1 εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεον και θεος ην ο λογος 2 ουτος ην εν αρχη προς τον θεον 3 παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν
Προσεχουμε κατ αρχή την γραμματολογική συνταξη οτι " θεός ητο λόγος"
Εδώ "θεός" ειναι το κατηγορούμενο στο " λόγος" και ως κατηγορούμενο δηλώνει τι ειναι ο Λόγος ! Δηλώνει την ιδιότητα του λόγου που ηταν θεός ! ειχε δηλ. την θεια φύση ως μονογενης θεός που ευρισκετο εις τον κόλπο του Πατρός (βλ.αρχ κειμενο Ιωαν α΄18: "μονογενής θεός εν τω κόλπω του Πατρός "
Η κατανόηση λοιπον της θεμελιώδους Αληθειας του Ευαγγελίου είναι οτι στην προκόσμια σκηνή υπάρχουν δυο θειες ξεχωριστες οντότητες στραμμενες η μια προς την άλλη ! Για να γίνω οσο μπορώ πιό σαφής χρησιμοποιώ την εκφραση ... "απέναντι ο Ενας προς τον Αλλο" ητοι την εκφραση " Προσωπο προς Πρόσωπο " Αλλωστε η ετυμολογία της λέξης "πρόσωπο" προς+ωψ(στην αιτιατική ώπα) σημαίνει μια υπαρξη που εχει εμπρός ματια που βλέπουν. Δεν μπορεί ο λόγος να σημαίνει ομιλία διότι εδώ δεν ομιλεί ο Ιωάννης περί εκθέσεως ιδεών,ούτε η ομιλία έχει υπόσταση διαφορετική του ομιλούντος. Αντιθέτως σκοπός του απ.Ιωάννη είναι να καταδείξει ότι ο Χριστός πριν έλθει στη γη ήταν μία θεία προσωπικότητα ,ως μονογενής θεός- Υιός του Θεού ,και ο οποίος ήταν ο αίτιος της Δημιουργίας του κόσμου,δεν ήταν μιά ιδέα αλλά ο Υιός του Θεού που προυπήρχε των δημιουργημάτων.
Και βεβαια ο απ Ιωαννης δεν περιγραφει καμία άλλη τριτη θεια οντότητα που οι τριαδοφρονούντες φανταζονται ενεκεν της τριαδοθεϊστικής τους παραδόσεως .
Για να δούμε πως η παπική-λατινική μεταφραση αποδίδει εσφαλμένα το ιερό κειμενο
In Vulgate translation/στη λατινική μεταφραση της Βουλγάτα αναφερεται ως εξης :
1. in principio erat Verbum et Verbum erat apud Deum et Deus erat Verbum 2 hoc erat in principio apud Deum 3 omnia per ipsum facta sunt et sine ipso factum est nihil quod factum est
Μεταφραση απο λατινικά στα ελληνικά "στην αρχη ήταν ο λόγος και ο λόγος ηταν με τον Θεό και ο Θεός ηταν ο λόγος..."
Στα αγγλικά αναφερεται ως εξης :
1 In the beginning was the Word, and the Word was with God,2 and the Word was fully God. 2 The Word1 was with God in the beginning. 3 All things were created1 by him, and apart from him not one thing was created2 that has been created.
In English translation (KJV of 1611/1769)
επίσης αλλη απόδωση στα αγγλικά
1 In the beginning was the Word , and the Word was with God , and the Word was God.2 The same was in the beginning with God. 3 All things were made by him, and without him was made nothing that was made. In English translation (NET Bible)
Για να δούμε πως αποδίδεται στα Γερμανικά το κατα Ιωάννη α΄1-3 από την μετάφραση του Λούθηρου 1984:
1 Im Anfang war das Wort, und das Wort war bei Gott, und Gott war das Wort. 2 Dasselbe war im Anfang bei Gott. 3 Alle Dinge sind durch dasselbe gemacht, und ohne dasselbe ist nichts gemacht, was gemacht ist.
Το μεταφράζω στα ελληνικά
Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό και Θεός ήταν ο Λόγος. Ο ίδιος (ο Λόγος εννοεί) ήταν στην αρχή με τον Θεό. Όλα τα πράγματα δημιουργήθηκαν μέσω του ίδιου και χωρίς τον ίδιο (τον Λόγο) δεν δημιουργήθηκε τίποτα.
Αν βάλλουμε την απόδωση στην Βουλγκάτα των ίδιων εδαφίων του ευαγγελίου του Ιωάννη θα παρατηρήσουμε ότι είναι η ίδια ακριβώς ...με την πρόθεση "με τον Θεό"/"war bei Gott " και βέβαια το "Wort" ίδιο νόημα με το λατινικό "verbum" ή το αγγλικό "word"!
