημο, ο Δράκοντας, έχοντας σαν να έχασε τη Γυναίκα από τα μάτια του, πήγε να κάνει πόλεμο με το υπόλοιπο του σπέρματός της, (εδάφιο 17) δηλαδή με εκείνους τους αληθινούς Χριστιανούς που απέμειναν τόσο λίγοι και τόσο διεσπαρμένοι ώστε να μην έχουν την όψη Εκκλησίας, και συνεπώς δεν ονομάζονται Γυναίκα αλλά μόνο σπέρμα της. Διότι παρόλο που η γυναίκα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην έρημο είναι πραγματικά το ίδιο με αυτό το σπέρμα της, ωστόσο αντιπροσωπεύει κατά κύριο λόγο την Εκκλησία, όπως συνίσταται από τέτοιες ορατές Συναθροίσεις, που έχουν τη μορφή μιας συγκροτημενης Εκκλησίας, και συνεπώς για να διακριθεί αυτή η κατάσταση διασποράς και αφάνειάς της, από την ορατή της κατάσταση σε άλλες χρονικές στιγμές που αφορούσε το σύνολο των μελών της, και γι αυτό εδώ (όμως)καλείται μόνο το σπερμα της Γυναικός . ερμηνευτική σημειωση επ αυτού το σπέρμα της γυναικός σημαινει ενα τελευταιο μικρό υπόλοιπο της Εκκλησιας των εσχατων καιρων
Ο Δράκοντας πολέμησε το σπέρμα της Γυναίκας με μια οργή που, παρόλο που δεν ήταν τόσο έντονη όσο εναντίον της Γυναίκας, ωστόσο ήταν πολύ περισσότερο μακροχρόνια, βιαζόμενος πάντοτε να τους καταδιώξει από τόπο σε τόπο και από γενιά σε γενιά, και προκαλώντας νέες διώξεις τους όποτε εκείνοι άρχιζαν να αναδύονται. Και αυτή η δίωξη πρόκειται να διαρκέσει μέχρι τις μέρες της φωνής του εβδόμου αγγέλου, όταν θα αρχίσει να ηχεί η εβδόμη σάλπιγγα· για τότε υποδεικνύεται ότι θα τερματιστεί η κρυφή κατάσταση της Εκκλησίας, και πλήρης αποκάλυψη της όλης θα γίνει.
Μέχρι τότε πρέπει να προσμένουμε την παρουσία του Ιησού Χριστού, (=καθως εννοειται οτι τότε θα φανερωθει οι δίκαιοι ως συνολο της Εκκλησίας Του ), η οποια Σημερον είναι αφανής, κρυμενη (=και διωκώμενη ενεκεν της Αληθειας και της Δικαιοσύνης της πίστεως της) .
Αυτά είναι, όσον είμαι σε θέση να συλλάβω, τα μυστήρια του Δράκοντα και της Γυναίκας.
Και νομίζω ότι αυτή η Ερμηνεία, αν και όχι απαλλαγμένη από δυσκολίες, είναι η αληθινή. Γιατί η εναλλακτική λύση της ερμηνείας αυτού του τόπου στην Αποκάλυψη, με το να αναφέρεται ο Δράκοντας στον καιρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου και η Γυναίκα στην εκκλησία των ειδωλολατρών, παρουσιάζει ανυπέρβλητα εμπόδια. Έτσι, με όλη την υποταγή, υποβάλλω αυτή την Εξήγηση στην κρίση των Πρεσβυτέρων της Εκκλησίας, και παραμένω
Ο αφοσιωμένος σας,
Ισαάκ Νεύτων
--------
Ο ΟΥΛΦΙΛΑ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΓΟΤΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΦΥΛΛΑ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
είναι ευρέως γνωστό ότι όλα τα γερμανικά φύλα εκτός των καθολικών Φράγκων , οι Γότθοι,οι Οστρογότθοι,οι Βησιγότθοι ,οι Βάνδαλοι, οι Βουργουνδοί ,οι Σάξωνες,οι Αλαμανοί, οι Λομβαρδοί κλπ είχαν δεχθεί απο πολύ νωρίς τον 4ον αιώνα τον Χριστιανικό Μονοθεϊσμό μέσω του Γουλφίλα ,του πρώτου επισκόπου των Γότθων που τους κήρυξε όχι το τριαδικό ευαγγέλιο του πάπα αλλά το απολύτως μονοθεϊστικό Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού του Υιού του Ύψιστου Μοναδικού Θεού!
Ο Γουλφίλα γεννήθηκε το 311 στη Γοτθία αλλά η καταγωγή του δεν ήταν γοτθική αλλά ελληνική καθόσον ο ένας γονιός -η μητέρα του ήταν απο την Καπαδοκία . Ο Παππούς του Ουλφίλα ήταν Ελληνας Χριστιανός απο την Καπαδοκία γεννημένος στη περιοχή Σαδαγολθινά , πιθανή σημερινή Καραμολλαουσατζι / Karamollausağı .
Σημειωνουμε εδώ οτι ο απ Παύλος ειχε ιδρύσει πρωτοχριστιανική Εκκλησία στην Καππαδοκία , ετσι κατά πάσαν πιθανότητα ο παππούς του Ουλφίλα ανηκε στη τοπική Εκκλησία, η οποια βεβαιως ακολουθούσε την Αποστολική Διδαχή η οποια εννοειται δεν ηταν τριαδική. Ο απ Παυλος ποτέ δεν μίλησε για τριαδα ή τριαδικό θεό ,ουτε βεβαιως οι βαπτίσεις εγενοντο στο όνομα της τριάδος αλλά μονον στο ονομα του Χριστού ! Αυτό αποδεικνυεται απο το Βιβλίο των Πραξεων των Αποστόλων οπου πουθενά δεν υπαρχει βαπτιση στο ονομα της τριάδος.
Ο παππούς λοιπον του Ουλφίλα είχε συλληφθεί ως αιχμάλωτος απο τους Γότθους το 264 δηλ.50 χρόνια περίπου πριν γεννηθεί ο Ουλφίλα στην χώρα των Γότθων. Αυτό δείχνει ότι ο Ουλφίλα ήταν κατα το ήμισυ Γότθος και κατά το ήμισυ Έλληνας την καταγωγή.
Σε μιά επιδρομή των Γότθων-Βησιγότθων στη Καππαδοκία συλλαμβάνουν αιχμαλώτους Ελληνας και τους παίρνουν μαζί τους ως σκλάβους στη χώρα τους στη λεγομένη Δακία όπου είναι σήμερα η Ρουμανία. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ηταν o παππούς του Ουλφίλα που πιθανόν να ειχε μαζί του και την οικογένειά του.. Μέσα στά δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς έρχεται στη ζωή ένα παιδί που τον ονόμασαν Ουλφίλα ,στα γοτθικά το παιδί του λύκου...Το παιδί μεγαλώνοντας μαθαίνει για την μονοθεϊστική πίστη του Χριστού ,την γνήσια χριστιανική πίστη ,την πίστη δηλ.στον μοναδικό Θεό και πατέρα του Χριστού μέσω βεβαίως του ευαγγελίου του Χριστού το οποίο το ειχε η οικογένειά του στην αρχαία ελληνική γλώσσα!
Ο Ουλφίλας διατηρεί την μονοθεϊστική χριστιανική πίστη μέσα σ ένα περιβάλλον πολυθεϊστικού - πανθεϊστικού παγανισμού
Το παιδί εκτός απο τα αρχαία ελληνικά που μιλάει , μεγαλώνει μαθαίνοντας αναγκαστικά και την γοτθική γλώσσα δηλ.την αρχαία γερμανική γλώσσα που μιλούσαν οι γηγενείς Βησιγότθοι. Βησιγότθοι οι ωραίοι (απο το βησί = ωραίο) Γότθοι μιάς και ήσαν ξανθοί αφού είχαν έρθει απο τη Σκανδιναβία.
Η καλή μαρτυρία της μονοθεϊστικής χριστιανικής πίστης του Γουλφίλα αρχίζει να αγγίζει τους ειδωλολάτρες πολυθεϊστές οι οποίοι θέλουν να γνωρίσουν τον Θεό του Γουλφίλα, ο οποίος αρχίζει μεγάλο ιεραποστολικό έργο ανάμεσα στους Γότθους.
Ο Φιλοστόργιος ομιλεί περι της εκχριστιανίσεως των Γότθων αναφερόμενος και χαρακτηρίζων την καταγωγήν και το έργον του Ουλφίλα.
"Επι βασιλευοντος Ουαλλεριανού και Γαλιήνου μοίρα βαρεία εκ των πέραν του ποταμού ίστρου Γότθων διέβησαν εις την γην των Ρωμαίων,και πολλήν μεν κατέδραμον της Ευρώπης, διαβάντες δε και εις την Ασίαν,εις την Γαλατίαν και Καππαδοκίαν επήλθον,και πολλούς έλαβον αιχμαλώτους...και μετα πολλής λείας απεκομίσθησαν οίκαδε.
Ο δε αιχμάλωτος και ευσεβής όμιλος,συναναστραφέντες με τους βαρβάρους,ουκ ολίγους εξ αυτών εις το ευσεβές μετεποίησαν και τα Χριστιανών φρονείν αντί της Ελληνίδας δόξης παρεσκευασαν. Ταυτης της αιχμαλωσίας γεγόνασεν και οι Ουρφίλα πρόγονοι, Καππαδόκαι μεν γένος, πόλεως δε πλησίον Παρνασσού,εκ κώμης δε Σαδαγολθινά καλουμένης .Ο τοίνυν Ουρφίλας ούτος καθηγήσατο της εξόδου των ευσεβών,επίσκοπος αυτών πρώτος καταστάς"
απο βιβλίο "Το Βυζάντιο και οι Γότθοι "Ευαγγ.Χρυσού
Ο Ουλφίλας πρωτοστάτησε εις τον εκχριστιανισμόν των γερμανικών φύλων "τα οποία έζων υπο την ηγεσίαν των Γότθων εις την βορείαν του Δουνάβεως περιοχήν.
