ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΘΟΥΜΕ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ




Ευρεία οικονομία κλάματος εξυπηρετείται απο την ασύστολη κρίση νοήματος! Το μεγάλο μας δάκρυ δεν είναι το θρησκευτικό placebo για να έχουμε την αίσθηση της θρησκευτικότητας.

Η συνεχής και αδιάλειπτη χαρμο-λύπη μας μοιάζει με τη διατήρηση της χαρουπο-λύπης του ασώτου χωρίς όμως εσωτερική επίγνωση , χωρίς γνώθι σ'αυτόν, χωρίς μετάνοια και επιστροφή.

"Και καθώς έφεραν αυτόν έξω...Ηκολούθει δε αυτόν πολύ πλήθος του λαού και γυναικών, αίτινες και ωδύροντο και εθρήνουν αυτόν. Στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς, είπε· θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε δι' εμέ, αλλά δι' εαυτάς κλαίετε και διά τα τέκνα σας...διότι εάν εις το υγρόν ξύλον πράττωσι ταύτα, τι θέλει γείνει εις το ξηρόν;" Λουκ. 23:26-31

Κλαίνε οι άνθρωποι και οδύρονται για τον Χριστό, όμως ο Χριστός δεν θέλει να κλαίμε γι Αυτόν. Δεν θέλει το Μεγάλο μας Κλάμα κάθε Μεγάλη Παρασκευή έχουμε ρυθμίσει τους μεγαλο-δακρυϊκούς αδένες μας να κλαίνε για τον Χριστό κάθε μεγάλη εβδομάδα και ιδιαίτερα την μεγάλη Πέμπτη και Παρασκευή και τότε κλαίμε για τον θάνατο Του... Τον λυπόμαστε αλλά δεν λυπόμαστε τον εαυτό μας.
Κλαίει κανένας για τον εαυτό του, για το κατάντημά του, για την αμαρτία του, για την υποκρισία του, για την αμετανοησία του, για όλα αυτά που Τον έφεραν στον Σταυρό;

Δεν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι δηλ να φαινόμαστε κατι άλλο απο αυτό που πραγματικά είμαστε. Ετσι λοιπον δεν πρέπει να συστήνουμε τους εαυτούς μας ως Χριστιανούς, εφόσον ακολουθούμε παραδόσεις - διδασκαλίες και εντάλματα ανθρωπων!  Δεν πρεπει να καυχώμαστε  για την ευσεβοφανη υποκρισία μας , ούτε βεβαίως για οποιαδήποτε αμαρτία που διατηρούμε στη ζωή μας. Κάθε αμαρτία είναι αστοχία και ανομία πρώτα ενώπιον του Θεού και μετά ενώπιον των ανθρώπων.
Ο Χριστός είπε πολύ καθαρά προς όλους, ιδίως προς πάντας τους εθελοθρησκευομένους  το εξής: " Εάν δεν μετανοείτε πάντες θα απολεσθειτε

Οι αυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί που δεν ακολουθούν την υγιαινουσα διδασκαλία του Χριστού είναι σε πολλή χειρότερη κατάσταση εθελοτυφλωσης από τους μη θρησκευόμενους ανθρώπους, καθόσον δεν δύνανται να έλθουν εις εαυτόν και να δουν την πραγματικότητα ότι δηλ ευρισκονται μέσα σε λασπόνερα μαζί με τα γουρούνια ...γιατί πολύ απλά θεωρούν εαυτούς αγίους και τους αρέσει  μάλιστα στην εθελοθρησκευτικά αγιοποιημένη γούρνα τους, και ποτε φυσικά δεν επιστρέφουν με μετάνοια στον Θεό που περιμένει. 

Ο άσωτος που μπόρεσε και είδε την κατάντια του δεν είπε καλά είναι εδώ μέσα στη γούρνα των γουρουνιών αλλά ήλθε εις εαυτόν και με κλάματα μετανοίας έφυγε γρήγορα για το σπίτι του Θεού Πατέρα ...
Πρέπει λοιπον να γνωρίσουμε τον εαυτό μας οτι είμαστε ακάθαρτοι ενωπιον του Θεού καθως καθε μας εθελοθρησκευτική ταμπέλα που κρεμαμε στο λαιμό μας δεν μας καθαρίζει αλλά τουναντίον μάς κανει να εχουμε ψευδαισθηση η οποια ποτέ δεν μπορεί να μας κανει να λυπηθούμε τον εαυτό μας και να παραδεχτούμε οτι ολη μας η εθελοθρησκευτική-αυτοαγιαστική  μας πρακτική είναι ενα ρυπαρό ιμάτιο αδικίας μπροστα στον Δικαιοκρίτη Θεό . 

Γι αυτό ας επιτρέψουμε τον έλεγχο του πνευματος της Αληθειας που ο Χριστός παρέχει μεσα απο τον λόγο της Αληθειας Του, να μας φέρει λύπη και δάκρυα για την αμαρτωλότητα μας, η οποια λύπη κατα Θεό μπορει να γεννησει την μετανοιά μας, η οποια θα αποβει σωτηρια για τον εαυτό μας. 

Ο απ.Παυλος ομιλει για αυτή την πραγματική-αληθινή λύπη που θελει ο Θεός οπωσδήποτε να  έλθει στον παρόντα βιο μας ,για να σωθούμε απο τον αιωνιο θανατο που θα συμβει σε ολους οσους παραμένουν αμεταννοητοι.

"η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον· η λύπη όμως του κόσμου γεννά θάνατον" Απ.Παύλος