Πρέπει να πούμε ότι ο Φίλιππος Μελάγχθων ήταν εκείνος που κατάφερε να πείσει τον Λούθηρο να προχωρήσει στην μετάφραση της Αγίας Γραφής από τα λατινικά στα γερμανικά. Και αυτή η μετάφραση έγινε στον Πύργο όπου έκρύβετο ο Λούθηρος. Το 1521 , άρχισε την μετάφραση την οποία συνέχισε και το επόμενο έτος. Με την επιστροφή του στην Βιττεμβέργη την άνοιξη του 1522, ολοκλήρωσε το έργο αυτό με την βοήθεια και τις υποδείξεις του Μελάγχθονος. Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι ο Μελάγχθων είχε ανακηρυχθεί Διδάκτωρ τη συστάσει του θείου του Ρώυχλιν προς τον Εκλέκτορα της Σαξωνίας Φρειδερίκο τον Σοφό για την δημιουργηθείσα στο νεότευκτο Πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης (ιδρυθέν το 1502) Έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας.
Το ερώτημα είναι γιατί εφόσον ήταν διδάκτωρ της Ελληνικής γλώσσας ο Μελάχθων και όχι μόνο γιατι ήταν και Διδάκτωρ Θεολογίας δεν σύστησε στον Λούθηρο την μετάφραση απο την αρχαία ελληνική και προτίμησε να τη κάμει απο τη Λατινική -παπική Βουλγκάτα...Και τόσο καιρό που ο Λούθηρος μάθαινε απο τον Μελαγχθωνα ελληνικά -μάλιστα έλεγε ότι δεν θέλει άλλον δάσκαλο στα ελληνικά εκτός του Μελάγχθωνος-και ο Λούθηρος του μάθαινε Θεολογία...δεν κατάφεραν και οι δύο να δούνε την διαφορά της ελληνικής μετάφρασης απο την λατινική...
Αυτή η απόδοση της Αγίας Γραφής στα γερμανικά από τον Λούθηρο χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από την Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας (EKD), με ορισμένες γλωσσικές προσαρμογές στην σύγχρονη γερμανική γλώσσα, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1984.
Ο Λούθηρος μετέφρασε τη Βίβλο απ’ τα Λατινικά στα Γερμανικά και άρχισε να τυπώνει πολλά χριστιανικά κείμενα στα Γερμανικά. Σ’ αυτό βοήθησε η τυπογραφία που ήταν τότε η επινόηση της εποχής. Έτσι τα Γερμανικά άρχισαν να εμφανίζονται και σε έντυπη μορφή και όχι μόνο προφορικά όπως ήταν μέχρι τότε. Προφανώς πήρε κάποιο χρόνο μέχρι τα Λατινικά να φύγουν τελείως από επίσημα έγγραφα κλπ, αλλά έγινε.
Τελικά εξέλαβε ο Λούθηρος τη λατινική Βουλγάτα ως ...αλάθητο πρότυπο ικανό να σταθεί πάνω της και η δική του μετάφραση! Δεν του πέρασε απο το μυαλό ότι αυτοί οι παπιδικοί σφετεριστές της αποστολικής διαδοχής ως απειθείς και αντιλέγοντες αλλά και φονείς και καταδιώκτες την Αλήθειας του Ευαγγελίου δεν μπορούσαν ταυτόχρονα να είναι και εγγυητές μιάς ορθής ερμηνείας του Ευαγγελίου.
Παρατηρούμε οτι όλες οι διεθνεις μεταφρασεις ακολούθησαν την λαθος μεταφραση της λατινικής-παπικής Βουλγάτα και ετσι προέκυψε η αλλοίωση νοήματος των θείων γραφών που συνετελέσθη εν αγνοία ακόμη και του Λούθηρου αλλά και της συντριπτικής πλειονότητας των ερμηνευτών-μεταφραστών οι οποίοι συνέχισαν ανυποψίαστοι την αλλοίωση και την παρερμηνεία της Βίβλου ακριβώς στα βασικά δύο παραδοσιακά δόγματα... την τριάδα και την αθανασία της ψυχής!
Παρακατω θα δούμε πως προέκυψε ιστορικά η εφευρεση της παραποιητικής μεταφρασης του " εν αρχή λόγου " ως "η εν αρχη λέξη ή σκέψη ή ενός στην αρχή νοητού ενδιάθετου που ευρισκόταν δήθεν μεσα στον Θεό....