"Θα πρέπει νά διευκρινιστεί δτι σέ όλες σχεδόν τις περιπτώσεις έκχριστιανισμών ξένων λαών πού πραγματοποιούνταν μέ πρωτοβουλία ή μεσολάβηση του βυζαντινού αυτοκράτορα, ό τελευταίος επεδίωκε κατ' αρχήν την διάδοση του δόγματος πού ό ίδιος είχε υιοθετήσει. *Αν οι συνθήκες το επέτρεπαν, οπως συνέβη στην περίπτωση τών Γότθων, όπου το ίδαφος είχε προλειανθεί άπο τον ...επίσκοπο Ουλφίλα, τότε πράγματι διεδίδετο το επίσημο δόγμα τοϋ Κράτους." Σοφία Πατούρα
Ο ΟΥΛΦΙΛΑ ΚΑΙ Η ΓΟΤΘΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
Ο Ουλφίλας μετάφρασε στή Γοτθική όλα τα ιερά βιβλία, πλην τών Βασιλειών, πού περιείχαν πολεμικές ιστορίες. Τή σκοπιμότητα αυτής τής εξαίρεσης τήν αποδίδει ό Φιλοστόργιος ώς έξης: τοϋ τε έθνους τών Γότθων οντος φιλοπολέμου καί δεομένου μάλλον χαλινού τής επί τάς μάχας όρμής, αλλ' ουχί του προς ταύτα παροξύνοντας. . . (Bidez, σελ. 18)
Σελίδα από την Αγία Γραφή του Ουλφίλα
Ο Ουλφίλας κατασκεύασε ένα νέο αλφάβητο, με βάση τα κεφαλαία ελληνικά στοιχεία, την ελληνική ορθογραφία και την βοήθεια του υποτυπώδους και περιθωριακού ρουνικού αλφαβήτου, το οποίο παραμέρισε τελείως. Μετέφρασε την Αγία Γραφή και δίδαξε Ελληνικά στην Αυτοκρατορική σχολή της Τριέρης. Εισήγαγε επίσης πλήθος Ελληνικών λέξεων και εννοιών, άγνωστων μέχρι τότε στους Γότθους.
Γνώριζε πολύ καλά την αρχαία ελληνική γλώσσα και πιστεύουν οι μελετητές οτι το κείμενο που χρησιμοποίησε για την Γοτθική μετάφραση της Βίβλου ήταν αυτό που αναγνωρίζεται ως η Αντιοχειανή-Βυζαντινή κριτική αναθεώρηση του Λουκιανού Μάρτυρος.
Η Γοτθική μετάφραση του Ουλφίλα/Γουλφίλα βασίστηκε στη λουκιάνειο αναθεώρηση της μεταφράσεως των 70 /Ο΄.
Εργάζεται ακατάπαυστα ,κωδικοποιεί τους γερμανικούς ήχους σε γραμματικά σύμβολα και φτιάχνει γοτθικό αλφάβητο!!! και κάνει ένα τιτάνιο μοναδικό έργο για την εποχή του... μεταφράζει την Αγία Γραφή απο τα αρχαία Ελληνικά στα Γοτθικά και γίνεται ο πατέρας της γερμανικής λογοτεχνίας...1100 χρόνια περίπου πριν ο Λούθηρος επιμεληθεί την έκδοση της Αγίας Γραφής σε νεογερμανική γλώσσα!!!!
Μέσω του μονοθεϊστικού χριστιανικού μηνύματος του Γουλφίλα και των συνεργών του διαδίδεται απο τα μέσα του 3ου αι. ο μόνος γνήσιος καθαρός Χριστιανισμός ως πίστη Χριστού μοναδικά μονοθεϊστική σε όλα τα άλλα γερμανικά φύλα που δέχονται ακόμα και οι ηγεμόνες τους να ακολουθήσουν αυτή την νέα τελείως διαφορετική και ουσιαστική πίστη του Αληθινού Θεού αντί των πολλών θεοτήτων που είχαν!
400-450 μ.Χ Όλα τα Γερμανικά φύλα εκτός απο αυτό των Φράγκων είχαν δεχθεί τον Χριστιανικό Μονοθεϊσμό δεν πίστευαν δηλ στην τριαδικοποίηση του Θεού! Ο Ουλφίλας πρώτος έγραψε εποποιϊα αγαθής μαρτυρίας στους Γότθους κηρύττοντας την πίστη στον ένα και μοναδικό Ύψιστο Αληθινό Θεό αλλά και στον Υιό Αυτού Ιησού Χριστό! Και αυτό επεκτάθηκε και σε όλα τα άλλα Γερμαν φύλα. Χαρακτηριστικά έχουμε την σωζόμενη μαρτυρία του Ουλφίλα περι της πίστεως ότι δεν κήρυττε την τριαδοθεία...
" I, Wulfila, Bishop and Confessor, have always believed thus and in this sole and true faith I make my journey to my Lord,
I believe
that there is only one God the Father, alone unbegotten and invisible, and in His only-begotten Son, our Lord and God, creator and maker of all things, not having any like unto Him. Therefore there is one God of all, who is also God of our God, And I believe in one Holy Spirit, an enlightening and sanctifying power. As Christ says after the resurrection to his Apostles: "Behold I send the promise of my Father upon you; but tarry ye in the city of Jerusalem until ye be clothed with power from on high." (Luke 24.49) And again: "And ye shall receive power coming upon you by the Holy Spirit." (Acts 1.8) Neither God nor Lord, but the faithful minister of Christ; not equal, but subject and obedient in all things to the Son. And I believe the Son to be subject and obedient in all things to God the Father."
Παρακατω μετάφραση στα Ελληνικά του κειμένου περι της μόνης και αληθινής πίστης του Ουλφίλα...
"Εγώ ο Ουλφίλας, Επίσκοπος και Εξομολόγος, πάντοτε πίστευα ως εξής, και σε αυτήν τη μοναδική και αληθινή πίστη διάγω το ταξίδι μου στον Κύριό μου. Πιστεύω ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός ο Πατέρας, ο μόνος αγέννητος και αόρατος, και στον μονογενή Υιό Του, τον Κύριο και Θεό μας, δημιουργό και κατασκευαστή των πάντων, ο Οποίος δεν έχει όμοιό Του. Άρα υπάρχει ένας Θεός πάντων, που είναι επίσης Θεός του θεού μας. Και πιστεύω σε ένα Άγιο Πνεύμα, μια δύναμη φωτισμού και αγιασμού. Όπως είπε ο Χριστός μετά την ανάσταση στους Αποστόλους του: "Ιδού εγώ στέλνω την υπόσχεση του Πατέρα μου επάνω σας. Καθίστε στην πόλη της Ιερουσαλήμ μέχρι να ντυθείτε δύναμη από ψηλά." (Λουκ. 24:49) Και ξανά: "θα πάρετε δύναμη, όταν έρθει επάνω σας το Άγιο Πνεύμα" (Πράξ. 1:8) Ούτε Θεός ούτε Κύριος, αλλά ο πιστός λειτουργός του Χριστού. Όχι ίσο, μα κατά πάντα υποκείμενο και υπάκουο στον Υιό. Και πιστεύω ότι ο Υιός είναι κατά πάντα υποκείμενος και υπάκουος στον Θεό τον Πατέρα."
Βλέπουμε λοιπόν ότι ιστορικά τεκμαίρεται ότι η αρχή της πίστης των Γερμανών δεν ήταν τριαδοθεϊσμός αλλά χριστιανικός Μονοθεισμός διότι αυτό κήρυξε ο Χριστός και οι απόστολοί Του την πίστη στον Μοναδικό Θεό και Πατέρα Αυτού μέσω της θυσίας Του υπέρ όλων ανθρώπων!
Το 348 και μετά ο Ουλφίλας διαδραματίζει πολύ ενεργό ρόλο και μάλιστα στην επιστολή του Αυξεντίου περιλαμβάνεται η δήλωση πίστης που αφησε ο Ουλφίλας ως τελευταία του επιθυμία και διαθήκη και επεξηγεί συνοπτικά την πίστη αυτή. Ο Ουλφίλας ήταν ενας εκ των πλέον παραδοσιακών Χριστιανών (παραδοσιακών ενν.Αποστολικών )...θεωρούσε τον ορισμό της Νικαιας απαράδεκτο, διότι ερχόταν σε αντίθεση με τα βιβλικά στοιχεία και βεβαίως διαχωρίζει τα δύο θεία πρόσωπα του Θεού Πατρός και του θεού Υιού .
Στην περιγραφή του Αυξέντιου διαβάζουμε :
"Σε αρμονία με την παράδοση και την αυθεντία των θείων Γραφών, (ο Ουλφίλας) ποτέ δεν απέκρυψε ότι αυτός ο θεός(Υιός) ειναι σε δεύτερη θέση και η αρχή της κτίσης των πάντων απο τον Πατέρα και όμοια με τον Πατέρα και λόγω του Πατρός και για την δόξα του Πατρός...θεωρώντας ως μεγαλύτερο (απο τον εαυτό του) Θεό τον Πατέρα του(Ιωάννης 14,28)-τούτο πάντοτε καθιστούσε σαφές σύμφωνα με το Αγιο Ευαγγέλιο."
Και επιπλέον οι ανθρωποι τον ακουγαν και ερχόμαστε πάλι στα λόγια του Αυξέντιου που αναφέρει:
"Ακμάζοντας περίλαμπρα για σαράντα χρόνια στο επισκοπικό αξίωμα (ο Ουλφίλας) κήρυξε ακατάπαυστα με αποστολική χάρη στην ελληνική, τη λατινική, και την γοτθική γλώσσα...μαρτυρώντας ότι υπάρχει μονάχα ενα ποίμνιο του Σωτήρα μας Χριστού και του Θεού...Και όλα όσα είπε και όλα όσα καταγραφω,προέρχονται απο τις θείες Γραφές..."ας κατανοήσει όποιος αναγιγνώσκει" Ματθ. 24,15)
O Ουλφίλα αφησε πίσω του αρκετές πραγματείες και πολλές ερμηνευτικές σημειώσεις σε αυτές τις τρεις γλώσσες προς όφελος όλων εκείνων που είναι πρόθυμοι να τις αποδεχθούν καθώς και ως δική του αιώνια και αναμνηστική ανταμοιβή."
