ΑΝΑΡΧΟΣ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΤΗΡ ΕΝΩ Ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΘΕΟΣ ΥΙΟΣ ΕΙΧΕ ΑΡΧΗ ΚΑΘΩΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

ΑΝΑΡΧΟΣ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΤΗΡ ΕΝΩ Ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΘΕΟΣ ΥΙΟΣ ΕΙΧΕ ΑΡΧΗ ΚΑΘΩΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ


Ο Μονογενής θεός (Ιωάν.α΄18) , ο Υιός του Θεού ο εις τον κόλπο του Πατρός είχε αρχή διότι γεννήθηκε απο τον Θεό ως ξεχωριστή προσωπικότητα και οντότητα. Ο Θεός ο Πατήρ είναι άναρχος δεν εχει αρχή επειδη ακριβώς είναι αγέννητος! Ο μονογενής θεός Υιος ,"ο εν αρχή λόγος που ήτο προς τον Θεό" ειχε βεβαίως αρχή καθότι εγεννήθη-ήλθε εις την ύπαρξη εκ του Πατρός και Θεού Του

Εφόσον λοιπόν ο Χριστός γεννήθηκε απο τον Θεό και τουτο έγινε δια της Ζωοποιού ενεργείας του πνευματος του Θεού, ασφαλώς προκύπτει ότι γεννήθηκε -ήλθε εις την ύπαρξη εν χρόνω συγκεκριμένω!
Ωσαυτως εν συγκεκριμένω χρόνω συνέβη και η ανάσταση του Χριστού απο των νεκρών απο τον Θεό και η οποία ανάσταση -νέα γέννηση εγένετο δια του Ζωοποιού Πνευματος του Θεού καθώς είναι γεγραμμένο... "το Πνευμα του αναστήσαντος τον Χριστό εκ νεκρών" η αλλού ο "ζωοποιηθείς πνευματι" αναστηθείς Χριστός!
Άρα ισχύει και βεβαίως είναι αληθές το ρηθέν του Θεού προς τον αναστημένο εκ νεκρών Χριστό " Σήμερον Εγώ σε εγέννησα".
Εφόσον εγεννήθη ο Χριστός ως Υιός "μονογενής θεός", οπως αναφέρει ο Ιωάννης στο α΄18 τουτο σημαίνει πολύ λογικά ότι προϋπήρχε ο Θεός Πατήρ του Υιού Του!

Τούτο περιγράφει με πολύ λογικά επιχειρήματα ο Ευσέβιος Καισαρείας, ο του Παμφίλου σε επιστολή του προς Ευφρατίωνα περι το έτος 318 μ.Χ. (J.Mansi,Sacrorum Concliorum nova et amplissima Collectio τ.13,176-76, 317. Ευσεβίου, Κατά Μαρκέλλου Α΄4 (Τόμος 37...απο Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων)
"Ου γαρ συνυπάρχειν φαμέν τον υιόν τω πατρί, προυπάρχειν δε τον πατέρα του υιού.
Εάν γαρ συνυπάρχωσι,πως έσται ο πατήρ πατήρ και ο υιός υιός;ή πως ο μεν πρώτος,ο δε δευτερος; και ο μεν αγέννητος,ο δε γεννητός;
δύο γαρ εξ ίσου ομοίως αλλήλοις συνυπάρχοντα ισότιμα αν νοοίντο και ήτοι άμφω,ως έφην,αγέννητα ή εκάτερα γεννητά. αλλ'ουδέτερον τούτων αληθές,ούτε γαρ το αγέννητον,ούτε το γεννητόν (αμφότερον) αν είη.
αλλά το μεν και πρώτον και κρείττον και τάξει και τιμή του δευτέρου ηγείται,ως αν και του είναι και τω τοιώσδε είναι τω δευτέρω αίτιον γεγενημένον."

Μετάφραση του παραπάνω αρχ κειμένου του Ευσεβίου...
"Διότι δεν ισχυριζόμαστε ότι συνυπάρχει ο υιός με τον πατέρα , αλλά λέγουμε ότι προυπάρχει ο Πατήρ του Υιού.
Διότι εάν συνυπάρχουν, πως θα είναι ο πατήρ πατήρ και ο υιός υιός; ή πως γίνεται εάν συνυπάρχουν ο μεν Πατήρ να είναι πρώτος , ο δε Υιός δεύτερος; Και πως γίνεται εάν δεχθούμε την συνύπαρξη ...ο μεν Πατήρ να είναι αγέννητος , ο δε Υιός γεννητός;
Διότι αν νοούνται εξ ίσου και ομοίως αλληλοσυνυπάρχοντες ο Πατηρ με τον Υιό, και οι Δύο αμφότεροι, όπως είπα, πρέπει να είναι η αγέννητοι ή γεννητοί . Αλλά κανένα απο αυτά είναι αληθές ,καθότι ουτε το αγέννητο, ούτε το γεννητό (και εις τους δύο) δύναται να είναι.
Αλλά ο Ων Πατήρ αγέννητος και πρώτος και μείζων και ως προς την τάξη και τιμή του δευτέρου θεωρείτε καθόσον και του είναι (της ύπαρξης ) αλλά και της ιδίας ύπαρξης του Δευτέρου ως γεγεννημένου, ο Πατήρ είναι ο Αίτιος ".