Το ελληνιστικό πνευμα που άκμαζε ως ελληνιστική φιλοσοφία απο την εποχή του Πλάτωνα που ειχε ιδρύσει στην Αθήνα μιά σχολή φιλοσοφικής και επιστημονικής θεώρησης του κόσμου και η οποία ήταν ένα είδος ανώτατου αριστοκρατικού κέντρου μελετών και η οποία κήρυττε τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα ,τον λεγόμενο Πλατωνισμό
Ο Πλατωνισμός ανέπτυξε την ιδέα ότι ο φυσικός κόσμος εξαρτιόταν απο τον νοητό κόσμο.Υπέθετε την ύπαρξη μιάς "παγκόσμιας ψυχής", ενός θεικού τρόπον τινά όντος που ήλεγχε τον κόσμο όπως η ανθρώπινη ψυχή ήλεγχε το σώμα...μάλιστα υπήρχαν ορισμένοι που έκαναν διάκριση μεταξύ της παγκόσμιας ψυχής και ενός Ανώτερου θεού, ο οποίος αποτελούσε την έσχατη αιτία των πάντων.
Μετα την εποχή του Πλάτωνα αναπτύχθηκε ο Στωϊκισμός, όπου οι αυστηρής ηθικής στωϊκοί πίστευαν σε κάτι ανάλογο με την παγκόσμια Ψυχή,που δεν το ονόμαζαν έτσι αλλά την αποκαλούσαν "Λόγο" που ενοούσαν τόσο "αρχή" όσο και "λέξη"!!! Συνεπώς βγαίνει το συμπέρασμα ότι εκ των Στωικών οι νεοπλατωνιστές εισήγαγον τον ορο "λέξη" ως ερμηνεία του "λόγου" εις την μετάφραση της Αγίας Γραφής και αυτό κατα πρώτον έγινε απο την παπική εκκλησία η οποία δίδασκε στην ουσία νεοπλατωνική ανθρωποθεολογία ...!
Εχει ιδιαιτερη σημασία να δούμε τι ο Νευτων περιγραφει την ελληνιστική δοξασία του Βαλεντίνου
(ή Ουαλεντίνου) ο οποιος ήταν Αιγύπτιος γνωστικός του 2ου μ.Χ. αιώνα και ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του χριστιανίζοντος Γνωστικισμού, ιδρυτής του συστήματος του Βαλεντινιανισμού.Κατά τον Βαλεντίνο, στην αρχή προϋπήρχε ένας Αιών, ο Προπάτωρ που συνυπήρχε με την Έννοια ή Σιγή αποτελώντας την πρώτη συζυγία, από την οποία προήλθε άλλη συζυγία, ο Νους και η Αλήθεια. Από αυτήν προήλθε ο Λόγος και η Ζωή και από αυτούς, ο Άνθρωπος και η Εκκλησία.(Βικιπαιδια-διδασκαλία Βαλεντίνου)
Ο Νευτων αναφέρει αυτές τις δοξασίες ο Βαλεντινιανός τις ελαβε απο τον δασκαλό του Βασιλειδη . Καθως αυτοί οι δύο ζουσαν μαζί στην Αλεξάνδρεια και ο Βασιλειδης διδασκε οτι απο τον αγνωστο Πατέρα εκπορευονταν ο Νους και απο τον Νου εκπορευοταν ο Λογoς( και ο Λογος εξεπεμπε Φρονηση και απο την φρονηση η Σοφία και η Δυναμις και απο αυτές προέρχονταν οι αρετές, οι δυνάμεις ,οι αρχές ,οι Αρχαγγελοι και οι Αγγελοι..
Και αυτή η ανθρωπο-θεολογία μοιάζει τοσο πολύ με τους Καμπαλιστές που θεοποίησαν τις δυναμεις/ιδιότητες του Παντοδύναμου Θεού .Μοιαζει πολύ με την Καμπαλιστική θεολογία των Ιουδαίων επειδή για τον πρωτο Θεό που κληθηκε απο εκεινους τους αιρετικούς Βυθός ή Απειρον ή απεραντοσύνη , και ο αγνωστος πατέρας είναι ο AEn-Soph,αμέτρητος/ το απειρο των Καμπαλιστών ,και η Εννοηση τους ειναι ο Νους και λόγος μοιαζουν με τους τρεις πρωτους σεφιροθ που ονομάζονται Στεμμα ,Εννοια -Σοφία , και Συνεση (**)
Ο Νευτων λοιπον συνεχίζει και λέγει οτι "την Εννοια ", την οποια οι Βαλεντινιανοί εξηγούσαν ως την κατανόηση ,την δυναμη σκεψης , και γνωση, οι Ελληνες την αποκαλούσαν λόγο ενδιάθετο, τον εγγενή Νου και Λόγο του Πατέρα. Στην αρχή , λένε αυτός που απο μονος του ηταν ο πατερας περιειχε τα πάντα μεσα του.