Δυστυχώς οι πραγματειες και οι ερμηνευτικές σημειώσεις του Ουλφίλα δεν εχουν διασωθεί. Ο Ουλφίλας κατέληξε να ειναι με την πλευρά των ηττημένων της διαμάχης που εγινε μεταξύ της τριαδικής βασιλεύουσας του κόσμου τούτου εναντίον της ερχομένης βασιλείς του Χριστού. Η βασιλεία του τριαδοθεϊσμού εγκαθιδρύθηκε ως η καταδυναστευουσα βασιλεία του κόσμου και επικράτησε απο το 381 βασει οικουμενικών θρησκευτο-αυτοκρατορικών διαταγμάτων ....
Ο Χριστός το ειχε πει οτι η βασιλεία η δική Μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και όσοι θέλουν να μετέχουν σ' αυτήν πρέπει να διωχθούν απο την εγκόσμια βασιλεία της ανομίας οπως Εκείνος διώχθηκε ετσι ολοι οι δικοί Του πρέπει να διωχθούν ενεκεν Δικαιοσύνης και Αληθειας για να κερδίσουν την Βασιλεια των Ουρανών! Ετσι και ο Ουλφίλα ηταν με τους ηττημένους του κόσμου τούτου.
Μεχρι το 381 ο Ουλφίλας μαζί με όλους όσους ακολουθούσαν πιστά την αποστολική παράδοση των Γραφών αγωνίστηκε κόντρα στην αποστασία που ήδη ενεργείτο με υποδαυλίζοντες τους εκ Δύσεως τριαδοφρωνες καθολικους επισκόπους αλλά και τους εξ Ανατολής συμπράττοντες ορθο-δοξόσοφους τριαδοθεϊζοντες .
Ειχε την ευτυχή συγκυρία ο αυτοκράτωρ Κωνστάντιος να ειναι πεπεισμένος για το δίκαιο αγώνα της πίστεως του Ουλφίλα αλλά και ο αυτοκρατωρ της Ανατολής Ουάλης υποστήριζε την μονοθεϊστική Ιουδαιο-χριστιανική πίστη του Ουλφίλα. Οι αποφάσεις των Συνόδων του 359 και του 370 ησαν πλέον αυτές που ειχαν πάρει την θεση της συνόδου της Νίκαιας. Υπηρχε μια εντονη συσπείρωση Βαλκάνιων μη Νικαϊστών επισκόπων οι οποίοι υποστήριζαν δυναμικά τη μαρτυρία και το εργο του Ουλφίλα. Ο Αυξέντιος ήταν ενας απο αυτούς όπως και ο Παλλάδιος της Ρατιαρίας.
Η τελευταία εικόνα που εχουμε για τον Ουλφίλα είναι να εφορμά στην ηλικία μάλιστα των εβδομήντα χρονων στη κρίσιμη σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381 οπου εκεί εδωσε πάλι τον αγώνα τον καλό της πίστης, αλλά πλέον τα απερίτμητα ώτα ήταν εκείνα που υπερίσχυσαν και πλέον έγινε πραγματικότητα η εδραίωση της βασιλείας της τριαδοθεϊστικής αποστασίας με την βούλα του αυτοκρατορος Θεοδοσίου ο ο επέβαλε την τραιδοθεϊα ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας με αυστηρά διωκτικά μέτρα κατα παντός αντιφρονούντος .
Τουτη ηταν η τελευταία προσπάθεια του Ουλφίλα και οι αποφάσεις της Συνόδου εστειλαν όπως λέγει ο Χήδερ τον ιδιο και τους ακολούθους του στις υποσημειώσεις της Ιστορίας εννοείται της θρησκευτικής ιστορίας οχι ομως της πνευματικής αληθινής ιστορίας .
Ο επίσκοπος των Γότθων υπήρξε ενας εκ των τελευταίων αληθινών μαρτύρων της Αληθείας του Ευαγγελίου,ενας πιστός ταπεινός εργατης Δικαιοσύνης που εποίησε εργο Ευαγγελιστού κάνοντας πλήρη την διακονία του και βεβαίως ο Θεός ως Δίκαιος μισθαποδότης θα δώσει κατα την πίστη του και κατα τα εργα της μαρτυρίας της Αληθείας που υπηρέτησε με πιστότητα και υπομονή !
Ετσι όλα τα Γερμανικά φύλα εκτός απο αυτό των Φράγγων είχαν δεχθεί τον Χριστιανικό Μονοθεισμό δεν πίστευαν δηλ στην τριαδικοποίηση του Θεού! Ο Ουλφίλας πρώτος έγραψε εποποιϊα αγαθής μαρτυρίας στους Γότθους κηρύττωντας την πίστη στον ένα και μοναδικό Ύψιστο Αληθινό Θεό αλλά και στον Υιό Αυτού Ιησού Χριστό!
ΠΩΣ ΕΚΤΡΙΑΔΙΣΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΘΗΚΕ Η ΕΥΡΩΠΗ
Οι αρχικοί όπως είδαμε Χριστιανοί της Ευρώπης ήσαν οι Γότθοι που εκχριστιανισθηκαν από έναν Ελληνο-Γοτθο αληθινό ιεραποστολο, ονόματι Ουλφιλα ο οποίος δεν λατρευε τρεις θεούς ισους ενωμένους ητοι μια τριαδική ειδωλοποίηση του Θεού αλλά λατρευε τον Θεό και Πατερα του Χριστού,τον Μοναδικό Αληθινό Θεό και αυτή τη λατρεια την προσέφερε μεσω του Κυριου Ιησού Χριστού ,του Μεγάλου και αιωνιου Αρχιερέως των αληθινών Χριστιανών ! Αυτη την πίστη στο θεό Πατερα και στον Υιό Του τον Χριστό διέδωσε σε ολα τα Γερμανικά φύλα ητοι τους Λογγοβάρδους ,Βανδάλους, Βησιγότθους, Οστρογότθους, Αλαμανούς, Σαξωνες, Σουηβούς κλπ, τα οποια δέχθηκαν αυτήν την Μονοθεϊστική Χριστιανική λατρεια. Ολα τα γερμανικά φυλλα δεχθηκαν το κύρηγμα του Ουφίλα εκτος απο ενα ...την θλιβερή εξαίρεση του φυλου των Φράγκων...οι οποίοι Φράγκοι εκτριαδισθηκαν εν μια νυκτί επι βασιλειας Χλωδοβικου .. Ο Χλωδοβίκος ή Κλόβις εκτριαδίσθηκε μέσω της βασιλισσας του Κλοτιλδης , η οποια είχε αλληλογραφία με τον πάπα και αφου ο βασιλιας εγινε παπικός τριαδολάτρης εγινε αυτομάτως και ολο το βασίλειο των Φραγκων. Ετσι οι Φράγκοι ακολουθησαν την τριαδοθεϊα του Παπα και οι οποίοι μετά υπερίσχυσαν των άλλων γερμανικών φύλων και έτσι εδραιώθηκε η τριαδική θρησκευτοκρατορια της Ευρώπης ή άλλως η αγια Γερμανική αυτοκρατορία επί Καρλομάγνου.
Τούτο το πλάνο του εκτριαδισμού των βασιλέων μέσω των συζύγων τους το μεθόδευαν συχνά οι πάπες διότι ειχε αποδειχθεί λείαν επιτυχές. Έτσι ο Κλόβις/ο Χλωδοβίκος ο βασιλιάς των Φράγκων έγινε ο πρώτος Φράγκος που εκτριαδίσθηκε οπως ήδη αναφεραμε μέσω της συζύγου του, της ονομασθείσης υπο των καθολικών αγίας Κλοτίλδης...την οποία ο Πάπας είχε μεθοδευσει την εκτριάδιση της πρηγουμένως δια της συνεχούς αλληλογραφίας μαζί της!
Στις 25 Δεκεμβρίου του 496 ο Χλωδοβίκος βαπτίστηκε ο ίδιος καθολικός από τον επίσκοπο της Ρενς, αντίθετα προς τους υπόλοιπους ηγεμόνες των εκχριστιανισμένων γερμανικών φύλων, που ήταν Μονοθεϊστές και έχοντας την υποστήριξη της Ρώμης, έθεσε τη βασική προϋπόθεση για την ανάδειξη του Φραγκικού κράτους σε Ευρωπαϊκή δύναμη. Αρχικά το 496 και οριστικά το 506 νίκησε τους Αλαμανούς(Αυτή η νίκη προβλήθηκε στα μάτια του Χλωδοβίκου υπο της Κλοτίλδης ότι ο τριαδικός θεός έδωσε την νικη και άρα πρέπει να τον αποδεχθεί...) και το 507 τους Βησιγότθους στη μάχη του Βουιγιέ και ενσωμάτωσε το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών τους. Παράλληλα παραμέρισε διάφορα μικρά φραγκικά βασίλεια και πριγκιπάτα, αλλά απέφυγε να έρθει σε σύγκρουση με τον βασιλιά των Οστρογότθων Θεοδώριχο, οι οποιοι Οστρογότθοι ,οπως ειπαμε ακολουθούσαν το Ιουδαιοχριστιανικό μονοθεϊστικό κηρυγμα του Ουλφίλα. Το 508 ο Χλωδοβίκος Α΄ αναγνωρίστηκε τυπικά από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αναστάσιο Α΄ και το 509 ορίστηκε ως πρωτεύουσα του κράτους το Παρίσι.
Ο Χλωδοβίκος Α΄ δημιούργησε κατά τα ρωμαϊκά πρότυπα μια κεντρική διοίκηση, διατήρησε όμως ταυτόχρονα το παραδοσιακό δίκαιο των γερμανικών φύλων, το οποίο κωδικοποίησε στον Σάλιο Νόμο (Lex Salica) .