Συμπέρασμα απολύτως λογικό και άρα συμβατό με την πρέπουσα λογική μας λατρεία ...ότι ο Πατήρ Θεός δεν έχει χρονική στιγμή γέννησης ,δεν έχει χρόνο γέννησης, ενώ ο Υιός Του έχει αρχή η οποία ταυτίζεται με την στιγμή της γέννησής Του.

Ο Θεός Πατήρ δεν έχει αιτία ύπαρξής Του είναι αυθύπαρκτος, άρα άναρχος...ενώ ο Χριστός ο Υιός του Θεού έχει αιτία ύπαρξής Του τον Πατέρα Αυτού , δηλ. τον Θεό!

Παρακάτω κείμενο Εὐνομίου Κυζίκου που εξηγει οτι " ο εν αρχη Λόγος ητο ο μονογενης θεός Υιος , ο οποιος βεβαιως ητο ουκ αναρχος "!

"Λόγον, οὐκ ἄναρχον, σοφίαν ζῶσαν, ἀλήθειαν ἐνεργοῦσαν, δύναμιν ὑφεστῶσαν, ζωὴν γεννητήν, ὡς υἱὸν Θεοῦ ζωογονοῦντα τοὺς ζῶντας καὶ ζωοποιοῦντα τοὺς νεκρούς’, φῶς ἀληθινόν, φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἀγαθὸν καὶ χορηγὸν ἀγαθῶν, ὡς ἀγαθότητι καὶ δυνάμει γεννηθέντα τοῦ πατρός· οὐχὶ τῷ γεννήσαντι συμμερισάμενον τὴν ἀξίαν, οὐκ ἄλλῳ τινὶ τὴν πατρικὴν οὐσίαν, οὐ τὴν βασιλείαν, ἀλλὰ γενόμενον ἐκ γεννήσεως ἔνδοξον, καὶ τῆς δόξης κύριον καὶ λαβόντα παρὰ τοῦ πατρὸς τὴν δόξαν, οὐ τῆς ἐκείνου μεταλαβόντα δόξης, ἀμετάδοτος γὰρ ἡ δόξα τοῦ παντοκράτορος, καθὼς εἶπε· τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω ", δεδοξασμένον ὑπὸ τοῦ πατρὸς πρὸ αἰώνων, δεδοξασμένον ὑπὸ τοῦ πνεύματος δι᾿ αἰῶνος , καὶ πάσης λογικῆς καὶ γεννητῆς οὐσίας, δορυφορούμενον ὑπὸ πάσης ἐπουρανίου στρατιᾶς, κύριος γάρ ἐστι καὶ βασιλεὺς τῆς δόξης, ὡς υἱὸς Θεοῦ και Θεός, δημιουργὸς τῶν ἀθανάτων καὶ θνητῶν, δημιουργὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός, πάντα γὰρ δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν , βασιλεὺς καὶ κύριος πάσης ζωῆς καὶ πνοῆς τῶν δι' αὐτοῦ γενομένων πάντα γὰρ αὐτῷ παρεδόθη παρὰ τοῦ πατρός, κατὰ τὴν ἁγίαν αὐτοῦ φωνήν, καὶ πάντα δέδωκεν ὁ πατὴρ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ὑπήκοος πρὸς τὴν τῶν ὄντων δημιουργίαν καὶ γένεσιν, ὑπήκοος πρὸς πᾶσαν διοίκησιν, οὐκ ἐκ τῆς ὑπακοῆς προσλαβὼν τὸ εἶναι υἱὸς ἢ Θεός, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ υἱὸς εἶναι καὶ γεννηθῆναι μονογενὴς Θεὸς γενόμενος, ὑπήκοος ἐν ἔργοις, ὑπήκοος ἐν λόγοις, μεσίτης ἐν δόγμασι, μεσίτηςἐν νόμοις· τοῦτον ἴσμεν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ μονογενῆ Θεόν, ὅμοιον τῷ γεννήσαντι μόνον κατ᾽ ἐξαίρετον ὁμοιότητα καὶ τὴν ἰδιάζουσαν ἔννοιαν,
οὐχ ὡς πατρὶ δύο πατέρες, οὐδὲ ὡς υἱῷ υἱόν, οὐκ ὄντων δύο υἱῶν, οὐδὲ ὡς ἀγεννήτῳ ἀγέννητον, μόνος γάρ ἐστιν ἀγέννητος ὁ παντοκράτωρ, καὶ μόνος ὁ μονογενής γεννητός, ἀλλ᾽ ὡς υἱὸν πατρί..."