Επ αυτού ο Νευτων αναφέρει οτι " ο Ειρηναίος λέει ότι σύμφωνα με τον Βαλεντινο / Valentinus ο Βυθός και η Εννοια Bythos & Eννοια /Νοῦς ησαν like & equal (δηλαδή ὀμοούσιος στον πατέρα του, & ότι Ο Νοῦς ονομαζόταν και μονογενής & πατέρας & Αρχή όλων των πραγμάτων.
Έτσι οι Βαλεντινιανοί ερμηνευουν ως “λογον ομοούσιον οντα τω πατρί” και ετσι αναφέρονται σε βιβλίο του Επιφάνιου. Στην αρχή , λένε, αυτός που από μόνος του είναι ο πατέρας περιέχει τα πάντα μέσα του
εδω αποδεικνυεται οτι η ελληνιστική ψευδοερμηνεία περι μιας ομοουσιας τριαδικής θεότητας συνδέεται νοηματικά με αυτη των Καμπαλιστων
Εχει τη σημασία του να δούμε τη διδασκαλία του Βασιλιδειανιμισμού η οποια μιλάει οτι ο Χριστός ηταν ο πρωτοτοκος νους του αρρητου Θεού που κατηλθε στη γη ….δηλ οτι λένε οι τριαδοθειστές που δεν πιστευουν στην προυπαρξη του μονογενους θεού Υιού που ηταν προς τον Θεό πριν την Δημιουργία του κόσμου …Ο δημιουργός Θεός(δηλ.κατα τον Βασιλειδη ο θεός του Ιουδαϊσμου….) ήρθε σε ρήξη με τον άρρητο Θεό που αγνοούσε την ύπαρξη του. Έτσι για τη λύτρωση του ανθρώπου κατήλθε στη κόσμο ο «''πρωτότοκος Νους''» υιός του αρρήτου Θεού ως Χριστός.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ανθούσε το χωνευτήριο όπου οι Ρωμαίοι αρέσκονταν να αναμειγνύουν διάφορες τοπικές λατρειες ή να τις εντάσσουν οργανικά στη δική τους θρησκεία.Κατα τους 2 πρώτους αι.μ.Χ, αυτό οδήγησε σε μιά τεράστια ποικιλία απο θρησκ.φιλοσοφίες και λατρευτικές πρακτικές,οι οποίες στροβιλίζονταν σε ολόκληρη την έκταση της Ρωμ .Αυτοκρ/ρίας.
Ακόμα και θρησκείες πέρα των συνόρων όπως ο Ζωροαστρισμός ,η θρησκεία των Πάρθων και πρωτύτερα των Περσών είχε εισαχθεί και είχε ενταχθεί στις τρέχουσες θρησκείες εντός της Ρωμ . Αυτ/ρίας και μάλιστα με ιδιαίτερη βαρύτητα.Επίσης θρησκ.ιδέες της Ινδίας είχαν εισχωρήσει (Απολλώνιος Τυανεύς ενας δημοφιλής ρήτωρ της εποχής θεωρούνταν οτι ειχε μαθητεύσει στους Βραχμανους της Ινδίας...ως και ο Πλωτίνος ο τελευταίος μεγάλος σοφιστής της παγανιστικής αρχαιότητος λέγεται ότι ειχε ειχε ακολουθήσει τις αυτοκρ.στρατιές προς την Ανατολή και έτσι ειχε πληροφορηθεί τα της Ινδικής θρησκείας...
Η πατρώα θρησκεία της Ρώμης συγχωνεύθηκε με τα θρησκευματα της Ελλάδος,τα ελληνιστικά αλλά και των άλλων πολιτισμών που ειχαν όλα παρεμφερή πολυθειστικές η πανθεϊστικές δοξασίες οι οποίες ευκολα γινόντουσαν αποδεκτές. Μόνο η Χριστιανική διδασκαλία μιλούσε για πίστη στον ένα Θεό μάλιστα στον Θεό των Εβραίων , τον Θεό των προφητών και πατέρων ,του Αβραάμ,Ισαάκ αλλά και τον Θεό και Πατέρα του Χριστού ο οποίος εστάλη απο τον Θεό για να σώσει όχι μόνο τους Εβραίους αλλά και όλα τα έθνη της γης που θα δέχονταν την λυτρωτική υπερ όλων θυσία Του αλλά και θα δέχονταν οπωσδήποτε και την Αλήθεια του Θεού που κύρυττε ο Χριστός και που ήταν απολύτως Μονοθεϊστική Διδαχή-αφού Ενας ήταν πάντοτε ο Υψιστος ΖΩΝ αιωνίως Αληθινός Θεός,ο Ων που εγνωστοποιήθη κατα πρώτον στους Εβραίους -και η οποία Διδαχή της Αληθείας ήταν η μοναδική η οποία θα ελευθέρωνε τους μεν Εβραίους απο τις τυπικές ανούσιες γνώσεις τους ,τους δε εθνικούς απο τις μάταιες πολυθειστικές ψευδοθρησκείες τους .