Με τη σύνοδο της Ορλεάνης το 512 ορίστηκε ο τριαδικός καθολικισμός ως επίσημη θρησκεία του Φραγκικού κράτους και κατ' επέκταση και όλων των κατοίκων του. Ο Χλωδοβίκος Α΄ έχει στην Ιστορία της Δυτικής Ευρώπης την αντίστοιχη θέση με εκείνη του Μεγάλου Κωνσταντίνου στην Ανατολική. Από το όνομα Chlodwig προέρχεται το γερμανικό Ludwig και από το Clovis το γαλλικό Louis, αμφότερα συνήθη ονόματα στη Γερμανία και Γαλλία για βασιλιάδες και ηγεμόνες.
Απεβίωσε στο Παρίσι σε ηλικία 45 ετών και θεωρείται, αν και το κράτος του διαμοιράστηκε στους τέσσερις γιους του σύμφωνα με την φραγκική παράδοση, ότι δημιούργησε τις οργανωτικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ανάδειξη, περίπου 300 χρόνια αργότερα, του Φραγκικού κράτους του Καρόλου του Μεγάλου.
Με αυτό τον τρόπο οι Φράγκοι έγιναν το πρώτο γερμανικό φύλο που καθολικορθόδοξα εκτριαδοθεϊστηκε και στη συνέχεια κατάκτησε τα άλλα γερμανικά φυλα και επέβαλε τον Τριαδικό Καθολικισμό ως επίσημη και μοναδική θρησκεία όλων των κατακτήσεών, τις οποίες έκαμε δια της υποστηρίξεως και μηχανοραφημένης ευλογίας του Πάπα και των Καθολικών επισκόπων του στις ρωμανικές επαρχίες της Γαλίας, Ιταλίας και Ισπανίας όπου δούλευαν προδοτικά και πλανούσαν τον λαό με λειψανολατρείες και λοιπές ειδωλολατρείες εις βάρος των αντιτριαδιστών Βησιγότθων και Λογγοβάρδων που ειχαν υπο τον έλεγχό τους τις χώρες αυτές.
Χαρακτηριστικός ο πρόλογος του Lex Salica (Σαλικός νόμος)...Η πρώτη γραπτή κωδικοποίηση των παραδοσιακών νόμων των Φράγκων χρονολογείται επί του Χλωδοβίκου Α΄ κατά τον 6ο αιώνα, η οποία περιλάμβανε 75 άρθρα, τα 10 από τα οποία αποδίδονται στον ίδιο. Η παλαιότερη χρονολογία σύνθεσης του Σαλικού Νόμου ήταν πιθανότατα μεταξύ των ετών 507-511.
"των φράγκων επιφανή λαέ
απο τον ίδιο τον Θεό δημιουργημένε,γενναίε στα όπλα...
σωματικά ευγενή,
αλώβητης αγνότητας,
εκλεκτής μορφής,
τολμηρέ,γρήγορε και σφοδρέ,
στην καθολική πίστη προσηλυτισμένε,
ελευθερε αιρέσεων..."
Οι Σάλιοι είναι η φυλή εκείνη των Φράγκων που υπερίσχυσε και καθυπόταξε τις άλλες.Αυτοί ήταν οι πρώτοι και μόνοι απο όλα τα γερμανικά φύλλα που προσηλυτίσθηκαν στον παπικό καθολικισμό ...όλα τα άλλα γερμανικά φύλα ήταν αντίθετα στην τριαδική καθολική ορθοδοξία καθόσον ο Ουλφίλας είχε πρώτος κηρύξει τον Ιουδαιοχριστιανικό αληθή Μονοθεϊσμό στους Γότθους τον 3 αι.
Οι πάπες χρησιμοποίησαν την δύναμη ως κίνητρο για τον προσηλυτισμό των παγανιστών Φράγκων...ότι δηλ η δύναμη των λειψάνων και η λατρεία των αγίων ήταν μεγαλύτερη, υπερφυσικότερη των υπερφυσικών... απο την παγανιστική λατρεία των τοτέμ, της ειδωλοποίησης της φύσης ,της μαγείας και των ειδωλολατρικών θρησκευτικών τελετών... Πιο αποτελεσματική ήταν η επίδραση της υπερίσχυσης στον πόλεμο όσων είχαν προσεταιρισθεί την καθολιστική ιδέα του Πάπα ως αντιπροσώπου του Χριστού επι της γης και άρα καθολικού νικητή και κατακτητή όλης της γης!
Με τους Φράγκους υποχείρια εκτριαδίσθηκαν όλα τα Γερμανικά φύλα μέσα απο ραδιουργίες κυρίως μέσω των γυναικών των βασιλέων τους. οι οποίες όλως συμπτωματικώς τύχαιναν να έχουν δεχθεί πρώτες αυτές την τριαδική παπική πίστη και σύστηναν στους συζύγους-βασιλεις τους την αποδοχή του Τριαδικού Καθολικισμού για να έχουν πάντοτε νίκες... , προδοσίες, δολοφονίες, παραχαράξεις, αυθαιρεσίες, αθεοφοβίες γενικές και καθολικές.
Με την βίαιη επικράτηση του καθολικισμού στα γερμανικά φύλα μέσω των Φράγκων έγινε πραγματικότητα η Αγία Ρωμαική αυτοκρατορία του γερμανικού εθνους και έχουμε πλέον σύζευξη γερμανικού εθνικισμού με ρωμαιοκαθολικισμό. Ετσι εκλαμβάνεται πλέον ο χριστιανισμός στην Ευρώπη ως καθολικός ορθόδοξος δηλ τριαδικός! Ταυτίζεται δηλ η έννοια του χριστιανισμού με την δογματικά κατασκευασμένη έννοια της καθολικορθόδοξης τριαδοθεϊας αντί της χριστιανικής μονοθεϊας η οποία εκδιώχθηκς ως αιρετική !
Οι καθολικοποιημένοι Φράγκοι εξέλαβαν αμέσως τους εαυτούς τους σαν τον ιδιαίτερα προτιμώμενο εκλεκτό λαό του Θεού-στη θέση του λαού Ισραήλ και δια ιερού πυρός και ιερού σιδήρου επέβαλαν τον γενικό εκτριαδισμό των Γερμανών και έτσι καθολικοποιήθηκε η καθολικορθόξα χριστεπώνυμη Ευρώπη! έκαμαν δηλ .μιά καθολικορθόξη σαρία, έναν " ιερό" πόλεμο βιαίου προσηλυτισμού στον Τριαδικό Καθολικισμό!
Το αρχαίο ελλην κείμενο στο Ευαγγέλιο του απ Ιωαννη αναφέρει οτι "ο εν αρχη θεός λόγος ητο προς τον Θεό " και εστι φανερώνει την δευτερη ξεχωριστή θεία προσωπικότητα του Μονογενούς θεού Υιού , η οποια ηταν στραμμενη προς τον Θεό Πατερα έτοιμη να υλοποιήσει την εμπνευση του Θεού Πατρος Του που ηταν η Δημιουργία των πάντων και γι αυτό ο Υιός του Θεού ο Μονογενής ονομάζεται απο τον απ.Ιωάννη ως Λόγος/Αίτιος της Δημιουργίας και αυτό αποτελούσε το κήρυγμα του Μονοθεϊστή Ουλφίλα ο οποιος εγραψε την Γοτθική Βίβλο,την αρχαία Γερμανική δηλ. η οποία δεν ειχε καμία σχεση με την μεταγενέστερη μετάφραση του Λούθηρου που απέδωσε τον Λόγο ως λέξη (wort) και αυτό επειδη ο Λόυθηρος εκανε την μεταφραση του απο την Λατινική -Παπική μετάφραση-παράφραση Βουλγάτα / και έτσι το κύρηγμα της αυτονομαζόμενης Μεταρρύθμισης ταυτίσθηκε με το ψευδοχριστιανικό τριαδοθεϊστικό κήρυγμα του Πάπα !
Πόσο μεγάλη-κρίσιμη-κομβική σημασία είναι η ορθή διδαχή, ερμηνεία του αρχαίου ελλην κειμένου στην πίστη την αγία την μόνη αγιάζουσα τους υπηρετούντες αυτήν,που είναι μόνο οι ανεπηρρέαστοι απο την ανθρωποθεολογική διδαχή και εμμένοντες στην άπαξ παραδοθεία αγία γεγραμμένη εντολή του θείου λόγου !
Πληροφ πρόσθετη απο βικιπαιδεία περί Απολογητών ...
{στη θεολογίας των Απολογητών μπορεί να καταλογισθεί το δόγμα περί υποταγής (subordinatio) του Υιού στο Θ. Πατέρα}
Τούτη η πληροφορία σημαίνει ότι το 2ο αιώνα ίσχυε η πίστη στη ξεχωριστή προσωπικότητα του Λόγου/Υιού του Θεού προ της Δημιουργίας απο τον Θεό Πατέρα,δεν υπήρχε δηλ η τριαδικοθεϊστική ενσωμάτωση που το τριαδικό δόγμα εισήγαγε απο τον 3ο αιώνα σαν εφευρεση αντιλογίας εναντίον της θέσης του Αρείου!
Συμπέρασμα ο Ουλφίλας εκήρυτε όχι τριαδικό θεό αλλά τον ένα Θεό του Αβραάμ αλλα και του Χριστού! Δεν κήρυττε δηλ ότι ο Χριστός ήτο ο Θεός αλλά ενας μονογενής θεός Υιός,οπως αναφέρεται στο αρχ κειμενο Ιωαν α΄18(="μονογενής θεός υιός ο ων εις τον κόλπο του Πατρός") που εκένωσε την θεία του φύση και έγινε ο τέλειος αναμάρτητος άνθρωπος που θυσιάστηκε για την σωτηρία των ανόμων ανθρώπων!
Μετά λειτούργησαν οι Σκωτοι-Ιρλανδοι καθολικοί τριαδικοποιησης που εκτριαδισαν-οχι εκχριστιανισαν την τότε Ευρωπη .