Οπως είπαμε βασίλευε το ελληνιστικό πολυθεΪστικό-μυστηριακό θρησκευτικό πνευμα στην Ρωμ.Αυτοκρατορια.
Μέσα στο κλίμα των ελληνιστικών θρησκ.δοξασιών οι πρώτοι Χριστιανοί ακολουθούσαν την τελείως διαφορετική Μονοθειστική λατρεία-την εν πνευματι και αληθεία λατρεία του Υψίστου Θεού και Πατρός Του- που ήταν ασφαλώς εξ Εβραίων διότι ο Χριστός ως άνθρωπος εδώ στη γη ήτο Εβραίος κατα την καταγωγή και βεβαίως δεν ήλθε να ιδρύσει μιά νέα θρησκεία αλλά να γίνει ο παραδειγματικός Διδάσκαλος που θα οδηγήσει στον πρακτικό και ουσιαστικό πνευματικό Ιουδαικό Μονοθεισμό!
Αρχισε σταδιακά να αλλοιώνεται ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟΣ απο τον ελληνιστικό. τρόπο τρόπο σκέψεως και δη των ΣτωΪκών,
Θυμίζουμε εδώ ότι ο Ιουστίνος ήτο φιλοσοφίζων απόφοιτος πλατωνικής σχολής και μάλιστα σύστηνόταν την ιδιότητα του χριστεπώνυμου φιλοσόφου προσπαθώντας να εκσυγχρονίσει τον Στωϊκισμό και νεοπλατωνισμό με χριστεπώνυμη επεξεργασία
Ας μη ξεχνάμε ότι ο Τερτυλλιανός απο τους αρχικούς θεωρητικούς του δόγματος της τριάδος όπως φαίνεται απο την ανθρωποθεολογία του, χρησιμοποιούσε ελεύθερα τη στωική μεταφυσική και την κλασική ρητορική(σχετική πληροφορά απο βιβλίο "οι αυταπάτες των αθειστών " του Ντειβιντ Μπλεντλευ Χαρτ σ.92)
Φιλοσοφιστείες όπως ο Πλατωνισμός και ο Στωικισμός όσο και ο νεοπλατωνισμός λειτουργούσαν ως θρησκείες και με την τελευταία παραλλαγή να ενδύεται την ευσεβιστική χριστεπώνυμη εικόνα υφάρπαξε την αυθεντία την Αποστολική και την μετονόμασε σε παπική καθολική-ορθόδοξη θρησκεία!
Όλες αυτές οι χριστεπώνυμες και μη φιλοσοφιστικές θρησκείες επεδίωκαν να εξηγήσουν την ανθρώπινη φύση ενώ παράλληλα έκαναν λόγο περι θεού και σωτηρίας,καθώς και πως μπορούσε κάποιος να κάμει μιά ενάρετη ζωή. Εκτός απο την φύση του ανθρώπου ασχολούντο και με την φύση του Θεού... αυτό προπάντων τους απασχολούσε και αυτό ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελληνιστών τους οποίους τους απασχολούσε όχι ποιό είναι το θέλημα του Θεού που ήταν βέβαια γνώρισμα καθαρά Ιουδαϊκό καθόσον αυτοί γνώριζαν ότι ο Θεός είναι Ενας και μοναδικός ...ενώ οι Ελληνιστές χωρίς Θεό έψαχναν να ορίσουν τον θεό κατα το σοφιστικόν υπερήφανον δοκούν τους!....
Ο νεοπλατωνισμός επηρέασε -αλλοίωσε την Ιουδαιοχριστιανική μονοθεϊστική πίστη και τη μετέτρεψε σε τριαδοθεϊστική θρησκεία των εθνών. Εξελικτικά λοιπόν ο νεοπλατωνικός ερμηνευτικός όρος "λέξη" ή ρήμα/verbum φαίνεται να προέκυψε απο την αντίληψη που είχαν οι αρχαίοι περί του "λόγου " ως φιλοσοφικού όρου που δήλωνε τον παγκόσμιο ιδεατό νου από τον οποίο εξαρτιόταν όλος ο φυσικός κόσμος...
Εν τέλει μέσω του νεοπλατωνικού ιδεαλισμού εισήχθη αυτούσιος ο όρος «λέξη ή ρήμα» ως ερμηνεία του "Λόγου " του θείου κειμένου που ο απ. Ιωάννης δια πνεύματος αγίου περιέγραψε ως ένα δεύτερο ξεχωριστό πρόσωπο εκτός από τον Θεό που ονομαζόταν Λόγος επειδή ακριβώς είχε την ιδιότητα της Αιτιότητας γένεσης των πάντων! Και τουτο επειδή γνωρίζουμε οτι η λέξη "ονομα" δηλώνει την χαρακτηριστική ιδιότητα του φεροντος το ονομα ,ετσι το όνομα Λόγος σημαίνει ιδιότητα του λόγου -του αιτιου της Δημιουργίας!