Μη ξεχνάμε επίσης ότι εξ Αγγλίας-Σκωτίας και Ιρλανδίας διεδώθη μέσω όχι των αποστόλων του Χριστού αλλά των αποστόλων του καθολικού τριαδοθεϊσμού το δόγμα -τι άλλο-παρα της παπικής τριάδος εις τους λαούς της Ευρώπης που ήταν τα γερμανικά φύλα που είχαν κατακτηθεί απο τους Φράγκους με την υποστήριξη και την ευλογία του πάπα Γρηγορίου και στην ουσία τριαδοκαθολικοποιήθηκε η Ευρώπη καθόσον όλη η Ευρώπη δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τα διάφορα γερμανικά φύλα που ζούσαν στα ηπειρωτική ευρωπαϊκή χώρα.
Ο πάπας Πελάγιος (579-590)ζήτησε την βοήθεια των ορθόδοξων-καθολικών τριαδοθειστών Φράγκων για να αντιμετωπίσει του αιρετικούς μονοθεϊστές Λογγοβάρδους που απο το 565 είχαν την κυριαρχία στην Ιταλία. Αυτός ζήτησε την μεσολάβηση των Φράγκων μέσω του επισκόπου Αυναχάριου της Ωξερ για την αναγνώριση της εκλογής του και την διάσωση της εκκλησίας απο τους Λογγοβάρδους. Αυτό πρακτικά σήμαινε εκτός απο την αιτούμενη προστασία των Φράγκων ηγεμόνων να προστατευθεί πάσει θυσία η ορθόδοξη τριαδοθεία και την ενεργή επεκτατική συνεισφορά τους στην ίδρυση ναών και μοναστηρίων σε όλη την Ευρώπη.
Εκτός όμως απο τον πάπα και οι τριαδοθειστές Βυζαντινοί παρότρυναν τους ομόδοξους πλέον Φράγκους σε εκστρατείες εναντίον των αιρετικών Λογγοβάρδων. "Η υποστήριξη της Ρώμης απο τους Φράγκους με αφορμή την υπεράσπιση των εδαφών της Ιταλίας γίνεται πλέον γνώρισμα της πολιτικής που θα ασκούσε ο ορθόδοξος επικεφαλής της ρωμαικής εκκλησίας και θα αποδεχθούν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες με τις ορθόδοξες πεποιθήσεις" απο βιβλίο Βυζάντιο και οι απαρχές της Ευρώπης /Μαρία Λεοντσίνη
και επίσης έγινε πλέον πασιφανές ότι "το πεδίο συνάντησης του Βυζαντίου με την Δύση στις αρχές του 7ου αι.ήταν αποκλειστικά η ορθόδοξη πολιτική και η δογματική σύμπλευση με τον πάπα της Ρώμης. Αυτό ήταν πάντοτε το πάγιο αίτημα της ορθόδοξης συγκλητικής αριστοκρατίας της Κων/ληςη οποία πάντοτε επιδείκνυε την ρωμαϊκή της καταγωγή και την έυνοιά της στον πάπα" σ.80
Ο διάδοχος του πάπα Πελάγιου ο Γρηγόριος (590-604) χρησιμοποίησε διπλωματία με του Λογγοβάρδους όπως ακριβώς έκαμε και με τους Φράγκους μέσω αλληλογραφίς με την βασίλισσα Θεοδελίνδη συζ του βασιλιά των Λογγοβάρδων Αγιλούλφου ,η οποία εν τω μεταξύ μόλις είχε γίνει καθολική-ορθόδοξη και την οποία αποκαλούσε ο πάπας "excellentis-sima filia" σελ.81
ο Πάπας στόχο έχει την αποκάθαρση ολοκληρης της Δύσης απο τον παγανισμό αλλά κυρίως απο τον απόλυτο εχθρό που δεν είναι άλλος απο τον αποκαλούμενο Αρειανισμό αλλά στην ουσία ήταν ο Χριστιανικός μονοθεισμός που ανθούσε στους Λογγοβάρδους και σε όλα τα γερμαν φύλα! Εστειλε για αυτό τους απεσταλμένους της "αγίας έδρας του" να κηρύττουν την τριαδική ορθοδοξία και να ιδρύουν επισκοπές/μοναστήρια σε ολόκληρη την Ευρώπη απο την Βρετανία 'οπως προελέχθη έως της άλπεις και βέβαια αυτή η δραστηριότητα βρίσκει γόνιμο έδαφος καλιέργειας στη επιθυίμα των ηγεμόνων-γαιοκτημόνων-αριστοκρατών που επιθυμούσαν την ένταξή τους στον χριστεπώνυμο κόσμο του πάπα...
Με τον Γρηγόριο γίνεται πραγματικότητα ένα δυναμικό πρόγραμμα προσηλυτισμού όλων των γερμανικών λαών.Η ίδρυση μοναστηριών π.χ στο Λουξβιλ και στο Μπόμπιο απο τον καθολικό μοναχό Κολουμβάνο (άγιος ονομασθείς κοινής αποδοχής απο την τριαδοθειστική κοινότητα της Ετρώπης) όσο και απο τον μαθητή του Γάλλο , κοινό και αυτόν άγιο της τριαδοθειστικής θρησκείας που ίδρυσε το μοναστήρι του σαιντ Γκάλλεν (630) δεν εμποδίζεται απο τους Λογγοβάρδους (πάντοτε είχαν οι μονοθειστές ανοχή στην θρησκευτική διαφορετικότητα)
Με αρχή δηλ το βάπτισμα του Χλωδοβίκου ως πρώτου καθολικού ορθόδοξου Φραγκογερμανού βασιλιά δηλ υψηλού τριαδοθειστή παπικού εργαλείου και την σταδιακή ανάπτυξη της φραγκοπαπικής προσηλυτιστικής συνέργειας δια των απεσταλμένων μοναχών της α.έδρας εγένετο η τριαδικοποίηση της Ευρώπης. Το γεγονός της βάπτισης του Χλωδοβίκου χαρακτηρίζεται και απο την διαμαρτυρόμενη κοινότητα ως απαρχή του "χριστιανισμού" στην Ευρώπη και βέβαια ως πρωτεργάτες που έφεραν τον καθολικοποιημένο "χριστιανοσμό" στους Ευρωπαίους οι άγιοι μοναχοί Κολουμβάνος(Κολούμπα) και Γάλλος και οι συνεργοί τους
Οι Κέλτες-Γαλάτες εξελίχθησαν σε έναν απο τους δυναμικότερους φορείς διάδοσης του εκτριαδισμού της Ευρώπης και γενικότερα όλων των εθνών συμπεριλαμβανομένων και των πέραν του ατλαντικού εθνών της Αμερικής,όπου ως αποστελλόμενοι του καθολικισμού εκτριάδισαν και όχι εκχριστιάνισαν τους ντόπους ιθαγενείς!
Πολλοί "άγιοι της Καθολικής εκκλησίας,αν όχι οι περισσότεροι -υπήρξαν Κέλτες της Γαλατίας,της Ιβηρικής της Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Ιδιαίτερα σφριγηλή υπήρξε η Ιρλανδική τριαδική εκκλησία η οποία δημιουργήθηκε απο καθολικούς τριαδοαποστόλους και η οποία εξελίχθηκε σε μιά αυτοτελή τριαδικοθεϊστική δύναμη η οποία οχι μόνο επιβίωσε στο απώτατο β-δυτικό ακρο της ευρώπης αλλά επιτέλεσε τεράστιο τριαδικο-αποστολικό εργο ...Ιδρυτής της υπήρξε ο άγιος της καθολικής εκκλησίας Πατρίκιος περι το 450 μ.Χ ενας απο τους πλέον επίμονους τριαδο-αποστόλους στην Τριαδο-ιεραποστολική ιστορία, ο οποίος εκτριάδισε, εκαμε δηλ όπως τον εαυτό του ... τους γηγενείς Κέλτες -Ιρλανδούς τριαδικότερους των τριαδικών.
Το εργο του Πατρικίου συνέχισαν άλλοι τριαδικοί άγιοι όπως ο Κουλούμβας και Κολουμβάνος.
Ο Κολούμβας (απεβ 597μ.Χ) χρησιμοποίησε ως ορμητήριό του τη νησιωτική μονή της Ιόνας,στη δυτ.Σκωτία προκειμένου να ολοκληρώσει τον εκτριαδισμό των Σκώτων,των Ουαλλών και των Κορνουαλλών. Εισήλθε στην αγγλοσαξωνική περιοχή και διέδωσε την τριαδική θρησκεία στα βασίλεια της Νορθουμβρίας(ιδρυσε την περίφημη... μονή του Λιντισφαρν-της Μερκίας και της ανατολ.Αγγλίας . Ο Κολουμβάνος (απεβ 615) στράφηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη...και δίδαξε τον τριαδοθεϊσμό στους Βουργουνδούς της νοτιανατολ. Γαλατίας και στους Αλαμανούς Σουηβούς κοντα στις πηγες του Δούναβη. Οι μαθητές του "αγιοι και αυτοί της τριαδοθεϊας Γάλλος,Κιλλιανός και Εμμεραμ προχώρησαν μακρύτερα σε παγανιστικές χωρες των Βαυαρών και των Χάττων (Εσση) όπου ιδρυσαν τριαδοαποστολικά σχολεία μοναστήρια και όπου τελικά εξελίχθηκαν σε τριαδοεπισκοπές.... Αλλοι τριαδοαπόστολοι προερχόμενοι απο τον κύκλο των Κολουμβάνου Κολούμπα συνέχισαν το τριαδικό εργο αποστολής στη Γερμανία.Ο "αγιος" Βιλλιβρόδος...διέδωσε τον εκτριαδισμό στην Ολλανδία (Φρυσσία).