Tο δόγμα της τριάδος είναι προϊόν παρερμηνείας του ονόματος "Λόγος" που είχε ο μονογενής θεός Υιός που "εν αρχή ητο προς τον Θεό" και όχι "με τον Θεό " που οι παραφραστές αυθαιρέτως επέλεξαν να δογματίσουν για να εισάγουν την τριαδική ομολογία ως βιβλικά υποστηριζόμενη ενώ ήταν προϊόν παπικής εθελοθρησκευτικής αυτενέργειας.
Στην ουσία όλες οι δογματίζουσες τριαδικά παραφράσεις αναπαράγουν την ίδια δογματική παρερμηνεία θέτοντας στη θέση του ονόματος " Λόγος" που χρησιμοποιεί ο Απ. Ιωάννης την έννοια της λέξης(word στα αγγλικά,wort στα Γερμανικά κ.ο. κ) η verbum στα λατινικά ως ρήμα/ομιλία ως ενδιαθέτου σοφίας δηλ ως σοφίας ενυπάρχουσας μέσα στο Θεό...
Με την αυθαίρετη αντικατάσταση της πρόθεσης "προς" με την πρόθεση "με" ενσωμάτωσαν την ξεχωριστή ύπαρξη του μονογενούς θεού Υιού με την ύπαρξη του Θεού Πατρός και έτσι αφαίρεσαν το ξεχωριστό πρόσωπο του Υιού κάναντάς τον "υιοπάτωρα" (έκφραση που χρησιμοποιήθηκε-εφευρέθηκε τον Μεσαίωνα απο το καθολικορθοδοξόσοφο ανθρωποθεολογικό ιερατείο για να υποδηλώσει και να επιβάλει την τριαδικότητα του Θεού).
Δυστυχώς υπάρχει τριαδο-δογματική παρανόηση της Αποστολικής Διδαχής περι του "Λόγου" που ήτο "προς" τον Θεό δηλ. ο Λόγος είχε κατεύθυνση προς τον Θεό διότι το "προς"δηλώνει κατεύθυνση ενός Προσώπου προς ένα άλλο Πρόσωπο...και αντί αυτής επιλέγουν την χρήση της πρόθεσης "με" ώστε να υπονοείται ότι ο Λόγος ήτο "μέσα" στον Θεό,κάτι δηλ ενδιάθετο εντός του Θεού,όπως η σοφία Του η Λογική Του και άρα εξυπηρετείται το δόγμα του ενός τριαδικού θεού!
Βρίσκονται δηλαδή οι εκ τριαδικής προκαταλήψεως ορμώμενοι παρερμηνευτές να προδίδουν το θείο νόημα του Απ. Ιωάννου που ήθελε να περιγράψει την ύπαρξη του εν αρχή Λόγου ως προυπάρχοντος Αιτίου της Δημιουργίας και ο Οποίος ήτο θεός, δηλ ειχε την θεία φύση ως ξεχωριστή ύπαρξη προσωπικότητα καθόσον ήτο ο μονογενής θεός Υιός. Και αυτή η ξεχωριστή προσωπικότητα του θεού Υιού είναι στραμμένη προς τον Πατέρα Αυτού έτοιμη να ποιήσει το θέλημα του Πατρός που ήτο η Δημιουργία του παντός.
Η σωστή λοιπον μετάφραση του "εν αρχη Λόγος" είναι " ο εν αρχη Λόγος Αίτιος της Δημιουργίας, ως ένα ξεχωριστό θεϊκό πρόσωπο (ο μονογενής Υιός του Θεού), ο οποίος χρησιμεύει ως ο Εντεταλμένος Συνεργάτης του Θεού Πατρός στο να υλοποιήσει το θέλημα του Πατέρα Θεού Του που ηταν η Δημιουργία των πάντων
Το χειρότερο δε είναι... να τολμούν να θέτουν ως σχολιασμό και μάλιστα εντός της αγίας Γραφής βλέπε έκδοση Βιβλικής εταιρείας- μετάφραση στη Δημοτική, την οποίαν επιμελήθηκαν 4 καθηγητές της ερμηνείας της Κ.Δ με τις απαραίτητες ευλογίες της θρησκευτικής εξουσίας της Ελλάδος η οποία όχι μόνο αλλάζει τις προθέσεις...αλλά βγάζει το προκαταληπτικό αυθαίρετο συμπέρασμα ότι {ο "Λόγος" (η Σοφία) που ενανθρώπησε στον Ιησού...είναι ο ίδιος ο Θεός}!!! και μάλιστα σημειώνει τα εδάφια 1,1-2 εντός παρενθέσεως για να δείξει ότι το συμπέρασμα αυτό προκύπτει απο τα εδάφια 1-2 του α΄κεφ του ευαγγελίου του Ιωάννου!