Ο Willibrond ξεκινώντας απο την Φρισία το 690 εγκαινιάζει την επίδραση του αγγλοσαξωνικού καθολικισμού στην ηπειρωτική Ευρώπη,την Γερμανία δηλ ως το εθνικό σύνολο των γερμανικών φυλών , η οποία επίδραση διαρκεί ως τον 9 αι. .Χειροτονείται αρχιεπίσκοπος των Φρισίων απο τον πάπα και με αυτό σηματοδοτείται οι απαρχές της Καρολίγγειας δυναστείας με την παπική έδρα. Ο Biscop απο την άλλη μεριά εγκαθίστατι στη Γερμανία όπου κερδίζει την εμπιστοσύνη πατρώνων καο αξιωματούχων,ακόμη και του ίδιου του Κάρολου Μαρτέλου.Ο Πάπας του αναγνωρίζει τις τεράστιες δυνατότητές του!!! και του εμπιστευεται την οργάνωση και αναμόρφωση της φραγκικής εκκλησίας γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την οριστική υπαγωγή της Γερμανίας στην αγία έδρα!!!!
Με αρχή την Φρισία η φραγκικη καθολικιστική κυριαρχία επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη μέσω των τριαδο-αποστόλων του καθολικισμού που ήσαν αγγλοσάξωνες-Ιρλανδοί και Σκότοι. Ο Πάπας συνέδραμε στο φραγκικό αυτόσχέδιο αναγορευοντας τον Willbord μητροπολίτη της Φρισίας.Ετσι ισχυροποιήθηκαν οι δεσμοί της φραγκικής μοναρχίας με την παποσύνη.Κοινές καρεκλες εγκόσμιας εξουσίας .
Ο Καρολος Μαρτέλος το 714επεξέτεινε την επιρροή του ανατολικά του Ρήνου καλλιεργώντας παράλληλα παράλληλα τις σχέσεις του με τις τριαδοαποστολές της Ρώμης και την ίδια την αγία έδρα!!!!με αποκορύφωμα την ονομασία του μοναχού Wynfrith σε Βονιφάτιο απο τον πάπα Γρηγόριο Β΄και την ανάθεση σε αυτόν της δύσκολης αποστολής του εκτριαδοθεϊσμού των Γερμανών , που διαβιούσαν ανατολικά του Ρήνου! (τριαδοθεισμού καλά ακούσατε και όχι βέβαια του εκχριστιανισμού των ΓερμανώΝ όπως θέλει να λέγει η εργαλειοποιημένη τριαδοθεϊστικά Ιστορία
Απο τις αρχές του 790 ειχαν αρχίσει συζητήσεις στην αυλή για την σύσταση μιάς αυτοκρατορίας καθώς κανένας άλλος ηγεμόνς δεν είχε στη κυριαρχία του μιά τόσο μεγάλη έκταση της Δυτ.Ευρώπης!!!Τα πράγματα εξελίχθηκαν ραγδαία όταν το 798 οι άρχοντες της Ρώμης συνέλαβαν τον παπα Λέοντα Γ΄(795-816) και τον καταδίκασαν ως αιρετικό.!!! Προφανώς οι άρχοντες Λομβαρδοί ήταν Αντιτριαδιστές, αφού οι Λομβαρδοί ακολουθούσαν τον αληθη Ιουδαιοχριστιανικό Μονοθεϊσμό που ειχαν απο παλιά μάθει μέσω του Ουλφίλα και όχι τον καθολιστικό τριαδοθεϊσμό των παπών . Ο Λέων ζήτησε την βοήθεια του Καρλομάγνου ο οποίος βάδισε προς την Ρώμη,συγκάλεσε Σύνοδο και μετα απο συνοπτικές διαδικασίες υποχρέωσε τους άρχοντες να αποσύρουν τις κατηγορίες περι αιρέσεως του πάπα..Τα Χριστούγεννα του 800 ο Καρλομάγνος φάνταζε ο απόλυτος κύριος της Δύσης και ενώ σηκονώταν α[π την ...γονυκλισίατης προσευχής....ο πάπας Λέων Γ΄τον έστεψε Αυτοκράτορε και Αυγουστο υπο τις επευφημίες του κλήρου.Ο Καρλομάγνος δεν αρκέστηκε στην αναγόρευση αυτή και το 802 στέφθηκε ο ίδιος αυτοκράτορς στο Ααχεν,λαμβάνοντας το στέμμα απο παρευρισκόμενο ...μοναχό!!!!
Βλέπουμε λοιπόν ότι ιστορικά τεκμαίρεται ότι η αρχή της πίστης των Γερμανών δεν ήταν τριαδοθεϊσμός αλλά Ιουδαιοχριστιανικός Μονοθεϊσμός, διότι αυτό κήρυξε ο Χριστός και οι απόστολοί Του την αγιωτατη πίστη στον Μοναδικό Θεό και Πατέρα Αυτού μέσω της θυσίας Του υπέρ όλων ανθρώπων!
Η αλλαγή και η αλλαξοπιστία απο τον Μονοθεϊσμό στην τριαδοθεϊα εγένετο με την επιβολή του καθολικισμού-ορθοδοξισμού κυρίως απο τους Φράγκους οι οποίοι πρώην Μονοθειστές μετεστράφησαν εις τον τριαδο-παπισμό απο την σύζυγο του βασιλιά τους Χλωδοβίκο ,την Κλωτίλδη που την είχε προσηλυτίσει ο πάπας Λέων...
Ο Καρλομάγνος ήταν ο υπηρέτης,εδραιωτής με το αζημίωτο...της συνένωσης των Γερμανικών φύλλων κάτω απο την εξουσία της " αγίας έδρας" και γι αυτό χρίσθηκε απο τον Πάπα ως άγιος αυτοκράτωρ και εγκαθίδυσε την αγία Ρωμαική αυτοκρατορία.
Ας σημειώσουμε την πρακτική πως εξ-ορθοδοξι-ζόντουσαν δηλ εκτριαδιζόντουσαν οι αιρετικοί μονοθειστές βάρβαροι που ήδη ειχαν εκχριστιανισθεί με το κήρυγμα του Ουλφίλα και των συνεργατών του στην μονοθειστική πίστη ,την άπαξ παραδοθείσα στους αποστόλους του Χριστού και την οποία μετέδωσε σε όλα τα Γερμανικά φύλλα πρώτος ο Ουλφίλας με την Γοτθική μετάφρασή του που έκαμε εκ του αρχαίου ελλην.κείμενου!
Τι έκαμαν δηλαδή οι ορθοδοξίζοντες πάπες και παπάδες,ανατολής και δύσης προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν του βασιλείς των διαφόρων Γοτθικών φυλλών και έτσι μαζί με τον βασιλιά πήγαινε πακέτο και ο λαός του βασιλιά! Ένα απο τα ιστορικά παραδείγματα αυτής της πρακτικής ήταν ο προσηλυτισμός του Βησιγότθου βασιλιά Ρεκαρέδου στην Ισπανία που εν μία νυκτί έγινε τριαδοθειστής ορθόδοξος απο μονοθειστής αιρετικός και έτσι διέταξε να καούν όλα τα αιρετικά αντιτριαδικά συγγράμματα και όλος ο λαός να διαταχθεί να γίνει ορθόδοξος δηλ τριαδοθειστής,να ασπασθεί την κοινή ορθόδοξη τριαδοθεία ώστε να βασιλεύει τα πάντα εν πάσει η παπική αλλά και η παπαδιστική αυθεντία !
Συνέβαινε στην ουσία μία αλλοίωση πίστης,ένα πισωγύρισμα ... απο τον γνήσιο Μονοθεισμό που μετέδωσε ο Ουλφίλας στους Γερμανούς παγανιστές ειδωλολάτρες στον πλαστό τριαδοθεισμό ! Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο καθολικός πάπας και ο βυζαντινός πάπας έγιναν εμπόδιο στον αληθή εκχριστιανισμό των Γερμανών και κατίσχυσαν επ αυτούς και τους δουλαγώγησαν με την προδοτική σύμπραξη των πολιτικών ηγετών τους στην ένταξή τους δια της θρησκευτικής πολιτογράφησης στην ενιαία αγία τριαδική πανευρωπαική αυτοκρατορία!Μία αγία αναμορφωμένη τριαδική θρησκευτοκρατορία !
Έτσι λοιπόν έχουμε στην Ευρώπη να κυριαρχεί απ'ακρου εις άκρον Μία Αγία τριαδική εθελοθρησκεία η οποία περιλαμβανει δύο μέρη... την δυτική τριαδική ορθοδοξία και την ανατολική τριαδική ορθοδοξία! Πας μη τριαδιστής απαγορευεται παντοιτρόπως η αιρετική ύπαρξή του και εκκαθαρίζεται εξοβελιζόμενος ή οβελιζόμενος εν καμίνω. Τότε αρχίζει ο πραγματικός μεσαίωνας του σκότους εναντίον όλων εκείνων που δεν έκλιναν γόνυ στην εξουσία του πάπα. Τότε οι παπες δρούσαν ανεξέλεγκτα και φονευαν,εδίωκαν,έκλαιβαν,πόρνευαν χάριν αισχρού κέρδους.Δεν υπήρχε φραγμός στην ασυδοσία τους η οποία ήταν τόσο πλέον εμφανής και ειδεχθής ώστε μέσα στις τάξεις του καθολικισμού αρχίζει να εμφανίζεται ως λογική αντίδραση η έννοια της μεταρρύθμισης του καθολικού πρακτέου! άρχισε μία κίνηση που διακήρυσσε την ανάγκη μεταρρύθμισης του καθολικισμού που είχε περιπέσει εξ αιτίας της ασυδοσίας των παπών εις τα έσχατα των εσχάτων μιάς θρησκόληπτης εξουσίας που πρέπει να έχει και την καλή φήμη και την έσωυεν και έξωθεν καλή μαρτυρία. Ο Λούθηρος τόλμησε να κάμει ένα βήμα πολύ παραπάνω απο το μετέωρο βήμα των καθολικών μεταρρυθμιστών και μάλιστα να συνδέσει αυτή του την κίνηση με πολιτκή υποστήριξη Γερμανών ηγεμόνων που είδαν μιά ευκαιρία να αυτονομηθούν απο την παπική επικυριαρχία...