Αυτός είναι ο ορισμός της κατευθυνόμενης δογματικής παρερμηνείας η οποία μάλιστα ευρίσκεται εντός της Αγ.Γραφής και έτσι προκαταλαμβάνει τον αναγνώστη να δεχθεί τον προϋπάρχοντα μονογενή θεό Υιό, ως την ενδιάθετη σοφία του Θεού , κάτι ιδεατό δηλ ...που παραπέμπει βεβαίως σε νεοπλατωνική δοξασία.
Εδώ θα δούμε οτι οι απειθεις Εβραίοι δεν πίστεψαν ότι ο Θεός ειχε εν αρχή τον μονογενη Υιό ,τον Λόγο που αναφέρει ο απ.Ιωάννης...αλλά πίστεψαν ότι "ο εν αρχή Λόγος" ήταν η Τορά, που λένε μάλιστα οτι προυπήρχε της Δημιουργίας του κόσμου και μάλιστα ένας αρχαίος ραβίνος του 2ου αι.,ο Ραμπί Οσάγια είπε το εξής απίστευτο..., ότι "ο Θεός κοιτούσε μέσα στην Τορά και δημιούργησε τον κόσμο"!(Μιδράς Γένεσις Ραμπά,1,2) Δηλ.ταυτιζαν τον Λόγο όχι ως μονογενή Υιό που ήταν εις τον κόλπο του Πατρός που αποκαλύπτει δια πνεύματος αγίου ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο,αλλά τον ταυτιζαν ως ιδεατό σχεδιαστικό υπόμνημα ,ως αρχιτεκτονικό βιβλίο!
Το ίδιο πιστευουν και στον Ισλαμισμό ότι ο Λόγος ήταν το κοράνι ως ιδεατό προυπάρχων σχεδίασμα σοφίας !
Το ίδιο ερμηνεύουν και στης Βιβλκής Εταιρείας τον σχολιασμό ότι ο Λόγος είναι η Σοφία του Θεού ως ενυπάρχουσα στον Θεό ,ως ένθετος λόγος και γι αυτό λένε ότι ο ίδιος ο Θεός έγινε σάρκα! και αυτό το γράφουν μέσα στην παράφραση της Βίβλου που εξέδωσαν ,στην ουσία προκαταλαμβάνουν τον αναγνώστη στην εξωβιβλική δοξασία περι τριαδικού θεού!
Εκ των παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι τρεις ονομαζόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες των εθνων της γης , ητοι οι ονομαζόμενοι Χριστιανοί στους οποιους περιλαμβάνονται οι Ορθοδοξοι,οι Καθολικοι και οι Διαμαρτυρόμενοι,μαζί με τους απειθείς Εβραιους αλλά και οι Μουσουλμάνοι συμφώνησαν σε ενα πραγμα ψευδές , αφου δεν δέχτηκαν οτι ο Θεός ειχε ενα Μονογενη Υιό πραγματικό, ως ξεχωριστή θεία προσωπικότητα αλλά τον δεχτηκαν ως μεταφορική εννοια του Υιού ,ως δηλ ιδεατό ένθετο λόγο ως σοφία,ως σκέψη δηλ του Θεού!
Στη ουσία δεν πίστεψαν στον Υιό του Θεού τον αποασταλέντα εκ Θεού Πατρός Του αλλά οι μεν χριστεπωνυμοι εθνικοί κατασκευασαν έναν τριαδικό θεό του τύπου "υιοπάτωρ" που έγινε θεάνθρωπος για να σώσει τις ανθωποθεικές ψυχές τους...,ειτε οι απειθεις Ισραηλίτες ωνομασαν Λόγο την Τορα ....ειτε οι Μουσουλμάνοι ωνόμασαν τον Λόγο ως Κορανι ...
Ενα θνησιγενές δηλ. σενάριο θρησκόληπτης φαντασίας εξ ανθρώπων στη θέση του Υιού του Θεού,του μόνου δυναμένου να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο απο τον θάνατο
Στην ουσία απειθούν στην Αλήθεια την αποκαλυφθείσα περί του Υιού του Θεού ότι αυτός ήτο ο προυπάρχων Λόγος-αίτιος δημιουργίας των πάντων και ο οποίος εκένωσεν τον εαυτό Του ως Υιού του Θεού και έγινε σάρκα ,ως υιούς του Ανθρώπου για να σώσει τους υιούς των ανθρώπων! Παρατηρούμε δηλ αποστροφή των τριαδοθρησκευομένων εθνικών απο την υική προσωπικότητα του Χριστού,στην υική σχέση και γι αυτό δεν μπορούν να αντιληφθούν και την υιοθεσία ... έννοια του ξεχωριστού Υιού του Θεού.