Ο Γιανσενισμός πριν απον Λουθηρο ήταν μεταρρυθμική κίνηση μέσα στις τάξεις του καθολικισμού ....και ο ίδιος ο Λούθηρος δεν είχε κατά νου να κάμει μιά νέα εκκλησία-αλλαγή δηλ στη δογματική πίστη αλλά να αντιστρατευθεί τη διεφθαρμένη θρησκόληπτη πρακτική του Πάπα και των καρδιναλίων του. Δεν ήταν δηλ μιά αίρεση διότι αυτή απαιτεί διαφορετικότητα στο δόγμα...και ως είπαμε αιρετικός ήταν αυτός που αντιτίθετο στην τριαδική ορθοδοξία!
Ποιοι είναι ιεραπόστολοι του Ιησού Χριστού και ποιοι τριαδο-αποστολοι του κόσμου
Ο Χριστός είπε ..."Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν διά να κάμητε ένα προσήλυτον, και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών.Ουαί εις εσάς, οδηγοί τυφλοί..."
Ιεραπόστολος είναι αυτός που στέλνεται από τον Χριστό...όχι από κάθε δόγμα και μάλιστα τριαδικό διότι έτσι λέγεται τριαδο-αποστολος που αγωνίζεται να κάνει προσηλυτους σε όλο τον κόσμο και τους κάνει όχι βέβαια χριστιανούς αλλά τριαδιανούς.
Αυτό εκαμαν πάντοτε οι τριαδο-απόστολοι εκτριάδιζαν τους ιθαγενεις των αποικιών που πήγαιναν, διότι τριαδα τους εκήρυταν και όχι Χριστόν και την ανάσταση οπως κήρυτταν οι απόστολοι του Χριστού !
Οι τριαδο-απόστολοι απέστειλαν εαυτούς να δουλαγωγήσουν τα θυματά τους να τα προσηλυτίσουν στην αγία τριαδική θρησκευτοκρατορία των εθνών, την αυτονομαζόμενη καθολική-ορθόδοξη των παπών ανατολικών και δυτικών....και οι οποίοι είτε με βία ειτε με δόλια μεσα υπέκλεπταν την καρδία των ακάκων δηλ των ανυποψίαστων θυμάτων τους .
Η Δυτική παπική καθολική τριαδο-θρησκευτική εξουσία μαζί με την ομόδοξη εξ ανατολής τριαδο-ορθόδοξη θρησκευτική εξουσια αλλά και μαζί με την Γερμανο-προτεσταντικη τριαδική θρησκ.εξουσια ... εγκαθιδρυθησαν με τα ιερατεία και τις ιεραποστολές τους ως εγκόσμιες θρησκευτοκρατοριες όχι ασφαλώς ενος Αληθινού Ειρηνικού Χριστιανισμού όπως αυτός κηρύχθηκε από τον Χριστό, ο οποίος ήταν κατά σαρκα Ισραηλίτης Μονοθεϊστης , αλλά ενός Εθνοτριαδοθε-ι-σμου , ενός δηλ. Τριαδικού Ψευτοχριστιανισμου ο οποίος κηρύχθηκε απο τριαδολάτρες εθνικούς ψευδοιεραποστόλους.
Όλοι λοιπόν οι Εθνικοί Τριαδο-ειδωλο-λατρες κατεξουσιαστες χρησιμοποίησαν καταχρηστικά το όνομα του Χριστού και έγιναν δόλιοι κήρυκες ενός οικουμενικα βασιλευοντος Τριαδικου Αντιχριστιανισμου.... έγιναν δηλ. απόστολοι εθνικής τριαδοθεϊας ήτοι τριαδοαπόστολοι. και όχι βεβαίως του Χριστού Ιεραποστολοι !
Το ίδιο συμβαίνει μέχρι σήμερα οι άνθρωπου εκτριαδίζονται όχι εκχριστιανίζονται καθώς γίνονται ίδιοι ή και χειρότεροι με τους τριαδικο-διδάσκαλούς τους . Πάντοτε με πρόσχημα τις αγαθοεργίες και την παροχή ιατρικής βοήθειας ...πάντοτε με "καλές" προθέσεις γιατί ηθελαν την σωτηρία της αθανατοποιημένης ψυχής τους.
Βλέπετε οι εθνικοί όχι μόνο τριαδικοποίησαν τον Θεό αλλά και αθανατοποίησαν την ψυχούλα τους για να μη εχουν ανάγκη τον Θεό που ανασταίνει τους νεκρούς αλλά να εχουν ανάγκη την αθάνατη εθελοθρησκεία τους...
Πάντοτε ήθελαν το "καλό" όλων των θυμάτων τους , είτε να μη καιγονται στα καζάνια οι προσηλυτιζόμενοι εις την τριαδική θρησκεία ή εν ανάγκη όσον αφορά τους αντιδρώντες εις τον εκτριαδισμό ,να καίνε οι ίδιοι οι τριαδοαπόστολοι το αμαρτωλό σώμα των αντιφρονούντων για να σωθεί η αθανατοποιημενη ψυχή τους!
Είναι ανάγκη λοιπόν όσοι λυπούμεθα με αυτή την θλιβερή κατάσταση ενός κόσμου εκτριαδισμένου ήτοι εθελοθρησκευτικά ενταφιασμένου... να διαχωρίσουμε την θέση μας και να δώσουμε την διαμαρτύρηση που θέλει ο Θεός ήτοι να μαρτυρήσουμε για τον Υιό του Θεού ,τον Χριστό και να πούμε την καθαρή ανόθευτη Αλήθεια του Ευαγγελίου Του που μόνο αυτή μπορεί να ελευθερώσει τους ανθρώπους απο τον θρησκόληπτο ενταφιασμό τους.
Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να μεινουμε αδρανείς μπροστά στη μεθοδευμένη εξαπάτηση που προσφέρουν τα δόγματα των ανθρώπων ούτε εννοείται να συνευδοκούμε και να συναυλιζόμεθα με τους εργαζομένους την απείθεια διότι ετσι γινόμαστε συνκοινωνοί της ενοχής τους.
Το δόγμα της τριαδικοποιησης του Θεού δεν είναι αποστολική παράδοση αλλά παράδοση των εθνικών που όχι μόνο δεν εδέχθησαν την γεγραμμενη μαρτυρία των Αποστόλων του Χριστού αλλά και αλλοίωσαν το Ευαγγέλιο κηρύττοντας εαυτους και τους συνεργούς τους.
Αντι-Ιουδαιοχριστιανισμός = Εθνοτριαδοθεϊσμός
Ο σωστός ορος ειναι αντι-ιουδαϊσμός και οχι αντισημιτισμός καθως και αλλοι λαοι εκτός των Εβραιων ειναι σημιικης καταγωγής.
αιτια και ριζα του κακού που λέγεατι αντι0ιουδαϊσμός ή αντι-εβραισμός η πω ς οι ανθρωπο γινονται αντι-Ισραηλίτες .
εδω αν λαβουμε υπ όψη μας οτι αληθινοί Ισραηλίτες είναι σαν τον Ναθαναήλ που ηταν μαθητής του Χριστού και πως αυτόν ονόαμσε ο Χριστός να ενας αληθινός Ισραηλίτης ,τοτε ευνόητο ειναι το συμπερασμα οτι αληθινοί Ισραηλίτε ειναι οι μαθητευοντες εις την Διδαχή του Χριστού δηλ οι αληθινοί Χριστανοί ! οπως ξερουμε ο τίτλος χριστιανός εμφαν΄λισθηκε στην αντιόχεις και βεβαια ηταν ονομα που εδιδαν στους μαθητές του Χριστού.
πανω σ αυτό εχουμε και την ρηση του απ Παυλου που ονομάζει τους Χριστιανούς ως σωζώμενους πιστούς Ισραηλιτες...βλ καλιαελαία του Θεού και ουτω πας Ισραηλ σωθήσεται.
ετσι λοιπον αντιισραηλίτες ειναι οι εναντιούμενοι στην Χριστανική Διδαχή του Χριστού ή της Διδαχή του πνευματος της Αληθείας και αυτοί καταπρωτον ηταν οι Φαρισαϊζοντες και σαρκικοί απειθεις Ισραηλίτες οι οποιοι ονομαζονται αποστάτες .
Αποστασία συνεβαινε εις τον λαό Ισραήλ οταν οι Ισραηλίτες λατρευαν αλλους θεούς εκτός του μονου αληθινού Θεού .
αν κανουμε χρονική αντιστοιχιση με τις διωξεις που οι αληθινοί Ισραηλίτες διώκονται απο τους αυτοαποκαλούμενους χριστεπωνυμους τριαδοθεϊζοντες ,τότε θα δούμε οτι η κυρια αιτία διωξης των αληθινων Ιραφηκλιτων=αληθινων Χριστιανων μονοθεϊστων ειναι απο τους τριαδοθεϊστάς η τριαδολάτρες εθνικους....
Όπως εξήγησε η καθηγήτρια στο Τμήμα Εβραϊκής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Χάιφας, Μίνα Ρόζεν, ο ελληνικός αντισημιτισμός έχει τις ίδιες ρίζες με κάθε άλλον αντισημιτισμό. Πηγάζει από τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και συγκεκριμένα την παμπάλαια κατηγορία ότι οι Εβραίοι ευθύνονται για τη θανάτωση του Χριστού. “Και αυτό συνεχίζεται ακατάπαυστα. Κάποτε ο αντισημιτισμός παίρνει μια εθνικιστική μορφή, την άλλη πάλι μια οικονομική. Η βάση όμως είναι τα θεμελιώδη πιστεύω και οι παραδόσεις των ανθρώπων. Αν τους λέγεται ξανά και ξανά ότι οι Εβραίοι σκότωσαν τον Χριστό, δηλαδή τον Κύριό τους, τότε τι άλλο μπορείς να περιμένεις με κάτι τέτοια;”
Ο σωστός ορος ειναι αντι-ιουδαϊσμός και οχι αντισημιτισμός καθως και αλλοι λαοι εκτός των Εβραιων ειναι σημιικης καταγωγής.