Με λάθος εξ αρχής οι μη νοούντες τον προυπάρχοντα Λόγον ως τον Μονογενή εκ Θεού Υιόν Χριστόν εχάθηκαν στις δογματικές τους μεταφράσεις και εματαιώθησαν εξ αρχής στους διαλογισμούς τους.
Ένας έλλογος λοιπόν νοήμων αυτόνομος Αίτιος του παντός ήταν ο μονογενής θεός Υιός του Πατρός ο οποίος στεκόταν σε θέση πρόσωπο προς πρόσωπο με τον Θεό και Πατέρα Αυτού στην προ-κόσμια και προ-ουράνια σκηνή έτοιμος να κάμει το θέλημα του Πατρός που ήταν η Δημιουργία του Συμπαντος κόσμου!
Ως εκ των παραπάνω προκύπτει σαφέστατα οτι η απόδωση «Λόγος» ως Λέξη ή σκεψη η ρήμα η κατι ενδιάθετο που ηταν μεσα στον Θεό πρέπει να διορθωθεί άμεσα.
Ο εν αρχή Λόγος δεν είναι η η εν αρχή λέξη του Θεού , ούτε η εν αρχή ομιλία του Θεού .
Με τη διατήρηση αυτής της μετάφρασης, θα συνεχίσει να αναπαράγεται η ψευδής ερμηνεια του θειου κειμένου η οποια δυστυχως είναι ενα παγκόσμιο φαινόμενο παραποίησης του κεντρικου νοήματος των Γραφων και ετσι εχει συντελεσθει η αμαρτία των ψευδοερμηνευτων( βλ. ψευδοπροφητων καθότι προφητευω στη γλώσσα της αγιας Γραφης σημαινει ερμηνευω το ιερό κειμενο )
Οι ψευδοερμηνευοντες τας Γραφας εμποδίζουν την πνευματική κατανόηση της Βιβλου και έτσι τη γνώση της Αλήθειας. Στην ουσία οι ψευδοερμηνευτές της Αγιας Γραφης προδίδουν τον θειο Συγγραφέα !
Το ζήτημα της νοηματικής ισοδυναμίας μεταξύ πρωτοτύπου θείου κειμένου και των μεταφράσεων της Βίβλου είναι ένα απο τα ουσιώδη και πρωτεύοντα αν όχι το μείζον θέμα διότι έχει να κάμει με την αποκαλυφθείσα Αλήθεια του Θεού ήτις είναι η μόνη παρέχουσα τον αγιασμό χωρίς του οποίου ουδείς άνθρωπος δύναται να ίδει τον Θεό!
Ο καθ. Γ.Μπαμπινιώτης σχετικά με τις μεταφράσεις γενικώς των ανθρωπίνων εκδόσεων σημειώνει με εμφαντικό τρόπο το εξής: "Traduttore traditore" ("μεταφραστής θα πει προδότης") είναι η γνωστή ιταλική ρήση για το έργο του μεταφραστή,μιά και η μετάφραση θεωρείται-όχι χωρίς λόγο-προδοσία του πρωτοτύπου κειμένου!" "Η ΓΛΩΣΣΑ ΩΣ ΑΞΙΑ" Το Παράδειγμα της Ελληνικής/ Γλωσσολογική Βιβλιοθήκη των εκδόσεων " Gutenberg " Αθήνα 1999 ...
Αν αυτό συμβαίνει μεταξύ των ανθρωπίνων εκδόσεων-έργων,της βαβελικής συγχίσεως γράμματος και νοήματος,μπορούμε να αναλογισθούμε τι επικρατεί στην πρόθεση περί μετάφρασης των αγίων κειμένων απο τη θεία πνευματική γλώσσα στην σαρκικά εργαλειακή γλώσσα ανθρώπων διακατεχομένων υπο προσμεικτικής θρησκευτόδοξης γλώσσας !...
Καταδεικνύεται η αδυναμία πνεύματος κατανόησης που διακατέχει τους διαχρονικούς μεταφραστές της Αγίας Γραφής που απερίσκεπτα και με θρησκευτική κατεξουσιαστική διάθεση προσπάθησαν να ερμηνεύσουν και να μεταφέρουν τον τύπο της θείας Διδαχής απο πνευματική γλώσσα σε εθνοθρησκευτική δογματίζουσα γλώσσα.