Ο αντισημιτισμός κατά τον Μεσαίωνα φαίνεται πως έχει κυρίως θρησκευτική και οικονομική βάση. Όταν ο Τριαδοθεϊσμός αυτονομάσθηκε "Χριστιανισμός "υπο των ιδίων τριαδοθεϊστων εθνικών της Ευρώπης και ετσι έγινε επίσημη θρησκεία του κράτους, η εχθρότητα των Εβραίων κατά του Χριστιανισμού αποτέλεσε πρόσχημα αποκλεισμού τους. Ο εθνοτριαδοθεϊσμός είδε τον Ιουδαϊσμό ως εχθρική θρησκεία.
Η πολιτική της Τριαδοθεϊστικής Ευρωπης του Μεσαίωνα δίωξε τους Εβραίους απαγορεύοντας την επιγαμία και επέβαλε οικονομικούς περιορισμούς. Αυτοί οι νόμοι που επιβλήθηκαν από την τριαδοθεϊστική θρησκεια προκάλεσαν ένα εκτεταμένο ρεύμα αντισημιτισμού καθως ως μονοθεϊστές Ιουδαίοι εθεωρούντο απο τους τριαδοθεϊστες ως θεοκτόνοι ... άνθρωποι δηλ που δολοφόνησαν τον θεό τους και αρα είναι ειδεχθη μιάσματα τα οποια μολύνουν με την υπαρξή τους στο καθαγιασμένο τριαδοθεϊστικό περιβαλλον της Ευρωπης.
Καθώς, μάλιστα, στους Χριστιανούς απαγορευόταν να δανείζουν χρήματα με τόκο, οι Εβραίοι, που δεν είχαν τέτοια απαγόρευση, ενσάρκωναν την εικόνα των κακών τοκογλύφων.
Οι κατηγορίες πως οι Εβραίοι σκότωναν τα παιδιά και χρησιμοποιούσαν το αίμα τους για την παρασκευή του άζυμου άρτου αναπτύχθηκαν κυρίως στα χριστιανικά μεσαιωνικά κείμενα.
Η σταυροφορία, που υποκινήθηκε από μια ομιλία του Πάπα Ουρβανού ΙΙ το 1095, οδήγησε στη σφαγή χιλιάδων Εβραίων "απίστων".
Με τη σειρά του ο πάπας Γρηγόριος ΙΧ τυπικά καθιέρωσε την Ιερά Εξέταση το 1233 προκειμένου να καταπολεμήσει τις αιρέσεις. Η Ιερά Εξέταση τυπικά δεν στόχευσε στους Εβραίους, αλλά κατά τα μέσα του 13ου αιώνα το Ταλμούδ θεωρήθηκε βλάσφημο και τα δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης λογόκριναν και κατέστρεψαν εβραϊκά κείμενα. Ακόμα και αυτές οι ενέργειες ήταν σχετικά ήπιες σε σύγκριση με εκείνες της ισπανικής Ιερής Εξέτασης.
Οι Ισπανοί ιεροεξεταστές βασάνισαν, εκτέλεσαν και απέβαλαν τελικά τους Εβραίους και τους Εβραίους-Marranos που είχαν βίαια προσηλυτιστεί αλλά πιστευόταν ότι ασκούσαν κρυφά τον Ιουδαϊσμό. Οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από διάφορα κράτη σε όλη τη δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του πρώιμου κυρίως Μεσαίωνα, τη χειρότερη ίσως περίοδο για τους Ευρωπαίους Εβραίους μετά τις διώξεις της δεκαετίας 1930-40.
αιτια και ριζα του κακού που λέγεατι αντι0ιουδαϊσμός ή αντι-εβραισμός η πω ς οι ανθρωπο γινονται αντι-Ισραηλίτες .
εδω αν λαβουμε υπ όψη μας οτι αληθινοί Ισραηλίτες είναι σαν τον Ναθαναήλ που ηταν μαθητής του Χριστού και πως αυτόν ονόαμσε ο Χριστός να ενας αληθινός Ισραηλίτης ,τοτε ευνόητο ειναι το συμπερασμα οτι αληθινοί Ισραηλίτε ειναι οι μαθητευοντες εις την Διδαχή του Χριστού δηλ οι αληθινοί Χριστανοί ! οπως ξερουμε ο τίτλος χριστιανός εμφαν΄λισθηκε στην αντιόχεις και βεβαια ηταν ονομα που εδιδαν στους μαθητές του Χριστού.
πανω σ αυτό εχουμε και την ρηση του απ Παυλου που ονομάζει τους Χριστιανούς ως σωζώμενους πιστούς Ισραηλιτες...βλ καλιαελαία του Θεού και ουτω πας Ισραηλ σωθήσεται.
ετσι λοιπον αντιισραηλίτες ειναι οι εναντιούμενοι στην Χριστανική Διδαχή του Χριστού ή της Διδαχή του πνευματος της Αληθείας και αυτοί καταπρωτον ηταν οι Φαρισαϊζοντες και σαρκικοί απειθεις Ισραηλίτες οι οποιοι ονομαζονται αποστάτες .
Αποστασία συνεβαινε εις τον λαό Ισραήλ οταν οι Ισραηλίτες λατρευαν αλλους θεούς εκτός του μονου αληθινού Θεού .
αν κανουμε χρονική αντιστοιχιση με τις διωξεις που οι αληθινοί Ισραηλίτες διώκονται απο τους αυτοαποκαλούμενους χριστεπωνυμους τριαδοθεϊζοντες ,τότε θα δούμε οτι η κυρια αιτία διωξης των αληθινων Ιραφηκλιτων=αληθινων Χριστιανων μονοθεϊστων ειναι απο τους τριαδοθεϊστάς η τριαδολάτρες εθνικους....
Όπως εξήγησε η καθηγήτρια στο Τμήμα Εβραϊκής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Χάιφας, Μίνα Ρόζεν, ο ελληνικός αντισημιτισμός έχει τις ίδιες ρίζες με κάθε άλλον αντισημιτισμό. Πηγάζει από τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και συγκεκριμένα την παμπάλαια κατηγορία ότι οι Εβραίοι ευθύνονται για τη θανάτωση του Χριστού. “Και αυτό συνεχίζεται ακατάπαυστα. Κάποτε ο αντισημιτισμός παίρνει μια εθνικιστική μορφή, την άλλη πάλι μια οικονομική. Η βάση όμως είναι τα θεμελιώδη πιστεύω και οι παραδόσεις των ανθρώπων. Αν τους λέγεται ξανά και ξανά ότι οι Εβραίοι σκότωσαν τον Χριστό, δηλαδή τον Κύριό τους, τότε τι άλλο μπορείς να περιμένεις με κάτι τέτοια;”
Ο σωστός ορος ειναι αντι-ιουδαϊσμός και οχι αντισημιτισμός καθως και αλλοι λαοι εκτός των Εβραιων ειναι σημιικης καταγωγής.
Ο αντισημιτισμός κατά τον Μεσαίωνα φαίνεται πως έχει κυρίως θρησκευτική και οικονομική βάση. Όταν ο Τριαδοθεϊσμός αυτονομάσθηκε "Χριστιανισμός "υπο των ιδίων τριαδοθεϊστων εθνικών της Ευρώπης και ετσι έγινε επίσημη θρησκεία του κράτους, η εχθρότητα των Εβραίων κατά του Χριστιανισμού αποτέλεσε πρόσχημα αποκλεισμού τους. Ο εθνοτριαδοθεϊσμός είδε τον Ιουδαϊσμό ως εχθρική θρησκεία.
Η πολιτική της Τριαδοθεϊστικής Ευρωπης του Μεσαίωνα δίωξε τους Εβραίους απαγορεύοντας την επιγαμία και επέβαλε οικονομικούς περιορισμούς. Αυτοί οι νόμοι που επιβλήθηκαν από την τριαδοθεϊστική θρησκεια προκάλεσαν ένα εκτεταμένο ρεύμα αντισημιτισμού καθως ως μονοθεϊστές Ιουδαίοι εθεωρούντο απο τους τριαδοθεϊστες ως θεοκτόνοι ... άνθρωποι δηλ που δολοφόνησαν τον θεό τους και αρα είναι ειδεχθη μιάσματα τα οποια μολύνουν με την υπαρξή τους στο καθαγιασμένο τριαδοθεϊστικό περιβαλλον της Ευρωπης.
Καθώς, μάλιστα, στους Χριστιανούς απαγορευόταν να δανείζουν χρήματα με τόκο, οι Εβραίοι, που δεν είχαν τέτοια απαγόρευση, ενσάρκωναν την εικόνα των κακών τοκογλύφων.
Οι κατηγορίες πως οι Εβραίοι σκότωναν τα παιδιά και χρησιμοποιούσαν το αίμα τους για την παρασκευή του άζυμου άρτου αναπτύχθηκαν κυρίως στα χριστιανικά μεσαιωνικά κείμενα.
Η σταυροφορία, που υποκινήθηκε από μια ομιλία του Πάπα Ουρβανού ΙΙ το 1095, οδήγησε στη σφαγή χιλιάδων Εβραίων "απίστων".
Με τη σειρά του ο πάπας Γρηγόριος ΙΧ τυπικά καθιέρωσε την Ιερά Εξέταση το 1233 προκειμένου να καταπολεμήσει τις αιρέσεις. Η Ιερά Εξέταση τυπικά δεν στόχευσε στους Εβραίους, αλλά κατά τα μέσα του 13ου αιώνα το Ταλμούδ θεωρήθηκε βλάσφημο και τα δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης λογόκριναν και κατέστρεψαν εβραϊκά κείμενα. Ακόμα και αυτές οι ενέργειες ήταν σχετικά ήπιες σε σύγκριση με εκείνες της ισπανικής Ιερής Εξέτασης.
Οι Ισπανοί ιεροεξεταστές βασάνισαν, εκτέλεσαν και απέβαλαν τελικά τους Εβραίους και τους Εβραίους-Marranos που είχαν βίαια προσηλυτιστεί αλλά πιστευόταν ότι ασκούσαν κρυφά τον Ιουδαϊσμό. Οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από διάφορα κράτη σε όλη τη δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του πρώιμου κυρίως Μεσαίωνα, τη χειρότερη ίσως περίοδο για τους Ευρωπαίους Εβραίους μετά τις διώξεις της δεκαετίας 1930-40.
